Θα κρυφτώ ξανά πίσω απ’ τα σύμβολα, αλήθεια προδομένη,
θα κυλώ και πάλι φευγαλέο όραμα του μήποτε ιδωμένου,
θα γελώ χωμένη μες του κεραυνού τον ήχο,
στου κύματος το αναδίπλωμα θα κρύψω και πάλι την αιτία μου.
Δεν είναι ακόμη η ώρα να νοιώσω καλοδεχούμενη,
γυναίκα που επιμένει να μην έχει την μορφή που της ορίσατε
κι ανένταχτη των ορισμών σας παραμένει.
Στην κραυγή της απόγνωσης σας καθώς βιάστηκα ν’ ανταποκριθώ,
πριν τα όρια της αλήθειας σας ν’ αγγίξει,
που για μένα εσείς διαμορφώνετε κατά τα πρότυπα
της αλαζονείας σας,
πριν σας αποκαλυφθεί το τελευταίο μυστικό
εκείνης που κλείσατε θεά στην αγκαλιά σας
και μάνα σας την αποκαλείτε,
και που δεν είμαι εγώ, είναι η λάθος εκδοχή
που έχετε εσείς για μένα,
την αυτανάκλασή σας είναι που προσκυνάτε.
