Πριν από δύο χρόνια, άκουσα για κάποιον θεραπευτή στη Χαβάη που θεράπευσε μια ολόκληρη πτέρυγα επικίνδυνων ψυχασθενών, χωρίς να δει ποτέ κανέναν από αυτούς. Ο ψυχολόγος μελετούσε το φάκελο του ασθενή και μετά έψαχνε μέσα στον εαυτό του για να δει πώς «δημιούργησε» την ασθένεια αυτού του ατόμου. Καθώς βελτιωνόταν ο ίδιος, ο ασθενής θεραπευόταν. Όταν πρωτοάκουσα αυτήν την ιστορία, σκέφτηκα ότι ήταν ένας τοπικός θρύλος. Πώς θα μπορούσε κάποιος να θεραπεύσει κάποιον άλλον θεραπεύοντας τον εαυτό του; Πώς θα μπορούσε η αυτοβελτίωση να θεραπεύσει έναν επικίνδυνο ψυχασθενή; Δεν έβγαινε νόημα. Δεν ήταν λογικό. Και απέρριψα την ιστορία. Όμως, αυτό το ξανάκουσα μετά από έναν χρόνο. Άκουσα ότι ο θεραπευτής είχε χρησιμοποιήσει μια Χαβανέζικη θεραπευτική μέθοδο που ονομαζόταν Ho'oponopono.
Δεν το είχα ξανακούσει, αλλά δεν έφευγε από το νου μου. Αν η ιστορία είχε μια δόση αλήθειας, έπρεπε να μάθω περισσότερα. Πάντα θεωρούσα ότι «απόλυτη ευθύνη» σημαίνει να είμαι υπεύθυνος για ό,τι σκέφτομαι και ό,τι κάνω. Ότιδήποτε πέρα από αυτό, είναι έξω από μένα. Νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την απόλυτη ευθύνη με αυτόν τον τρόπο. Είμαστε δηλαδή υπεύθυνοι για ό,τι κάνουμε, αλλά όχι για αυτό που κάνει κάποιος άλλος; Αυτό είναι, όπως αποδεικνύεται, λάθος. Ο Χαβανέζος θεραπευτής που θεράπευσε αυτούς τους διανοητικά διαταραγμένους ανθρώπους θα μου δίδασκε μια προχωρημένη νέα οπτική της απόλυτης ευθύνης. Το όνομά του είναι Dr. Ihaleakala Hew Len.
Στο πρώτο μας τηλεφώνημα μιλούσαμε περίπου μια ώρα. Του ζήτησα να μου αφηγηθεί όλη την ιστορία της δουλειάς του ως θεραπευτή. Εξήγησε ότι εργάστηκε στο Κρατικό Νοσοκομείο της Χαβάης για τέσσερα χρόνια. Η πτέρυγα όπου κρατούσαν τους επικίνδυνους ψυχασθενείς ήταν ζόρικη. Ψυχολόγοι παραιτούνταν στο μήνα επάνω. Το προσωπικό προφασιζόταν αρρώστια ή απλά αποχωρούσε. Όλοι περπατούσαν με την πλάτη στον τοίχο, φοβούμενοι μήπως δεχτούν επίθεση από τους ασθενείς. Δεν ήταν ένας ευχάριστος τόπος ζωής, εργασίας ή επίσκεψης.
Ο Dr. Len μού είπε ότι δεν εξέτασε ποτέ ασθενείς. Συμφώνησε να έχει ένα γραφείο και να μελετήσει τους φακέλους τους. Καθώς εξέταζε αυτούς τους φακέλους, εργαζόταν με τον εαυτό του. Ενώ εργαζόταν με τον εαυτό του, οι ασθενείς άρχισαν να θεραπεύονται! «Μετά από λίγους μήνες, ασθενείς που έπρεπε να είναι υπό περιορισμό αφέθηκαν να κυκλοφορούν ελεύθερα», μου είπε. «Άλλοι που έπρεπε να παίρνουν ισχυρά φάρμακα, τα σταμάτησαν. Και εκείνοι που δεν υπήρχε περίπτωση να απελευθερωθούν, πήραν εξιτήριο». Έμεινα εμβρόντητος. «Και όχι μόνον αυτό» συνέχισε, «αλλά το προσωπικό άρχισε να απολαμβάνει την εργασία του. Η συχνή αλλαγή προσωπικού και οι απουσίες εξαφανίστηκαν. Καταλήξαμε με περισσότερους υπαλλήλους από όσους χρειαζόμασταν, επειδή οι ασθενείς έπαιρναν εξιτήριο και όλο το προσωπικό ερχόταν καθημερινά στη δουλειά. Σήμερα, αυτή η πτέρυγα έχει κλείσει». Εκεί χρειάστηκε να θέσω την πιο σημαντική ερώτηση: «Τι κάνατε μέσα στον εαυτό σας που είχε σαν αποτέλεσμα την αλλαγή αυτών των ανθρώπων;» -«Απλά θεράπευα το μέρος του εαυτού μου που τους δημιούργησε» μου είπε. Δεν κατάλαβα.
Ο Dr. Len εξήγησε ότι απόλυτη ευθύνη σημαίνει ότι καθετί στη ζωή σου από μόνο το γεγονός ότι βρίσκεται στη ζωή σου, είναι δική σου ευθύνη. Ολόκληρος ο κόσμος είναι κυριολεκτικά δική σου δημιουργία! Αυτό είναι δύσκολο να το κατανοήσεις. Το να είμαι υπεύθυνος για ό,τι λέω ή κάνω είναι ένα πράγμα. Το να είμαι υπεύθυνος για ό,τι λέει ή κάνει καθένας που υπάρχει στη ζωή μου, είναι κάτι διαφορετικό. Όμως η αλήθεια είναι αυτή: αν πάρεις την απόλυτη ευθύνη της ζωής σου, τότε καθετί που βλέπεις, ακούς, γεύεσαι, αγγίζεις, ή βιώνεις με κάποιον τρόπο, είναι δική σου ευθύνη, επειδή είναι στη ζωή σου. Αυτό σημαίνει ότι μια τρομοκρατική ενέργεια, ο Πρόεδρος, η οικονομία ή ό,τι άλλο βιώνεις και δεν σου αρέσει, είναι δική σου ευθύνη να το θεραπεύσεις. Όλα αυτά δεν υπάρχουν, κατά κάποιον τρόπο, παρά σαν προβολές του εσωτερικού σου κόσμου. Το πρόβλημα δεν είναι με αυτά, αλλά με σένα, και για να τα αλλάξεις, χρειάζεται να αλλάξεις τον εαυτό σου. Γνωρίζω ότι αυτό είναι δύσκολο να το συλλάβει κανείς, να το αποδεχτεί ή να το ζήσει πραγματικά.
Η κατηγόρια είναι πολύ πιο εύκολη από την απόλυτη ευθύνη, αλλά καθώς μιλούσα με το Dr. Len, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι η θεραπεία για εκείνον με το Ho'oponopono είναι να αγαπάς τον εαυτό σου. Αν θέλεις να βελτιώσεις τη ζωή σου, χρειάζεται να θεραπεύσεις τη ζωή σου. Αν θέλεις να θεραπεύσεις κάποιον, ακόμη κι έναν επικίνδυνο ψυχασθενή, θεράπευσε τον εαυτό σου! Ρώτησα το Dr. Len πώς θεράπευε τον εαυτό του. Τι ακριβώς έκανε, όταν μελετούσε τους φακέλους των ασθενών. «Απλώς επαναλάμβανα συγγνώμη και σ’ αγαπώ ξανά και ξανά», μου εξήγησε. «Αυτό μόνο;» -«Αυτό μόνο». Φαίνεται ότι το να αγαπάς τον εαυτό σου είναι ο καλύτερος τρόπος για να βελτιώσεις τον εαυτό σου και, καθώς εσύ βελτιώνεσαι, βελτιώνεις τον κόσμο σου.
Ας δούμε ένα μικρό παράδειγμα του πώς αυτό δουλεύει: Μια μέρα, κάποιος μού έστειλε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα που με τάραξε. Στο παρελθόν θα το χειριζόμουν δουλεύοντας με τα συναισθήματά μου ή προσπαθώντας να δικαιολογήσω το άτομο που μου έστειλε το αρνητικό μήνυμα. Αυτή τη φορά, αποφάσισα να προσπαθήσω με τη μέθοδο του Dr. Len. Επαναλάμβανα σιωπηλά, συγνώμη και σ' αγαπώ". Δεν το έλεγα ειδικά σε κάποιον. Απλά προσκαλούσα το πνεύμα της αγάπης για να θεραπεύσει μέσα μου αυτό που δημιουργούσε τις εξωτερικές συνθήκες. Μέσα σε μια ώρα έλαβα ένα ηλεκτρονικό μήνυμα από το ίδιο άτομο. Ζητούσε συγγνώμη για το προηγούμενο μήνυμά του. Θυμηθείτε ότι δεν έκανα καμιά εξωτερική πράξη για να πάρω αυτό το μήνυμα. Ούτε καν του απάντησα. Κι όμως, λέγοντας σ’ αγαπώ, με κάποιον τρόπο θεράπευσα μέσα μου αυτό που τον δημιούργησε. Αργότερα παραβρέθηκα σε εργαστήρια Ho'oponopono του Dr. Len. Σήμερα είναι 70 χρονών, θεωρείται παππούς σαμάνος, και ζει κάπως απομονωμένος.
Με συγχάρηκε για το βιβλίο μου, «Ο Παράγοντας Έλξης». Μου είπε ότι καθώς βελτιώνω τον εαυτό μου, η δόνηση του βιβλίου μου θα αυξάνεται και θα το αισθάνεται όποιος το διαβάζει. Δηλαδή, καθώς εγώ βελτιώνομαι, οι αναγνώστες μου θα βελτιώνονται. «Και τι γίνεται με τα βιβλία που έχουν ήδη πουληθεί και βρίσκονται εκεί έξω;» Ρώτησα. «Δεν είναι εκεί έξω», μου εξήγησε εμπνέοντας το νου μου για άλλη μια φορά με τη μυστικιστική σοφία του. «Είναι ακόμη μέσα σε σένα». Δηλαδή, δεν υπάρχει τίποτα εκεί έξω. Θα χρειαζόταν ένα ολόκληρο βιβλίο για να εξηγηθεί αυτή η προχωρημένη μέθοδος στο βάθος που της αξίζει. Είναι αρκετό να πούμε ότι οποτεδήποτε θέλεις να βελτιώσεις κάτι στη ζωή σου, υπάρχει μόνον ένα μέρος να στραφείς: μέσα στον εαυτό σου. Και όταν στραφείς εκεί, κάνε το με αγάπη. Είναι ο παράγοντας έλξης, αφού τα όμοια έλκονται. Ο θεϊκός εαυτός του ήταν τόσο δυνατός που προσέλκυε τον θεϊκό εαυτό των άλλων.
Ho'oponopono σημαίνει, να κάνεις το σωστό, ή να διορθώνεις ένα λάθος. Σύμφωνα με τους αρχαίους Χαβανέζους, το λάθος προκύπτει από σκέψεις που μολύνονται από οδυνηρές αναμνήσεις του παρελθόντος. Το Ho'oponopono προσφέρει έναν τρόπο απελευθέρωσης της ενέργειας αυτών των οδυνηρών αναμνήσεων ή λαθών που προκαλούν δυσαρμονία και αρρώστια. Σε μια παραλλαγή της διαδικασίας Ho'oponopono, ο Morrnah είχε την έμπνευση να συμπεριλάβει τα τρία τμήματα του εαυτού που αποτελούν το κλειδί της Προσωπικής Ταυτότητας. Αυτά τα τρία τμήματα τα οποία υπάρχουν σε κάθε μόριο της πραγματικότητας, ονομάζονται Unihipili (παιδί/υποσυνείδητο), Uhane (μητέρα/συνειδητό) και Aumakua (πατέρας/υπερσυνείδητο). Όταν αυτή η «εσώτερη οικογένεια» είναι ευθυγραμμισμένη, ο άνθρωπος είναι σε αρμονία με το Θείο. Με αυτήν την ισορροπία, η ζωή αρχίζει να ρέει. Έτσι, το Ho'oponopono βοηθάει στην αποκατάσταση της ισορροπίας πρώτα του ατόμου και μετά όλης της δημιουργίας. Εισάγοντας με στο σύστημα των τριών τμημάτων, καθώς και στην πλέον δυναμική διαδικασία συγχώρεσης που γνωρίζω (Ho'oponopono), ο Ihaleakala και ο Morrnah μου έμαθαν ότι ο καλύτερος τρόπος θεραπείας σε κάθε τομέα της ζωής μου και σε ολόκληρο το σύμπαν είναι να πάρω 100% την ευθύνη και να εργαστώ με τον εαυτό μου. Επιπλέον, μου έμαθαν την απλή σοφία της ολοκληρωτικής αυτοφροντίδας. Όπως είπε ο Ihaleakala σε τόνο χαιρετισμού μετά τη συνέντευξή μας: «Φρόντισε τον εαυτό σου. Αν το κάνεις, όλοι θα ωφεληθούν». Αν θέλετε να λύσετε ένα πρόβλημα, ανεξάρτητα από το είδος του προβλήματος, εργαστείτε με τον εαυτό σας. Αυτό το άρθρο επιβεβαιώνει ότι είναι η κατάσταση του Θεραπευτή που οδηγεί στη θεραπεία. Ο Dr. Ihaleakala Hew Len έχει κάνει σημαντική δουλειά στη Χαβάη με τους επικίνδυνους ψυχασθενείς χρησιμοποιώντας αγάπη, συγχώρεση και δουλειά με τον εαυτό του.
Θεραπεύοντας, διορθώνοντας, ευθυγραμμίζοντας με Ho'oponopono
Φέρνουμε μέσα μας σαν τμήματα του Ασυνείδητου Νου μας όλους τους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής μας (αυτά τα τμήματά μας μοιάζουν πάρα πολύ με τα αρχέτυπα του Καρλ Γιουνγκ). Το Ho'oponopono «διορθώνει» ό,τι σχετίζεται με αυτά. Η μέθοδος Ho'oponopono είναι η ευθυγράμμισή μας με τη γενεαλογία μας και το ξεκαθάρισμα της, όπως και το ξεκαθάρισμα των σχέσεών μας με τους άλλους ανθρώπους της ζωής μας.
1. Φέρτε στο νου σας κάποιον με τον οποίο δεν νιώθετε απόλυτα ευθυγραμμισμένοι ή άνετοι.
2. Οραματιστείτε μια ατέρμονη ροή αγάπης και θεραπευτικής ενέργειας από μια πηγή πάνω από την κορυφή του κεφαλιού σας (από τον Ανώτερο Εαυτό σας). Ανοίξτε το πάνω μέρος του κεφαλιού σας και αφήστε την αγάπη και τη θεραπευτική ενέργεια να εισχωρήσουν στο σώμα σας, να γεμίσουν το σώμα σας και να πλημμυρίσουν την καρδιά σας σε σχέση με αυτόν τον άνθρωπο.
3. Όταν νιώσετε ότι αυτό ολοκληρώθηκε, αν είναι απαραίτητο ή δυνατό, συζητήστε με αυτόν τον άνθρωπο, συγχωρήστε τον και ζητήστε του να σας συγχωρήσει.
4. Αφήστε τον, και δείτε τον να απομακρύνεται. Καθώς φεύγει, κόψτε το νήμα που ενώνει τους δυο σας (αν θέλετε). Αν εργάζεστε με μια τωρινή σημαντική σχέση, τότε αφομοιώστε το άτομο μέσα σας.
5. Κάντε το ίδιο με κάθε άνθρωπο της ζωής σας με τον οποίο έχετε μια μη ολοκληρωμένη ή μη ευθυγραμμισμένη σχέση.
6. Ο τελικός έλεγχος είναι να μπορείτε να δείτε ή να σκεφτείτε αυτά τα άτομα χωρίς να νιώθετε κανένα αρνητικό συναίσθημα. Αν εξακολουθείτε να νιώθετε αρνητικά συναισθήματα, τότε κάντε και πάλι τη διαδικασία.
Nα είστε πάντα καλά!
An Interview with Ihaleakala Hew Len
By Cat Saunders
How do you thank someone who has helped to set you free? How do you thank a man whose gentle spirit and zinger statements have forever altered the course of your life? Ihaleakala Hew Len is such a man for me. Like a soul brother who shows up unexpectedly in an hour of need, Ihaleakala came into my life in March of 1985, during a time of massive change for me. I met him during a training called "Self I-Dentity Through Ho'oponopono," which he facilitated along with the late Morrnah Nalamaku Simeona, a native Hawaiian kahuna ("keeper of the secret").
For me, Ihaleakala and Morrnah are part of the rhythm of life. Though I love them both dearly, I don't really dwell on thoughts of them as people, yet their influence is always there for me, beating a steady pulse like African drums in the night. Recently, I had the honor of being asked to interview Ihaleakala by The Foundation of I, Inc. (Freedom of the Cosmos), an organization founded by Morrnah. It was an even greater honor to learn that he would be coming from his home in Hawaii to meet with me personally.
Dr. Ihaleakala S. Hew Len is the foundation's president and administrator. Together with Morrnah, Ihaleakala has worked with thousands of people over the years, including groups at the United Nations, UNESCO (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization), International Human Unity Conference on World Peace, World Peace Conference, Traditional Indian Medicine Conference, Healers for Peace in Europe, and the Hawaii State Teachers Association. He also has extensive experience working with developmentally disabled people and with the criminally mentally ill and their families. In all his work as an educator, the Ho'oponopono process supports and permeates every breath of his efforts.
Simply put, Ho'oponopono means, "to make right," or "to rectify an error." According to the ancient Hawaiians, error arises from thoughts that are tainted by painful memories from the past. Ho'oponopono offers a way to release the energy of these painful thoughts, or errors, which cause imbalance and disease.
Along with the updated Ho'oponopono process, Morrnah was guided to include the three parts of the self, which are the key to Self I-Dentity. These three parts — which exist in every molecule of reality — are called the Unihipili (child/subconscious), the Uhane (mother/conscious), and the Aumakua (father/superconscious). When this "inner family" is in alignment, a person is in rhythm with the Divinity. With this balance, life begins to flow. Thus, Ho'oponopono helps restore balance in the individual first, and then in all of creation.
By introducing me to this three-part system, along with the most powerful forgiveness process I know (Ho'oponopono), Ihaleakala and Morrnah taught me this: the best way to bring healing to every part of my life — and to the entire universe — is to take 100% responsibility and work on myself. In addition, they taught the simple wisdom of total self-care. As Ihaleakala said in a thank-you note after our interview: "You take good care of yourself. If you do, all will be beneficiaries."
Once, Ihaleakala left for an entire afternoon in the middle of a training I was taking, because his Unihipili (child/subconscious) told him to go to his hotel and take a long nap. Of course, he was responsible about leaving, and Morrnah was there to teach. Even still, his exit made a lasting impression on me. For someone like me, raised in a family and culture that admonished me to put others first, Ihaleakala's actions astounded and delighted me. He got his nap, and I got an unforgettable lesson in self-care.
Cat: Ihaleakala, when I met you in 1985, I'd just started private practice after working as a counselor in agencies for four years. I remember you said, "All therapy is a form of manipulation." I thought, "Jeez! What am I supposed to do now?" I knew you were right, so I almost quit! Obviously, I didn't, but that statement completely changed the way I work with people.
Ihaleakala: Manipulation happens when I (as a therapist) come from the idea that you are ill and I am going to work on you. On the other hand, it's not manipulation if I realize that you are coming to me to give me a chance to look at what's going on in me. There's a big difference.
If therapy is about your belief that you're there to save the other person, heal the other person, or direct the other person, then the information you bring will come out of the intellect, the conscious mind. But the intellect has no real understanding of problems and how to approach them. The intellect is so picayunish is its way of solving problems! It doesn't realize that when a problem is solved by transmutation — by using Ho'oponopono or related processes — then the problem and everything related to it is solved, even at microscopic levels and back to the beginning of time.
So first of all, I think the most important question to ask is, "What is a problem?" If you ask people this, there's no clarity. Because there's no clarity, they make up some way of solving the problem…
Cat: … as if the problem is "out there."
Ihaleakala: Yes. For example, the other day I got a call from the daughter of a woman who is 92. She said, "My mother's had these severe hip pains for several weeks." While she's talking to me, I'm asking this question of the Divinity, "What is going on in me that I have caused that woman's pain?" And then I ask, "How is it that I can rectify that problem within me?" The answers to these questions come, and I do whatever I'm told.
Maybe a week later the woman calls me and says, "My mother's feeling better now!" This doesn't mean the problem won't recur, because there are often multiple causes for what appears to be the same problem.
Cat: I have a lot of recurring illness and chronic pain. I work with it all the time, using Ho'oponopono and other clearing processes to make amends for all the pain I've caused since the beginning of time.
Ihaleakala: Yes. The idea being that people like us are in the healing professions because we have caused a lot of pain.
Cat: Big time!
Ihaleakala: How wonderful to know that, and to have people pay us for having caused them their problems!
I said this to a woman in New York, and she said, "God, if only they knew!" But you see, nobody knows. Psychologists, psychiatrists, they keep thinking that they're there to help heal the other person.
So if someone like you comes to me, I say to the Divinity, "Please, whatever is going on in me that I have caused this pain in Cat, tell me how I can rectify it." And I will apply whatever information I'm given indefinitely, until your pain is gone or until you ask me to stop. It's not so much the effect that is important as the getting to the problem. That's the key.
Cat: You don't focus on the outcome, because we're not in charge of that.
Ihaleakala: Right. We can only petition.
Cat: We also don't know when a particular pain or illness will shift.
Ihaleakala: Yes. Say a woman has been taking an herb that was suggested for her, and it's not working. Again, the question is "What's going on in me that this woman is experiencing this herb not working for her?" I would work on that. I would keep cleaning, keep my mouth closed, and allow the process of transmutation to take place. As soon as you engage the intellect, the process stops. The thing to remember when some kind of healing doesn't seem to be working is this: there may be multiple errors — multiple problems or painful memories that are causing the pain. We know nothing! Only the Divinity knows what's really going on.
I gave a presentation out in Dallas last month, and I spoke with this woman, a Reiki master. I said, "Let me ask you a question. When somebody comes to you with a problem, where is that problem?" She looked puzzled when I said, "You're the one who caused the problem, so your client is going to pay you to heal your problem!" Nobody gets that.
Cat: 100% responsibility.
Ihaleakala: 100% knowing that you're the cause of the problem. 100% knowing that you have the responsibility, then, to rectify the error. Can you imagine if we all knew we are 100% responsible?
I made a deal with myself ten years ago that I would treat myself to a hot fudge sundae — so huge it would make me sick — if I could get through the day without having some judgment of someone. I've never been able to do it! I notice I catch myself more often, but I never get through a day.
So how do I get that across to people — that we are each 100% responsible for problems? If you want to solve a problem, no matter what kind of problem, work on yourself. If the problem is with another person, for example, just ask yourself, "What's going on in me that's causing this person to bug me?" People only show up in your life to bug you! If you know that, you can elevate any situation, and you can release there. It's simple: "I'm sorry for whatever's going on. Please forgive me."
Cat: You don't have to actually say that out loud to them, and you don't even have to understand the problem.
Ihaleakala: That's the beauty of this. You don't have to understand. It's like the Internet. You don't understand all this! You just go to the Divinity and you say, "Can we download?" and the Divinity downloads, and then you get the necessary information. But because we don't know who we are, we never download direct from the Light. We go outside.
I remember Morrnah used to say, "It's an inside job." If you want to be successful, it's an inside job. Work on yourself!
Cat: I know that 100% responsibility is the only thing that works, but I used to struggle with this stuff, because I'm an overly responsible caretaker type. When I heard you talking about 100% responsibility not just for myself, but for every situation and problem, I thought, "Whoa! This is crazy! I don't need anybody telling me to be even more responsible!" Yet the more I thought about it, the more I realized that there's a big difference between overly responsible caretaking, versus totally responsible self-care. One is about being a good little girl, and the other is about getting free.
I remember you talking about the years when you were a staff psychologist at Hawaii State Hospital for the Criminally Insane. You said that when you started working there, the ward for criminals was full of violence, and when you left four years later, there was none.
Ihaleakala: Basically, I took 100% responsibility. I just worked on myself.
Cat: You said that when you worked with the inmates, they wouldn't even be there with you.
Ihaleakala: Right. I would only go into the building to check the results. If they still looked depressed, then I'd work on myself some more.
Cat: Would you tell a story about using Ho'oponopono for so-called inanimate objects?
Ihaleakala: I was in an auditorium once getting ready to do a lecture, and I was talking to the chairs. I asked, "Is there anybody I've missed? Does anyone have a problem that I need to take care of?" One of the chairs said, "You know, there was a guy sitting on me today during a previous seminar who had financial problems, and now I just feel dead!" So I cleaned ready to handle the next guy!" with that problem, and I could just see the chair straightening up. Then I heard, "Okay! I'm
What I actually try to do is teach the room. I say to the room and everything in it, "Do you want to learn how to do Ho'oponopono? After all, I'm going to leave soon. Wouldn't it be nice if you could do this work for yourselves? Some say yes, some say no, and some say, "I'm too tired!"
Then I ask the Divinity, "If they say they would like to learn, how can I help them learn?" Most of the time, I get this: "Leave the blue book (Self I-Dentity Through Ho'oponopono) with them." So I just take the blue book out and leave it on one of the chairs or on a table while I'm talking. We don't give tables enough credit for being quiet and aware of what is going on!
Ho'oponopono is really very simple. For the ancient Hawaiians, all problems begin as thought. But having a thought is not the problem. So what's the problem? The problem is that all our thoughts are imbued with painful memories, memories of persons, places, or things.
The intellect working alone can't solve these problems, because the intellect only manages. Managing things is no way to solve problems. You want to let them go! When you do Ho'oponopono, what happens is that the Divinity takes the painful thought and neutralizes or purifies it. You don't purify the person, place, or thing. You neutralize the energy you associate with that person, place, or thing. So the first stage of Ho'oponopono is the purification of that energy.
Now something wonderful happens. Not only does that energy get neutralized; it also gets released, so there's a brand new slate. Buddhists call it the Void. The final step is that you allow the Divinity to come in and fill the void with light.
To do Ho'oponopono, you don't have to know what the problem or error is. All you have to do is notice any problem you are experiencing physically, mentally, emotionally, whatever. Once you notice, your responsibility is to immediately begin to clean, to say, "I'm sorry. Please forgive me."
Cat: So the true job of the intellect is not to solve problems, but to ask for forgiveness.
Ihaleakala: Yes. My job here on earth is twofold. My job is first of all to make amends. My second job is to awaken people who might be asleep. Almost everyone is asleep! The only way I can awaken them is to work on myself. Our interview is an example. For weeks before our appointment today, I've been doing the clearing work, so when you and I meet, it's like two pools of water coming together. They move through and they go. That's all.
Cat: In ten years of doing interviews, this is the only one I didn't prepare for. Every time I checked in, my Unihipili said that I should just come and be with you. My intellect went nuts trying to convince me that I should prepare, but I didn't.
Ihaleakala: Good for you! The Unihipili can be really fun. One day I was coming down the highway in Hawaii. When I started to head toward the usual off-ramp, I heard my Unihipili say in a singing voice, "I wouldn't go down there if I were you." I thought, "But I always go there." Then when we got closer, about fifty yards away, I heard, "Hello! I wouldn't go down there if I were you!" Second chance. "But we always go down there!"
Now I'm talking out loud and people in cars around me are looking at me like I'm crazy. About 25 yards away, I hear a loud, "I wouldn't go down there if I were you!" I went down there, and I sat for two and a half hours. There was a huge accident. Couldn't move back, couldn't move forward. Finally, I heard my Unihipili say, "Told you!" Then it wouldn't talk to me for weeks! I mean, why talk to me if I wasn't going to listen?
I remember one time when I was going to be on television to talk about Ho'oponopono. My children heard about it and they said, "Dad, we heard you are going to be on TV. Make sure your socks match!" They didn't care what I said. They just cared that my socks matched. See how children know the important things in life?
This interview was originally published by The New Times in September 1997.
For more information about Ho'oponopono or to contact Ihaleakala Hew Len, Ph.D., please visit http://www.hooponopono.org.
If you're wondering about the baseball cap, Ihaleakala wears it so he remembers not to be so intellectual. The background blue represents the Void, or Emptiness, and the red "P" represents Mother Earth, or the creative force, Pele.
For more information about Ho'oponopono or to contact Ihaleakala Hew Len, Ph.D., please visit http://www.hooponopono.org.
If you're wondering about the baseball cap, Ihaleakala wears it so he remembers not to be so intellectual. The background blue represents the Void, or Emptiness, and the red "P" represents Mother Earth, or the creative force, Pele.
