Επιζητούμε τη Φώτιση. Τι σημαίνει όμως αυτό?
Φώτιση σημαίνει να ρίξει κανείς Φως στις σκιές του εαυτού του, να τις συνειδητοποιήσει δηλαδή και να τις εξαγιάσει. Μία συνηθισμένη τεχνική της Άρνησης είναι να μας βάζει να αποφεύγουμε να κοιτάξουμε κατάματα αυτές τις σκιές μας ώστε να συνεχίσουν αυτές να υπάρχουν στο παρασκήνιο. Είναι η λογική του "άστο γι'αύριο" ή "θα φύγει μόνο του" ή "μπα, δεν είναι πρόβλημα ουσιαστικό αυτό, δεν αξίζει ν'ασχοληθώ". Η φυγή δηλαδή από ότι μας προβληματίζει στη καθημερινότητα είτε αυτό είναι "κάτι που μας πληγώνει" στις σχέσεις μας με το φίλο ή τη φίλη μας, τους γονείς, τον εργοδότη και όποια άλλη σχέση. Γιατί οι σχέσεις είναι ένας καθρέφτης για τον εαυτό μας. Όταν κάτι μας πληγώνει στον άλλον δεν φταίει εκείνος αλλά είναι ένα σύμβολο για μια δική μας εσωτερική κατάσταση. Αν κάποιος μας φέρεται με τρόπο που δεν μας αρέσει τότε εμείς έχουμε αφήσει κάποιες πόρτες ανοιχτές για να εκδηλωθεί αυτή η συμπεριφορά. Δεν φταίει δηλαδή "ο άλλος" όπως η Άρνηση θέλει πιστεύουμε. Μα ποιος άλλος? Αφού οι άλλοι είναι ένα κομμάτι του εαυτού μας καθώς η ανθρωπότητα είναι Ένας οργανισμός με πολλά κύτταρα αλλά έναν εγκέφαλο. Ο εγκέφαλός μας είναι ένα με τον παγκόσμιο εγκέφαλο και αν κάποιος άλλος μας πληγώνει σημαίνει ότι ο εαυτός μας ουσιαστικά μας πληγώνει, μας δίνει ένα σήμα για να διορθώσουμε, να φωτίσουμε πρώτα απ'όλα ένα μέρος μας που βρίσκεται στη σκιά.
Μία άλλη τεχνική της Αρνήσεως, που είναι και πολύ στη μόδα, είναι η άρνηση τούτου του ίδιου του Κακού. Απενοχοποιούμε δηλαδή μέσα μας καταστάσεις που είναι προφανέστατα αρνητικές. Η αλλιώς, κατάλυση των βασικών ηθών. Οι άνθρωποι πια σκοτώνουν τη Γη, τα ζώα, τους συνανθρώπους τους και πάντα έχουν μια πάρα πολύ καλή και "επιστημονική" δικαιολογία που πείθει. Έχει ξεχάσει πια ο άνθρωπος την βασική αίσθηση του Καλού και του Κακού, του Μαύρου και του Άσπρου. Και έχει γίνει μια μεγαλειώδης γκριζούρα....
Αυτό είναι και το νόημα του Γιν-Γιανγκ, η συνειδητοποίηση και η τακτοποίηση μέσα μας του Καλού και του Κακού, του ωφέλιμου και του βλαβερού ώστε να γίνει υπέρβαση αυτού. Αν κάποιος μένει σε αμάθεια του εαυτού του και των Φυσικών Νόμων τότε βρίσκεται σε μια γκρίζα θολούρα, στο πέπλο της Ασυνειδησίας.
Μια βασική μέθοδος που χρησιμοποιεί η Άρνηση (η Άρνηση μέσα μας) για να μας κρατήσει σε αυτή την ασυνειδησία είναι ο φόβος. Όταν για παράδειγμα κάνει ο νους μας τη κίνηση να σκεφτεί κάτι που μας πληγώνει, αμέσως μπαίνει κανείς σε κατάσταση φόβου ή ανασφάλειας και έτσι ο νους γυρνά πλευρό και φεύγει από φόβο για... τον φόβο. Γιατί αν κανείς καθίσει να αντιμετωπίσει τους φόβους του θα ανακαλύψει ότι είναι ένα μεγάλο ψέμα.
Ή φόβος θα υπάρχει ή αγάπη.
Η Αγάπη πληρώνει τα κενά, τα καταλαμβάνει, γιατί η αγάπη είναι ενέργεια. Ο φόβος δημιουργείται από κάποιο κενό που υπάρχει μέσα μας. Θυμηθείτε τη τελευταία φορά που αισθανθήκατε φόβο, μαζί υπήρχε και ένα αίσθημα κενού στη περιοχή της κοιλιάς.Έτσι η καταπολέμηση του φόβου γίνεται με την Αγάπη. Αγάπη, η οποία περιέχει Πίστη, Κατανόηση και Σεβασμό. Και γίνεται κανείς ένας άνθρωπος που αγκαλιάζει τον εαυτό του, τους άλλους, όλα τα πλάσματα. Σε μια τέτοια κατάσταση δεν υπάρχει φόβος. Είναι δηλαδή κανείς ενεργητικός, δημιουργικός και όχι παθητικός.
Αυτά όμως τα παραπάνω θα παραμείνουν απλές λέξεις και φράσεις αν εμείς οι ίδιοι δεν τα ενεργοποιήσουμε και δεν τα λειτουργήσουμε στη ζωή μας.
Ένας Δάσκαλος λέει: "Ρωτάς πως πρέπει να κινείσαι στη ζωή. Σου απαντώ: όπως θα διέσχιζες ένα τεντωμένο σκοινί πάνω απ'την Άβυσσο: σβέλτα, όμορφα και σταθερά".
