Το Έιν Σοφ είναι Αυτό που υπάρχει από μόνο του και μόνο του: δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Είναι Αυτό που επεκτείνεται παντού και πληροί τα πάντα. Αν και χωρίς ιδιότητες, χωρίς προσδιορισμούς (πέρα από την Ύπαρξή Του) είναι πλήρες Δυνάμεως, που γεννά όλες τις Δυνατότητες (δηλαδή παράγει εκ του «μηδενός» κάθε κατάσταση) αλλά και προσδιορίζει κάθε εξέλιξη (ο προσδιορισμός είναι συγκεκριμενοποίηση της Δυνατότητας, παγίωση και αναστολή της διαδικασίας αλλά και προετοιμασία για την αντιστροφή της διαδικασίας).
Το Έιν Σοφ είναι Άγιν (Απόλυτο Τίποτα). Μέσα Στο Άγιν, το χωρίς Διάσταση Σημείο, γεννιέται το Έιν Σοφ Άουρ (Συνείδηση) που απλώνεται παντού και συγκεκριμενοποιείται σε Μαχσαβά (Πνεύμα της Ενότητας που αποτελεί συγκεκριμενοποίηση της ακτινοβολίας, αναστολή και προετοιμασία για την Επιστροφή στην Αρχή). (Αυτά είναι τα τρία Τσαχτσαχώτ – Μεγαλεία, οι Ρίζες των τριών Ανώτερων Σεφιρώτ - Δυνάμεων). Παριστάνεται ως τρίγωνο με την κορυφή άνω.
Το Θείο, με τις τρεις Όψεις που περιγράψαμε υφίσταται πέρα από τον χρόνο, αιώνια. Είναι η Πηγή της Δυνατότητας, κάθε Δυνατότητας, όλων των Δυνατοτήτων (η Δυνατότητα είναι μια Κατάσταση, μια Διαδικασία, ένας χώρος Ύπαρξης και Ζωής που δεν υπάρχει αλλά μπορεί να υπάρξει από το Μηδέν, και όταν υπάρξει, εξέρχεται από το Μηδέν χάρις στην Δύναμη του Θείου, εξαρτάται από το Θείο, και πάλι μπορεί να απαλειφθεί στο Μηδέν).
Τον Έιν Σοφ αντικαθρεφτίζεται μέσα στο χώρο της Δυνατότητας (του Μηδενός) κατ’ αρχήν ως Πνεύμα. Εμφανίζεται ως Κέτερ (Στέμμα), Χοκμάχ (Σοφία) και Μπινάχ (Κατανόηση). Αυτά είναι τα τρία ανώτερα Σεφιρώτ- Κοχώτ –Δυνάμεις. Παριστάνεται επίσης ως τρίγωνο με την κορυφή άνω.
Το Έιν Σοφ αντικαθρεφτίζεται δευτερευόντως και αντιστρέφεται ως Ενέργεια μέσα στο χώρο της Δυνατότητας (του Μηδενός) ως Νόηση. Εμφανίζεται σαν Χέζεδ (Έλεος), Γκεμπουράχ (Αυστηρότητα), Τιφερέθ (Κάλλος). Παριστάνεται ως τρίγωνο με την κορυφή κάτω για να υποδειχθεί η τάση προς την δημιουργία.
Το Έιν Σοφ αντικαθρεφτίζεται και «διπλασιάζεται» μέσα στον χώρο της Δυνατότητας ως Δύναμη. Εμφανίζεται ως Νετσάχ (Σταθερότητα), Χοδ (Λάμψη), Γεσόδ (Θεμέλιο). Παριστάνεται επίσης ως τρίγωνο με την κορυφή κάτω.
Το Έιν Σοφ αντικαθρεφτίζεται τέλος ως Ύλη. Εμφανίζεται ως Μαλκούτ (Βασίλειο). Η ύλη δεν είναι παρά ή εξωτερική όψη της ενέργειας: προσδιορισμός, παγίωση, στερεοποίηση της ενέργειας και ταυτόχρονα σημείο εκκίνησης για την επιστροφή στην Πηγή. Παριστάνεται ως σημείο.
Το Έιν Σοφ είναι η Μόνη Πραγματικότητα. Τα τρία Τσαχτσαχώτ, και οι Δέκα Σεφιρώτ που αποτελούν αντικαθρέφτισμα του Θείου μέσα στην Δυνατότητα, είναι οι Δεκατρείς Ιδιότητες του Θείου. Όλα Αυτά υπάρχουν στο καθαρά Συνειδησιακό Πεδίο ωςΑρχές.
Όταν Ενεργοποιείται η Αρχή του Πνεύματος τότε δημιουργείται ο κόσμος του Πνεύματος (Πεδίο Άτσιλουθ). Το Πνεύμα είναι σε εγρήγορση, ενώ η νόηση, η ενέργεια και η ύλη είναι εξωτερικές δυνατότητες (δυνατότητες Εξωτερίκευσης).
Όταν ενεργοποιείται η Αρχή της Νόησης τότε δημιουργείται ο κόσμος της νόησης (Πεδίο Μπριάχ). Το Πνεύμα καθίσταται Εσωτερικευμένη Ουσία, ενώ η νόηση είναι σε πλήρη δραστηριότητα, και η ενέργεια και η ύλη είναι εξωτερικές δυνατότητες (δυνατότητες Εξωτερίκευσης). Ο κόσμος της νόησης είναι ένας κόσμος αντίληψης, διαδικασίας, ένας φανταστικός κόσμος αλλά και πραγματικός ως δράση (image, αντίληψη, απεικόνιση, είδωλο σε «καθρέφτη», αντικατοπτρισμός, κ.λπ.). Εμφανίζεται από το Μηδέν, είναι μηδέν, υφίσταται μόνο ως σκέψη, δηλαδή Ενέργεια του Θείου.
Όταν ενεργοποιείται η Αρχή της Δύναμης-Ενέργειας τότε δημιουργείται ο κόσμος της ενέργειας (Πεδίο Γιεζιράχ). Το Πνεύμα και η νόηση καθίστανται εσωτερικευμένη Ουσία και λειτουργία, αντίστοιχα, ενώ η ενέργεια είναι σε πλήρη εκδήλωση και η ύλη είναι εξωτερική δυνατότητα (δυνατότητα εξωτερίκευσης). Ο ενεργειακός κόσμος είναι η συμπύκνωση μιας νοητικής σύλληψης, η φόρτιση δηλαδή μιας νοητικής σύλληψης με δυναμισμό.
Όταν ενεργοποιείται η Αρχή της Ύλης, τότε δημιουργείται ο κόσμος της ύλης (Πεδίο Ασσιάχ). Το Πνεύμα, η νόηση και η δύναμη καθίστανται εσωτερικευμένη Ουσία και λειτουργίες αντίστοιχα. Ο υλικός κόσμος είναι η εξωτερική μορφή του ενεργειακού κόσμου.
Το Ειν Σοφ αποτελεί την Αληθινή Ύπαρξη, την Όλη Ύπαρξη. Το Έιν Σοφ είναι Άγιν (Τίποτα). Μέσα σε Αυτή την Απόλυτη Φύση εκδηλώνεται το Έιν Σοφ Άουρ (Συνείδηση) που συγκεκριμενοποιείται σε Μαχσαβά (Αυτοσυνείδηση, Πνεύμα).
Όταν από την θεία Θέληση ενεργοποιείται το Πνεύμα, οι πνευματικές δυνάμεις, δημιουργείται μέσα στο μηδέν ο Κόσμος του Άτσιλουθ (ο πνευματικός κόσμος), το πρώτο εσωτερικό αντικειμενικό πεδίο, όπου η ύπαρξη που στην Ουσία της είναι Ρούαχ (πνευματικό σώμα) αντανακλά την μία Θεότητα και έχει συνείδηση της Ενότητας και ταυτόχρονα αποτελεί μία ατομικότητα Το Ρούαχ (Πνεύμα) μπορεί να ανυψώνεται προς την Συνείδηση του Ενός, του Απολύτου, ή να βυθίζεται μέσα σε μια ατομική συνείδηση, ύπαρξη, ζωή, μέσα στην πολλαπλότητα (χωρίς να εγκαταλείπεται η Ενότητα του Όντος, στο βάθος της ατομικής ύπαρξης).
Το Ρούαχ λοιπόν είναι Ένα και πολλά ταυτόχρονα (χωρίς η πολλαπλότητα να αναιρεί την Ενότητα). Το Ρούαχ (ως Ατομικό Ον) είναι Απόλυτη Φύση, Πνεύμα, Άυλη Ουσία, πέραν του χώρου και του χρόνου, Αιώνια, Άπειρη, Απροσδιόριστη και βρίσκεται στο Απόλυτο Πεδίο Ύπαρξης (Άτσιλουθ). Το Ρούαχ έχει τρεις λειτουργίες, αντίστοιχες των Κέττερ, Χοκμάχ, Μπινάχ: αυτοσυνείδηση, σοφία, κατανόηση.
Όταν από την θεία Θέληση ενεργοποιείται η Νόηση, οι νοητικές δυνάμεις, δημιουργείται μέσα στο μηδέν ο κόσμος της Μπεριά (ο κόσμος της δημιουργίας), το δεύτερο εσωτερικό αντικειμενικό πεδίο, όπου οι υπάρξεις που στην Ουσία τους είναι Ρούαχ εκδηλώνονται με ένα νοητικό σώμα (Νέσαμαχ). Το Νέσαμαχ έχει τρεις λειτουργίες αντίστοιχες των Τιφερέθ, Γκεντουλάχ, Γκεμποράχ: νόηση, αντίληψη, αφηρημένη αντίληψη.
Όταν από την θεία Θέληση ενεργοποιείται η Δύναμη, οι κατώτερες δυνάμεις, δημιουργείται μέσα στο μηδέν ο κόσμος της Γιετσιρά (ο κόσμος του σχηματισμού), το δεύτερο εσωτερικό αντικειμενικό πεδίο, όπου οι υπάρξεις που η Ουσία τους είναι Ρούαχ και έχουν νόηση εκδηλώνονται με ένα ενεργειακό σώμα (Νέφες). Το Νέφες έχει τρεις λειτουργίες (αντίστοιχες των Γιεσόδ, Νετσάχ, Χοδ, ενέργεια, δυναμισμός ή βούληση, αντανάκλαση ή αίσθηση).
Όταν από την θεία Θέληση όλες αυτές οι Δυνάμεις «υλοποιούνται», δημιουργείται μέσα στο μηδέν ο κόσμος της Ασιγιά (ο κόσμος της ύλης), το εξωτερικό αντικειμενικό πεδίο όπου οι υπάρξεις που η Ουσία τους είναι Ρούαχ και έχουν νόηση και ενέργεια, εκδηλώνονται με ένα υλικό σώμα (Γκωφ).
Το Ρούαχ, Πνεύμα, Άυλη Ουσία, μολονότι παρόν μέσα στο Γκωφ, το υλικό σώμα, δεν μπορεί να προσδιοριστεί ούτε ως φύση, ούτε στην σχέση του με το υλικό σώμα. Το Νέσαμαχ, η νόηση, εκδηλώνεται μέσα από τον εγκέφαλο, ενώ το Νέφες εκδηλώνεται μέσα από τον εγκεφαλικό θάλαμο και το περιφερικό νευρικό σύστημα.
Το Ον, η πραγματική Οντότητα, είναι το Ρούαχ, Εικόνα και Ομοίωση του Έιν Σοφ που εκδηλώνεται ως Άγιν, Ειν Σοφ Άουρ, Μαχσαβά, στο θεϊκό Πεδίο. Το Ρούαχ είναι Απόλυτο, πνευματικής φύσης, αιώνιο, άπειρο. Η ίδια η απόλυτη φύση του Όντος και η σχέση του με το Απόλυτο καθορίζει και τον προορισμό του: την Αυτογνωσία, την πλήρη Γνώση του Εαυτού, της πραγματικής Φύσης, του απόλυτου Όντος.
Όσο το Ον (Ρούαχ) δεν έχει Αυτογνωσία, περιπλανιέται στα κατώτερα πεδία ύπαρξης (μέσα στις λειτουργίες του Νέσαμαχ, του Νέφες και του Γκωφ) και μετενσαρκώνεται διαρκώς μέσα σε αυτά τα πεδία ύπαρξης. Ο μόνος δρόμος εξέλιξης είναι προς την Αυτογνωσία.
Όταν επιτυγχάνεται η Αυτογνωσία, εγκαταλείπονται όλα τα κατώτερα πεδία ύπαρξης (και οι λειτουργίες μέσα στα πεδία ύπαρξης). Το Ον (Ρούαχ) συνειδητοποιεί την απόλυτη Φύση του, το αιώνιο, το άπειρο, γίνεται ένα με το Έιν Σοφ Άουρ και τελικά «χάνεται» μέσα στο Έιν Σοφ.
Όταν επιτυγχάνεται η Αυτογνωσία, εγκαταλείπονται όλα τα κατώτερα πεδία ύπαρξης (και οι λειτουργίες μέσα στα πεδία ύπαρξης). Το Ον (Ρούαχ) συνειδητοποιεί την απόλυτη Φύση του, το αιώνιο, το άπειρο, γίνεται ένα με το Έιν Σοφ Άουρ και τελικά «χάνεται» μέσα στο Έιν Σοφ.
Όλα ξεκινούν από το Έιν Σοφ (Άπειρο) και επιστρέφουν σε Αυτό. Όλα τα ενδιάμεσα στάδια ύπαρξης είναι παροδικά. Θα έρθει μια μέρα όπου όλα θα απορροφηθούν στο Έιν Σοφ.
Καβανά
Η Επίτευξη (από το Ρούαχ) της Αυτογνωσίας μπορεί να γίνει μέσω της Αυτοσυγκέντρωσης, μέσω της υπέρβασης όλων των κατώτερων λειτουργιών του Νέσαμαχ (κι αφού προηγουμένως έχει επιτευχθεί έλεγχος και υπέρβαση των λειτουργιών του Νέφες καθώς και πλήρης κυριαρχία του Γκωφ και των δραστηριοτήτων του). Η πρακτική ονομάζεται Χιτμπονενούτ (Διαλογισμός). Με την ίδια έννοια χρησιμοποιείται ο όρος Καβανά που οδηγεί στο Ντεβεκούτ.
Οι Βαθμίδες της Πραγμάτωσης!
1) Ντεβεκούτ.
2) Τρία στάδια της πνευματικής εξέλιξης: Πρώτον, συνείδηση άδεια που αντανακλά την Θεότητα. Δεύτερον, παγκόσμια συνείδηση. Τρίτον, συνείδηση πανταχού παρούσα.
3) Τρεις βαθμίδες ελέγχου των νοητικών λειτουργιών.
4) Έλεγχος των δυναμικών λειτουργιών.
5) Έλεγχος του σώματος.
Η Τελική Επίτευξη της Αυτοσυγκέντρωσης μέσω του Χιτμπονενούτ είναι η Αυτογνωσία, η πλήρης συνειδητοποίηση του Εαυτού, η Ένωση με το Έιν Σοφ, το «Βύθισμα» στο Έιν Σοφ (που όμως μετατίθεται για τα έσχατα του χρόνου της δημιουργίας).
Ντεβεκούτ
Σύμφωνα με την Διδασκαλία της Καμπαλά το Έιν Σοφ είναι η μία και μόνη Πραγματικότητα που υπερβαίνει, εμπεριέχει, προσδιορίζει, καθορίζει και ορίζει όλες τις επιμέρους εκδηλώσεις, κόσμους, όντα, αντικείμενα. Όλα προέρχονται από την ιερή Πραγματικότητα και ξαναγυρίζουν σε Αυτήν.
Η αποκάλυψη, η συνειδητοποίηση, η πραγμάτωση αυτής της Πραγματικότητας που είναι πίσω από όλες τις καταστάσεις, μεταφράζεται σε εξαγιασμό της ζωής, και σε ανάδειξη του Πραγματικού σε Εφικτό Στόχο και σε αντικείμενο της καθημερινής δραστηριότητας.
Η Ένωση με το Θείο (Ντεβεκούτ) νοείται ως η κατ’ εξοχήν αληθινή Ζωή, η αιώνια Ζωή, το Βασίλειο του Θείου.
