Για όποιον γνωρίζει από θρησκείες, είναι εύκολο να διαπιστώσει, ότι οι σκηνοθέτες της κινηματογραφικής ταινίας Matrix, που βγήκε στους κινηματογράφους το 1999 , έχουν ενσωματώσει στην ταινία αυτή, ένα πλήθος στοιχείων, από διάφορες θρησκείες, θεωρίες και απόψεις. Είναι τόσο ευρεία η γκάμα των θρησκειών στις οποίες γίνεται συμβολική αναφορά μέσα από την ταινία αυτή, που θα χρειαζόταν ένα βιβλίο για θιχτούν μόνο περιληπτικά όλα αυτά τα στοιχεία. Γι' αυτό εδώ θα περιορισθούμε μόνο στους Χριστιανικούς συμβολισμούς που υπήρξαν στην πρώτη ταινία του Μάτριξ. Έτσι, όλοι οι Ματριξ-όφιλοι, θα θυμηθούμε την παλιά ταινία, και θα παρακολουθήσουμε τη δεύτερη έτοιμοι να εντοπίσουμε όλα όσα θέλουν να μας «περάσουν» οι σκηνοθέτες της μέσω κάποιων συμβολισμών για τον Χριστιανισμό.
Ας αρχίσουμε από το όνομα του Νήο, του ήρωα της ταινίας. Το όνομά του, σημαίνει: «νέος», «καινούργιος». Σημαίνει όμως και: «Ένας», αν το αναγραμματίσουμε. (neo - one). Και φυσικά η ταινία μας δίνει το κλειδί για τις έννοιες αυτές. Ο Νίο είναι μια Μεσσιανική φιγούρα, ισοδύναμη με τον Ένα και μοναδικό σωτήρα, τον Ιησού Χριστό. Γι' αυτό και το: «ένας».
Το κλειδί μας το δίνει ο φίλος του που έρχεται στο σπίτι του στην αρχή του φιλμ, για να αγοράσει παράνομα κλιπάκια, και λέει: «Αλληλούια, είσαι ο Σωτήρας μου, είσαι ο δικός μου Ιησούς Χριστός», προλέγοντας έτσι το ρόλο του Νήο στην ταινία. Και φυσικά στο πλαίσιο αυτό, έρχεται και η λέξη: «νέος», καθώς αυτός είναι η ελπίδα για τον νέο κόσμο, τον απαλλαγμένο από τους εχθρούς του ανθρώπου.
Με τον ίδιο τρόπο, ο Μορφέας, λέει κάποια στιγμή στον Νήο στην ταινία, ότι στην αρχή υπήρχε άλλος ένας σαν κι αυτόν που μπορούσε να αλλάξει το Μάτριξ ελευθερώνοντας πολλούς ανθρώπους. Και ότι κάποιος άλλος σαν κι αυτόν, θα το έκανε στο μέλλον. Εδώ γίνεται σαφής αναφορά στον Αδάμ, που απέτυχε να φέρει τον παράδεισο στη γη, και στη θέση του ήρθε «ο δεύτερος Αδάμ», ο Χριστός.
Το πρώτο όνομα του Νήο, (στον κόσμο του Μάτριξ), είναι «Thomas», δηλαδή «Θωμάς». Και το όνομα αυτό, με την αναφορά του στον ορθολογιστή μαθητή του Χριστού, δείχνει την απιστία που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος πριν αποδεχθεί την αλήθεια του Θεού. Βλέπει τα πράγματα ορθολογιστικά, και θέλει για όλα αποδείξεις. «Να βάλει το δάχτυλό του στα τραύματα της σταύρωσης» για να πεισθεί. Μόλις όμως πείθεται, είναι έτοιμος να πεθάνει για την αλήθεια, όπως τελικά πέθανε και ο Θωμάς.
Όπως ο Χριστός είχε έναν πρόδρομο, τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, έτσι και ο Νήο έχει τον Μορφέα, (συμβολικό όνομα από τον θεό του ύπνου της μυθολογίας), που οδηγεί τον Νήο να ξυπνήσει από την παραίσθηση του Μάτριξ. Είναι αυτός που τον αναγνωρίζει ως τον Μεσσία, και τον συστήνει στους «μαθητές του», δίνοντάς του τη θέση του στην ηγεσία της ομάδας.
Ο Μορφέας μαζί με τον Νήο και την Τρίνιτυ (Ελληνικά «Τριάδα»), είναι σαφής συμβολισμός της Αγίας Τριάδος, (Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα), που κατευθύνουν όλη την ταινία. Η Τρίνιτυ μάλιστα, σε ρόλο «Αγίου Πνεύματος», πνεύματος αγάπης, δυνάμεως και ζωής, δίνει με την αγάπη της στον Νήο την ανάσταση από τον θάνατό του στον κόσμο του Μάτριξ. Και όπως ο Χριστός έμεινε τμήματα τριών ημερών νεκρός και αναστήθηκε, ο Νήο μένει στην οθόνη νεκρός για 3 λεπτά, και ανασταίνεται, σε μια νέα ζωή, όπως ο Χριστός. Με σώμα πλέον «αφθαρσίας», που κατευθύνει τους φυσικούς νόμους του Μάτριξ, όπως ο Χριστός υπερέβη την φθαρτή φύση και αναστήθηκε άφθαρτος, για να νικήσει τους εχθρούς του.
Όμως για να πεθάνει, χρειάστηκε και εδώ ένας «Ιούδας». Είναι ο προδότης «Σάιφερ» (cypher = μηδενικό, κρυπτογραφία, μηδέν, αλλά θυμίζει και Lucifer = Εωσφόρος). Αυτός προδίδει τον Μορφέα, με αμοιβή αντί για τα 30 αργύρια, «μια μπριζόλα». Λέει στον πράκτορα Σμιθ: «Γνωρίζω ότι η μπριζόλα αυτή δεν υπάρχει», αλλά την απολαμβάνει στον τεχνητό κόσμο του Μάτριξ, και λέει μάλιστα ότι «η άγνοια είναι πηγή ευδαιμονίας». Ζητάει τις ανέσεις του ψεύτικου αυτού κόσμου, για να προδώσει, και να μείνει με άγνοια ευτυχισμένος σε έναν ψεύτικο κόσμο. Και φυσικά όπως ο Ιούδας, χάνει και αυτόν τον κόσμο, και τον αληθινό.
Ο ίδιος ο κόσμος του Μάτριξ, είναι ένας κόσμος παραισθήσεων. Οι άνθρωποι ζουν και κινούνται σε αυτόν, χωρίς να υποψιάζονται την πραγματική «ψεύτικη» κατάστασή του. Όπως ακριβώς η Χριστιανική πίστη, μιλάει για τον κόσμο αυτόν που «παρέρχεται», και για τον νέο, τον πραγματικό που περιμένουμε. Και όπως στον κόσμο του Μάτριξ υπάρχουν και διοικούν «αόρατα» οι μη βιολογικές μορφές ζωής οι μηχανές ως εχθροί του ανθρώπου, έτσι και στον αληθινό κόσμο, διοικούν αόρατα οι δαίμονες, και χρησιμοποιούν τους πράκτορές τους (πράκτορας Σμιθ), για να διευθύνουν τον κόσμο κατά τα δικά τους συμφέροντα, κατά τα λόγια του Χριστού για «τον άρχοντα του κόσμου τούτου». Και όπως ο Νήο ήλθε για να καταστρέψει τον κόσμο του Μάτριξ, έτσι και ο Χριστός ήλθε να «καταστρέψει τα έργα του Σατανά».
Όμως δεν θέλουν όλοι οι άνθρωποι να ξεφύγουν από το Μάτριξ. Δεν είναι όλοι έτοιμοι να αντικρούσουν την φοβερή πραγματικότητα. Θέλουν σαν το Σάιφερ να ζουν στον ψεύτικο κόσμο μας. Δεν πιστεύουν και γελοιοποιούν τους Χριστιανούς όταν τους λένε ότι «το σχήμα του κόσμου τούτου παρέρχεται». Και μένουν προσκολλημένοι στον υλιστικό και χωρίς «πίστη» κόσμο που έχουν φτιάξει στη φαντασία τους με τη βοήθεια των δαιμονικών τους αφεντικών. Όταν τους δίνουν το «κόκκινο και το μπλε χάπι», δεν θέλουν όλοι το κόκκινο που θα τους οδηγήσει στο «ξύπνημα». Προτιμούν να μένουν στο όνειρο, παρά να αντιληφθούν το μέγεθος του εφιάλτη στον οποίο είναι έτσι κι αλλιώς μπλεγμένοι.
Όταν μυείται με το κόκκινο χάπι, ο Νήο ξυπνάει στο υγρό του κουκούλι σαν ένας Νέος άνθρωπος, κάτι που θυμίζει τη μύηση του βαπτίσματος, ειδικά τη στιγμή που αναδύεται από το νερό. Έχει πεθάνει για τον παλαιό κόσμο, και γεννιέται (αναγεννιέται με το βάπτισμα) σε έναν νέο. Όμως ο νέος κόσμος, δεν είναι τόσο φανταχτερός όπως ο παλιός. Τον περιμένουν αγώνες, και «έρημος», όπως λέει ο Μορφέας: «Καλώς ήρθες στην έρημο του πραγματικού». (Οποίος έχει διαβάσει το γνωστό βιβλίο «Γεροντικό», καταλαβαίνει πως "Έρημος" δεν είναι τόπος, αλλά τρόπος. Σημαίνει ερήμωση, δηλ θεραπεία, από τα πάθη μας μέσω των μυστηρίων (Θ. Κοινωνία - Εξομολόγηση) και εντατικού ασκητικού αγώνα. Ακόμα και η Ομόνοια μπορεί να γίνει "Έρημος").
Από τη στιγμή εκείνη ο Νήο, καθώς προχωράει στην εκπαίδευσή του, (ανάλογη με τη Χριστιανική εκπαίδευση στην πάλη κατά των δαιμόνων), μαθαίνει να έχει πίστη, και να ξεπερνάει με την πίστη τους «φυσικούς νόμους» αυτού του παλιού κόσμου, όπως οι άγιοι υπερβαίνουν τους νόμους της φύσης του κόσμου μας και θαυματουργούν. Και όπως ο Νήο βλέπει πίσω από τον πλασματικό κόσμο τους κώδικες του Μάτριξ, έτσι και οι άγιοι, όταν ανοίξουν τα μάτια τους, βλέπουν πίσω από τον κόσμο μας «τους λόγους των όντων», και μπορούν έτσι να χειρισθούν την ίδια την υφή του κόσμου μας, αφήνοντας τους άλλους έκθαμβους με τις θαυματουργικές τους δυνάμεις. Και στις δύο περιπτώσεις, και στο Μάτριξ, και στον κόσμο μας, τον βασικό ρόλο γι' αυτό έχει η πίστη (στο Θεό , οχι στον εαυτό!) , κατά τα λόγια του Χριστού: «αν έχετε πίστη(στον Θεό) ως κόκκον σινάπεως, θα πείτε στο βουνό να μετακινηθεί και αυτό θα μετακινηθεί», και κάθε θεραπεία που έκανε, έλεγε: «αν πιστεύεις (πως μπορεί ο Θεός) μπορείς (να θεραπευθείς)». Η Χριστιανική έννοια της πίστης είναι διαφορετική στον Χριστιανισμό απ' ότι στις ανατολικές Θρησκείες. Σε αυτές διδάσκεται πίστη στον εαυτό, δηλαδή αυτοθέωση, ενώ στον Χριστιανισμό, πίστη στον Θεό. Ο Θεός , βέβαια, δεν περιορίζεται απ'την πίστη μας. Την ζητάει ,όμως , ως σύμβολο/απόδειξη της συγκατάθεσης του ανθρώπου στην Θεϊκή πράξη. Ο Χριστιανικός Θεός είναι τόσο ταπεινός, που μας ζητάει να του επιτρέψουμε να ενεργήσει. Τέτοιο σεβασμό στην προσωπικότητα μας έχει.
Όπως στο Μάτριξ υπάρχει η «Σιών», το τελευταίο καταφύγιο των ανθρώπων από τους εχθρούς τους, έτσι και στην πραγματικότητα, υπάρχει κατά την Αγία Γραφή, η «Νέα Σιών», η Εκκλησία. Και όπως στην ταινία η Σιών κινδυνεύει από τις μηχανές, έτσι και η Εκκλησία (=όχι το κτήριο, αλλά η θεραπευτική Θεανθρώπινη ένωση, όπως εκφράζεται μέσω του Αγίου Πνεύματος απ' τις συνόδους και τους Αγίους) , βρίσκεται διαρκώς στο στόχαστρο των εχθρών της. Πιθανόν η λέξη να σημαίνει: «ακρόπολις», αλλά δεν είναι σίγουρη η ετοιμολογία της λέξης. Η πρώτη φορά που αναφέρεται η λέξη στην Π.Δ., είναι ένα φρούριο των Ιεβουσαίων (Β΄ Σαμουήλ 5/ε΄ 6-9). Αργότερα καταλήφθηκε από τον Δαυίδ, και έγινε γνωστή ως «πόλις Δαυίδ» (Α΄ Βασιλέων 8/η΄ 1). Την εποχή εκείνη, βρισκόταν σε μια μακριά λοφοσειρά που άρχιζε από τα Νότια του Ναού και ήταν κατάλληλη για άμυνα. Η έκτασή της ήταν περίπου ίση με τις ακροπόλεις άλλων οχυρών πόλεων της περιοχής. Όταν ο Δαυίδ ενέβασε εκεί την «Κιβωτό της Διαθήκης», ο τόπος αυτός απέκτησε ιερή σημασία. Όταν αργότερα ο Σολομών μετέφερε την «Κιβωτό της Διαθήκης» στην κορυφή του όρους (λόφου) Μοριά, αυτό ονομάστηκε από τότε με το όνομα «Σιών». Με τη λέξη αυτή, ονομαζόταν επίσης και ολόκληρη η Ιερουσαλήμ. Μάλιστα, ο όρος απέκτησε την έννοια της «Εκκλησίας του Ισραήλ».
Ομοίως, στην Καινή Διαθήκη, ο όρος αποκτάει πλέον την έννοια της Εκκλησίας, και μάλιστα με την προσθήκη της λέξης: «Καινή» (καινούργια), (Καινή Ιερουσαλήμ). Έτσι εφαρμόζονται πλέον οι προφητείες της Π.Δ. για τη «Σιών», όχι στο έθνος Ισραήλ, αλλά στην Χριστιανική Εκκλησία, που είναι ο «Καινούργιος Ισραήλ», δηλαδή ο καινούργιος λαός του Θεού, που αντικατέστησε τον παλιό, όταν αυτός σταύρωσε τον Χριστό. Αλλά στην ταινία, υπάρχει μια πλήρης αντιστροφή της έννοιας. Ενώ η Σιών της Αγίας Γραφής εμφανίζεται στην Κ.Δ. στον ουρανό, στην ταινία εμφανίζεται κάτω από τη γη. Ενώ στην Κ.Δ. είναι «παρθένα αγνή», στην ταινία οι κάτοικοί της επιδίδονται σε «όργια» σε δημόσιο χώρο. Ενώ στην Κ.Δ. φωτίζεται από τον Θεό, στην ταινία παίρνει την ενέργειά της από τη γη. Τα μόνα κοινά, είναι η ονομασία και ο κίνδυνος από τους εχθρούς.
