Χλωμά τα μάτια
απορημένα
αγναντεύουν τον ορίζοντα...
τη μικρή κλωστή
προς το βάθος του " είναι"…
Κοιτούν ψηλά...
Πεταλούδες παράξενες, σαγηνευτικές, πεντάμορφες.
Στρέφω το βλέμμα χαμηλά.
Ίσκιοι χορεύουν στο χορτάρι.
Συνταιριάζουν λύπη με χαρά.
Το ενδιάμεσο
ψάξε…
Η εναλλαγή αδιάκοπη.
Στη σκιά της πεταλούδας αρνούμαι να ζω...
Θέλω να κατακλύσω μαζί της τα ουράνια…
Να ανοίξω φτερά...
να ταξιδέψω σε μέρη μακρινά…
Σταθμοί πολλοί…
Διαφορετικοί.
Εμπειρίες αλλόκοτες…
Να γευτώ αναζητώ...
Νέες γεύσεις...
Μυρωδιές που διεγείρουν τις αισθήσεις.
Βλέμματα που προκαλούν και δέχονται την πρόκληση..
Τόσο αθώα μες στην αυθάδειά τους.
Τόσο αληθινά....
Ξεγλιστρώ πλάι σε μια νιφάδα χιονιού..
ένα χάδι αέρα
μια ακτίνα χρυσή
μια μπόρα ανοιξιάτικη..
Ο κύκλος των εποχών...
Το μαγικό τους χαλί…
Μια ιστορία η καθεμιά τους...
Παλεύω με τη φύση
στον αγώνα της ένωσης...
Εγώ αέρας…
Εσύ θάλασσα...
Σε παρασύρω.
Με πνίγεις.
Φτάνει να αρκεστείς στο ταξίδι που σου υποσχέθηκα…
δίχως προορισμό
δίχως πυξίδα
δίχως προσπάθεια και άχρηστα φορτία…
Μαζί σου…
στην τροχιά των άστρων
που παίζουν στην ορχήστρα του σύμπαντος...
δυο διεγερμένα ιόντα…
που μάχονται τα κύματα...
Έλα, λοιπόν…
