Είναι λοιπόν αναπόφευκτο, στον κάθε έναν, αν βέβαια δεν έχει επιτρέψει να αλλοτριωθεί η ψυχή και η ζωή του από άλλα νερόβραστα ορθολογιστικά και υλιστικά, ξένα προς την ορθόδοξη συνείδηση μας, μηνύματα, να αισθάνεται αλλιώτικα και η καρδιά του να χτυπά σε διαφορετικό ρυθμό, τη στιγμή που με έντονο τρόπο η Εκκλησία τον καλεί να γιορτάσει και να χαρεί με «την κατά σάρκα γέννηση του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού».
«Ο Χριστός γεννιέται, δοξάστε Τον. Ο Χριστός έρχεται από τους ουρανούς, προϋπαντήστε Τον. Ο Χριστός στη γη, υψωθείτε. Τραγουδήστε όλη η γη τον Κύριο και μέσα σε άκρα ευφροσύνη , ανυμνήστε Τον λαοί, γιατί δοξάστηκε »
Σε πανηγυρισμό λοιπόν καλούμαστε, αδελφοί μου, για τη Γέννηση του Χριστού. Το προσκλητήριο της Εκκλησίας μας, έντονο, για μια ακόμη φορά.
«Ευφραίνεσθε σεις, οι δίκαιοι, οι ουρανοί αγαλλιάσθε, σκιρτήσατε τα όρη τώρα που εγεννήθη ο Χριστός. Παρθένος κάθεται ένδοξος μητέρα του Θείου Λυτρωτού μιμούμενη τα Χερουβείμ που αποτελούν τον ουράνιο θρόνο του παμβασιλέως Χριστού, και βαστάζει εις τας αγκάλας της τον Θεόν-Λόγον που εσαρκώθη και έγινε άνθρωπος. Ποιμένες τον τεχθέντα Χριστόν δοξάζουν .Μάγοι στο Δεσπότη προσφέρουν δώρα. Άγγελοι ανυμνούν και λέγουν. Ακατάληπτε Κύριε. Δόξα Σοι». ( Ιδιόμελο των αίνων 25 ης Δεκεμβρίου )
•Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός .
«Κένωσε»,τον εαυτό Του, μίκρυνε, χώρεσε μέσα στην ανθρώπινη σάρκα , έγινε επίγειος για να γίνει ο άνθρωπος επουράνιος . Μικρός και πτωχός για να μεγαλώσουμε εμείς.
« Ας γίνουμε όπως ο Χριστός , εφόσον και ο Χριστός έγινε όπως εμάς .(Μας λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος). Ας γίνουμε Θεοί γι΄ Αυτόν, εφόσον κι εκείνος έγινε άνθρωπος για μας . Πήρε το χειρότερο για να δώσει το καλλίτερο. Φτώχεψε για να πλουτίσουμε εμείς με τη δική Του φτώχεια. Έλαβε μορφή δούλου για να απολαύσουμε εμείς την ελευθερία . Πειράσθηκε για να νικήσουμε ». (Άγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος).
• Για να ανακαινίσει τον άνθρωπο.
« Αφού με τρόπο που δεν τον καταλαβαίνουμε περιβλήθηκε και ενώθηκε αδιαίρετα με την ανθρώπινη φύση, γεννήθηκε Θεός και άνθρωπος μαζί, από γυναίκα, ώστε να λάβει Αυτός την ίδια εκείνη φύση, με την οποία έπλασε τους πρωτοπλάστους, και μάλιστα γεννήθηκε από Παρθένο. Και όλα αυτά τα έκανε για να κάνει τον άνθρωπο καινούριο» (Άγ. Γρηγόριος Παλαμάς ).
• Για να απελευθερώσει το υποδουλωμένο ανθρώπινο γένος .
« Είναι ο Κύριος και Θεός και φανερώθηκε για μας, όχι με τη μορφή του Θεού, για να μην τρομάξει τον ασθενή άνθρωπο. Αλλά φανερώθηκε με τη μορφή του δούλου, για να ελευθερώσει τον υποδουλωθέντα άνθρωπο ».( Μέγας Βασίλειος ).
• Για να μας αγιάσει και να μας ξαναφέρει κοντά Του.
« Μάθε ότι γι’ αυτό ο Θεός φανερώθηκε με ανθρώπινη σάρκα, Επειδή έπρεπε να αγιάσει την καταραμένη σάρκα .Εκείνη που ασθένησε να δυναμωθεί. Εκείνη που αποξενώθηκε απ’ το Θεό να ξαναγυρίσει κοντά Του και εκείνη που ξέπεσε από τον Παράδεισο, να ξαναγυρίσει στους ουρανούς ». ( Μέγας Βασίλειος ).
• Για να συγχωρήσει και να ξεριζώσει την αμαρτία του ανθρώπου .
« Για να ξεριζωθεί η αμαρτία και το ενωμένο μαζί της κακό , αυτό μόνο η θεία δύναμη μπορεί να το κατορθώσει . Διότι δεν εξουσιάζει, ούτε μπορεί ο άνθρωπος να ξεριζώσει την αμαρτία με, τη δική του δύναμη . Σε σένα ανήκει το να παλέψεις , το να πολεμήσεις εναντίον της , να τη χτυπήσεις και να σε χτυπήσει, αλλά το να ξεριζωθεί ανήκει στο Θεό» ( Άγ. Μακάριος ο Αιγύπτιος ).
• Για να διώξει την άγνοια του Θεού και την πλάνη .
« Τι έγινε όταν γεννήθηκε ο Ιησούς; Έλαμψε στον ουρανό ένα πρωτόφαντο άστρο , που το φως του ήτανε ανεκλάλητο. Κι όλα τα υπόλοιπα άστρα , μαζί με τον ήλιο και το φεγγάρι, έγιναν χορός γύρω από αυτό. Κι αυτό ήταν το πιο φωτεινό από όλα .Γιατί μηνούσε ότι η άγνοια γκρεμιζόταν κι ο Θεός είχε γίνει άνθρωπος , για να χαρίσει τη ζωή την αληθινή ». ( Άγ. Ιγνάτιος Αντιοχείας ).
• Για να καταπατηθεί ο Θάνατος .
« Γι’ αυτό ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να σκοτώσει το θάνατο που είχε φωλιάσει μέσα στον άνθρωπο. Διότι όπως τα θεραπευτικά φάρμακα κατακρατούν τα δηλητήρια όταν εισαχθούν μέσα στο σώμα, κι όπως το σκοτάδι που υπάρχει μέσα στο σπίτι φεύγει, όταν μπει μέσα φως, έτσι και ο θάνατος που καταδυνάστευε την ανθρώπινη φύση αφανίστηκε με την παρουσία της Θεότητος ». ( Μέγας Βασίλειος ).
• Για να διδάξει την αγάπη και την ταπείνωση .
• Για να φέρει την ειρήνη στις καρδιές μας και παράλληλα σ’ όλο τον κόσμο .
• Για να κάνει σε μας ξανά προσιτό τον Παράδεισο .
Όλα αυτά, έχοντας στο νου του ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και θαμπωμένος απ’ το Θείο μεγαλείο λέει σ’ ένα λόγο του στη Γενέθλιο ημέρα του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού .
« Βλέπω παράξενο και παράδοξο μυστήριο. Ποιμένες αντί να παίζουν με τις φλογέρες τους κάποιο μελωδικό σκοπό , ψάλλουν ουράνιο ύμνο και γεμίζουν με τους ήχους τους τα αυτιά μου. Ψάλλουν άγγελοι και ανυμνούν αρχάγγελοι, υμνούν τα Χερουβείμ και δοξολογούν τα Σεραφείμ .Όλοι πανηγυρίζουν γιατί βλέπουν το Θεό στη γη και τον άνθρωπο στους ουρανούς .Βλέπουν εκείνον που είναι πάνω στον ουρανό, να βρίσκεται κάτω στη γη λόγω της οικονομίας του για τον άνθρωπο, και τον άνθρωπο που είναι στη γη, να βρίσκεται ψηλά στον ουρανό λόγω της φιλανθρωπίας του Θεού … Σήμερα η Βηθλεέμ έγινε όμοια με τον ουρανό ,αφού εμφανίστηκαν σ’ αυτήν αντί για αστέρια άγγελοι που ανυμνούν το Θεό , και δέχθηκε με τρόπο θαυμαστό στο χώρο της όχι το φυσικό ήλιο , αλλά τον ήλιο της δικαιοσύνης …
Σήμερα γεννιέται από Παρθένο , με τρόπο που δεν μπορώ να περιγράψω .Εκείνος που γεννήθηκε από τον Πατέρα με τρόπο ανέκφραστο πριν από όλους τους αιώνες …
Σήμερα λύθηκαν τα μακροχρόνια δεσμά, ντροπιάστηκε ο διάβολος, οι δαίμονες εκδιώχθηκαν, καταργήθηκε ο θάνατος, ανοίχθηκαν οι πύλες του Παραδείσου, εξαφανίστηκε η κατάρα, απομακρύνθηκε η αμαρτία, η πλάνη καταργήθηκε, η αλήθεια επανήλθε, και διαδόθηκε το κήρυγμα της ευσεβείας παντού .Η βασιλεία των ουρανών μεταφυτεύτηκε στη γη, οι άγγελοι επικοινωνούν με τους ανθρώπους και οι άνθρωποι χωρίς φόβο συνομιλούν με τους αγγέλους».
Εμπρός λοιπόν, να πανηγυρίσουμε κι εμείς. Να πανηγυρίσουμε όμως όχι με τα κοσμικά πανηγύρια αλλά όπως αρμόζει στο Θεό. Όχι υλιστικά αλλά πνευματικά. Το κοσμικό, παγκοσμιοποιημένο πλέον και συγκρητιστικό πνεύμα της εποχής , μας υποδεικνύει ένα είδος Χριστουγέννων που όμως λείπει από αυτά ο Χριστός. Μας υποδεικνύει και μας καθηλώνει μόνο στα φωτεινά δένδρα, μόνο στις γιορτινές διαφημίσεις ,στα παιχνίδια, στις χαρές, στις διασκεδάσεις ,στα φαγοπότια, τα «ρεβεγιόν». Όλα παρουσιάζονται σαν ένα παραμύθι και μας προτείνουν να το ζήσουμε όσο πιο έντονα μπορούμε.
Εμπρός λοιπόν να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα , της λύτρωσης ,της πνευματικής ανακαίνισης,
Εμπρός να κάνουμε φάτνη την καρδιά μας για να γεννηθεί μέσα της ο Χριστός .
Εμπρός να σταματήσουμε να στηρίζουμε τον <<Ηρώδη>>, ο οποίος ακόμα και σήμερα ζητά «την ψυχήν του παιδίου» .
Εμπρός να ζητήσουμε να συναντηθούμε με το Χριστό γιατί είναι παρών είναι μπροστά μας και μας απλώνει το χέρι Του .Ας μην κοιτάμε πολύ ψηλά για να τον δούμε . Είναι εδώ , είναι δίπλα μας . Είναι στα πρόσωπα των μικρών και των ελαχίστων. Είναι στα πρόσωπα των διπλανών μας , των αρρώστων , των απελπισμένων αδελφών μας. Στα πρόσωπα των παιδιών που αφήνουμε να πεθάνουν από την πείνα ,των παιδιών που σκοτώνουμε πουλώντας τους άγουρο θάνατο, τα ναρκωτικά και τον καρκίνο , μέσα στην καταμολυνσμένη από τα συμφέροντα των μεγάλων, γη μας, ή αυτών που δολοφονούμαι πριν ακόμα γεννηθούν. Είναι στα πρόσωπα των ξεσπιτωμένων. των προσφύγων ,των καταδιωγμένων και καταπιεσμένων .Να τον αναζητήσουμε στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου. Να σταθούμε κοντά Του με συντριβή καρδίας .Να τον γευτούμε αγαπητικά. Να ενωθούμε με λαχτάρα μαζί Του .Να τον ανταμώσουμε και να τον γνωρίσουμε χωρίς πάλι να τον προσπεράσουμε . Να’ ανοίξουμε την καρδιά μας και να τον κλείσουμε μέσα.
Αδελφοί μου,
Ένας Άγιος της Εκκλησίας μας, ο Άγιος Ιερώνυμος, θέλησε κάποτε να γιορτάσει τα Χριστούγεννα με διαφορετικό τρόπο , από κάθε άλλη φορά και όλο τον άλλο κόσμο. Πήγε λοιπόν στη Βηθλεέμ, κλείστηκε στο σπήλαιο όπου γεννήθηκε ο Χριστός, κι εκεί έμεινε για να περάσει τη νύχτα της Γέννησης του Θεανθρώπου , γονατιστός μπροστά στη Φάτνη και προσευχόμενος. Όλη την νύχτα λοιπόν στην προσευχή του έλεγε : « Χριστέ μου, που απόψε γεννάσαι εσύ σ’ αυτόν τον κόσμο, ποιο δώρο σαν ανταπόδωμα θα ήθελες να προσφέρω στη γέννηση Σου ;» Απαρίθμησε όλα όσα είχε απαρνηθεί, όσα προσέφερε για χάρη Του. Περιουσία, μόρφωση, ανέσεις, τα πάντα. Τη ζωή μου, έλεγε, απόψε να ζητήσεις θα στη χαρίσω. Απάντηση όμως δεν έπαιρνε. Αυτός συνέχισε να μιλά στο Θεό με πιο πολύ θέρμη ακόμη. Ώσπου κατά τα μεσάνυχτα άκουσε φωνή εξ ουρανού που ανταποκρινόταν στο αίτημα του . «Ιερώνυμε, όλα όσα μου λες ότι μου πρόσφερες μέχρι τώρα ή προτίθεσαι να μου δώσεις για μένα είναι άχυρα».
-«Και η ζωή μου Κύριε και όσα έχω προσφέρει σε Σένα τόσα αξίζουν ;»Και η απάντηση ήτανε «Ναι».
-«Τι άλλο λοιπόν Κύριε , θέλεις να σου προσφέρω απόψε στη γέννηση Σου»;
-« Κάτι ζητώ από σένα Ιερώνυμε και από όλους τους ανθρώπους, που μπορείς να μου δώσεις .
-« Ζητώ τις αμαρτίες σου, ζητώ την καρδιά σου. Εγώ ήλθα στον κόσμο για να φέρω τη λύτρωση και τη σωτηρία των ανθρώπων».
Τι θα δώσουμε λοιπόν εμείς στο Χριστό ;
