Π Ε Ρ Ι Λ Η Ψ Η Κ Ε Φ Α Λ Α Ι Ω Ν
Κεφάλαιο Α'
Το κεφάλαιο αυτό φανερώνει το θέμα του βιβλίου της Αποκάλυψης.
Ο Ιησούς Χριστός φανερώνεται και αποκαλύπτεται στον Ιωάννη ως προς την πραγματική Του ταυτότητα. Φανερώνεται ως ο Θεός του σύμπαντος, ο Θεός της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Φανερώνεται ως ο Παλαιός των Ημερών, το Άλφα και το Ωμέγα, ο Ην, ο Ων και ο Ερχόμενος.
Το κεφάλαιο αυτό φανερώνει το θέμα του βιβλίου της Αποκάλυψης.
Ο Ιησούς Χριστός φανερώνεται και αποκαλύπτεται στον Ιωάννη ως προς την πραγματική Του ταυτότητα. Φανερώνεται ως ο Θεός του σύμπαντος, ο Θεός της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Φανερώνεται ως ο Παλαιός των Ημερών, το Άλφα και το Ωμέγα, ο Ην, ο Ων και ο Ερχόμενος.
Κεφάλαιο Β' - Γ'
Ο Κύριος με το Πνεύμα Του δίνει τα μηνύματα στις επτά εκκλησίες, που είναι βασικά οι επτά περίοδοι της ιστορίας της Εκκλησίας. Ο Ιησούς Χριστός προφητικά βλέπει όλη την Ιστορία και βλέπει ότι υπάρχουν επτά στάδια τα οποία και περιγράφει. Κάθε μήνυμα είναι και σαν σε μία εκκλησία. Παίρνει τα ονόματα από τις εκκλησίες που υπήρχαν εκείνο τον καιρό στη Μικρά Ασία.
1. ΕΦΕΣΟΣ : τέρψις, ευχαρίστησις (30-161 μ.Χ.)
2. ΣΜΥΡΝΗ : σμύρνα, το αρωματικό φυτό για την επάλειψη των νεκρών (162-312 μ.Χ)
3. ΠΕΡΓΑΜΟΣ : υπεργαμία (Ρωμαϊκή Παποκρατία) (313-606 μ.Χ.)
4. ΘΥΑΤΕΙΡΑ : α') κυριαρχία από γυναίκα, β') κόρη της Τύρου (607-1517 μ.Χ)
5. ΣΑΡΔΕΙΣ : ολίγοι εκφυγόντες (1518-1900 μ.Χ.)
6. ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ : αδελφική αγάπη (1901- αρπαγή)
7. ΛΑΟΔΙΚΕΙΑ : Ο λαός δικάζει (αρπαγή - έκτη σφραγίδα)
Ο Κύριος με το Πνεύμα Του δίνει τα μηνύματα στις επτά εκκλησίες, που είναι βασικά οι επτά περίοδοι της ιστορίας της Εκκλησίας. Ο Ιησούς Χριστός προφητικά βλέπει όλη την Ιστορία και βλέπει ότι υπάρχουν επτά στάδια τα οποία και περιγράφει. Κάθε μήνυμα είναι και σαν σε μία εκκλησία. Παίρνει τα ονόματα από τις εκκλησίες που υπήρχαν εκείνο τον καιρό στη Μικρά Ασία.
1. ΕΦΕΣΟΣ : τέρψις, ευχαρίστησις (30-161 μ.Χ.)
2. ΣΜΥΡΝΗ : σμύρνα, το αρωματικό φυτό για την επάλειψη των νεκρών (162-312 μ.Χ)
3. ΠΕΡΓΑΜΟΣ : υπεργαμία (Ρωμαϊκή Παποκρατία) (313-606 μ.Χ.)
4. ΘΥΑΤΕΙΡΑ : α') κυριαρχία από γυναίκα, β') κόρη της Τύρου (607-1517 μ.Χ)
5. ΣΑΡΔΕΙΣ : ολίγοι εκφυγόντες (1518-1900 μ.Χ.)
6. ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ : αδελφική αγάπη (1901- αρπαγή)
7. ΛΑΟΔΙΚΕΙΑ : Ο λαός δικάζει (αρπαγή - έκτη σφραγίδα)
Αυτά τα επτά μηνύματα εφαρμόζονται πνευματικά στις επτά περιόδους της ιστορίας της Εκκλησίας από την εποχή που εκείνη γεννήθηκε, την ημέρα της Πεντηκοστής. Καταλαμβάνει μία μεγάλη χρονική περίοδο μέχρι τη μεγάλη θλίψη, όπου θα σφαγούν οι "δύο μάρτυρες" και θα αρπαγούν στην παρουσία του Θεού.
Η πρόθεση και ο σκοπός αυτών των επτά μηνυμάτων είναι να μας ετοιμάσει ο Κύριος να δούμε σε ποια περίοδο βρισκόμαστε εμείς και να γίνουμε η Νύμφη Του, ο νικηφόρος στρατός του Ιησού Χριστού.
Η πρόθεση και ο σκοπός αυτών των επτά μηνυμάτων είναι να μας ετοιμάσει ο Κύριος να δούμε σε ποια περίοδο βρισκόμαστε εμείς και να γίνουμε η Νύμφη Του, ο νικηφόρος στρατός του Ιησού Χριστού.
Κεφάλαιο Δ'
Εδώ μας αποκαλύπτεται ο θρόνος του Θεού. Βλέπουμε τον ενθρονισμένο Γιάχβε στα επουράνια, τους 24 πρεσβυτέρους στεφανωμένους, τις επτά λαμπάδες πυρός του Πνεύματος του Θεού, την υάλινη θάλασσα, τα τέσσερα ζώα ή χερουβείμ, που είναι εκτελεστές της δυνάμεως και της εξουσίας του Θεού στις τελευταίες μέρες.
Εδώ μας αποκαλύπτεται ο θρόνος του Θεού. Βλέπουμε τον ενθρονισμένο Γιάχβε στα επουράνια, τους 24 πρεσβυτέρους στεφανωμένους, τις επτά λαμπάδες πυρός του Πνεύματος του Θεού, την υάλινη θάλασσα, τα τέσσερα ζώα ή χερουβείμ, που είναι εκτελεστές της δυνάμεως και της εξουσίας του Θεού στις τελευταίες μέρες.
Κεφάλαιο Ε'
Περιγράφεται εδώ η εικόνα του θρόνου του Θεού σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια.
Τονίζονται δύο κύρια χαρακτηριστικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για τη σωστή κατανόηση της όρασης αυτής.
1) Το βιβλίο είναι γραμμένο "έσωθεν και έξωθεν" και σφραγισμένο με επτά σφραγίδες.
2) Το Αρνίο του Θεού, ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος που βρέθηκε δίκαιος και άγιος και ο μόνος που έχει την εξουσία να πάρει το βιβλίο, να το ανοίξει και να ξεπληρώσει το χρέος όλης της ανθρωπότητας.
Περιγράφεται εδώ η εικόνα του θρόνου του Θεού σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια.
Τονίζονται δύο κύρια χαρακτηριστικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για τη σωστή κατανόηση της όρασης αυτής.
1) Το βιβλίο είναι γραμμένο "έσωθεν και έξωθεν" και σφραγισμένο με επτά σφραγίδες.
2) Το Αρνίο του Θεού, ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος που βρέθηκε δίκαιος και άγιος και ο μόνος που έχει την εξουσία να πάρει το βιβλίο, να το ανοίξει και να ξεπληρώσει το χρέος όλης της ανθρωπότητας.
Οι σφραγίδες είναι τα επτά κύρια γεγονότα που φανερώνουν την εξέλιξη του χρόνου στις τελευταίες ημέρες. Αυτό το βλέπουμε κυρίως στα κεφάλαια ς' έως ια' και ιε' έως ις'. Καθώς ανοίγονται οι σφραγίδες, βλέπουμε το χρόνο να περνάει και διαδέχονται η μία την άλλη. Εάν δεν είχαμε τις σφραγίδες, θα ήταν πολύ δύσκολο να τοποθετούσαμε χρονικά τα διάφορα γεγονότα της Αποκάλυψης.
Το άνοιγμα αυτού του βιβλίου είναι σαν ένα προφητικό ρολόι. Αντί όμως να έχουμε την εικόνα ενός ρολογιού, το Πνεύμα του Θεού διάλεξε να προβάλλει την εικόνα ενός βιβλίου με επτά σφραγίδες, όπου κάθε σφραγίδα ανοίγεται διαδοχικά, όπως ακριβώς γίνεται στην αίθουσα ενός δικαστηρίου, όπου ο δικαστής με υπομονή "ανοίγει" ξεχωριστά κάθε υπόθεση. Υπάρχει κάποιο χρονικό διάστημα μεταξύ του ανοίγματος της μίας σφραγίδας με το άνοιγμα της επόμενης. Μ' αυτό τον τρόπο το Πνεύμα του Θεού έβαλε χρονολογία μέσα στο βιβλίο της Αποκάλυψης.
Το άνοιγμα αυτού του βιβλίου είναι σαν ένα προφητικό ρολόι. Αντί όμως να έχουμε την εικόνα ενός ρολογιού, το Πνεύμα του Θεού διάλεξε να προβάλλει την εικόνα ενός βιβλίου με επτά σφραγίδες, όπου κάθε σφραγίδα ανοίγεται διαδοχικά, όπως ακριβώς γίνεται στην αίθουσα ενός δικαστηρίου, όπου ο δικαστής με υπομονή "ανοίγει" ξεχωριστά κάθε υπόθεση. Υπάρχει κάποιο χρονικό διάστημα μεταξύ του ανοίγματος της μίας σφραγίδας με το άνοιγμα της επόμενης. Μ' αυτό τον τρόπο το Πνεύμα του Θεού έβαλε χρονολογία μέσα στο βιβλίο της Αποκάλυψης.
Κεφάλαιο ΣΤ'
Σ' αυτό το κεφάλαιο έχουμε το άνοιγμα των σφραγίδων.
Σφραγίδα 1η : Συμβολίζεται με ένα λευκό άλογο με τον αναβάτη του να κατακτά τον κόσμο. Είναι ο Αντίχριστος.
Σφραγίδα 2η : Συμβολίζεται με ένα κόκκινο άλογο με τον αναβάτη του να παίρνει την ειρήνη από τη γη και να φέρνει τον πόλεμο κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Θλίψης.
Σφραγίδα 3η : Συμβολίζεται με ένα μαύρο άλογο με τον αναβάτη του να φέρνει την πείνα στη γη.
Σφραγίδα 4η : Συμβολίζεται με ένα ωχρό (κίτρινο) άλογο με τον αναβάτη του να φέρνει το θάνατο κατά τη διάρκεια των πρώτων 3,5 χρόνων της Μεγάλης Θλίψης.
Σ' αυτό το κεφάλαιο έχουμε το άνοιγμα των σφραγίδων.
Σφραγίδα 1η : Συμβολίζεται με ένα λευκό άλογο με τον αναβάτη του να κατακτά τον κόσμο. Είναι ο Αντίχριστος.
Σφραγίδα 2η : Συμβολίζεται με ένα κόκκινο άλογο με τον αναβάτη του να παίρνει την ειρήνη από τη γη και να φέρνει τον πόλεμο κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Θλίψης.
Σφραγίδα 3η : Συμβολίζεται με ένα μαύρο άλογο με τον αναβάτη του να φέρνει την πείνα στη γη.
Σφραγίδα 4η : Συμβολίζεται με ένα ωχρό (κίτρινο) άλογο με τον αναβάτη του να φέρνει το θάνατο κατά τη διάρκεια των πρώτων 3,5 χρόνων της Μεγάλης Θλίψης.
Αυτοί οι τέσσερεις αναβάτες δείχνουν την κατάσταση που θα επικρατεί στην περίοδο της Μεγάλης Θλίψης κατά τη διάρκεια της οποίας όλοι οι πιστοί χριστιανοί που δεν αρπάχτηκαν την ημέρα της αρπαγής, θα σφαγούν από τον Αντίχριστο. Είναι η εποχή που ο κόσμος όλος θα κυβερνάται από αυτή τη σκοτεινή και διαβολική προσωπικότητα.
Σφραγίδα 5η : Οι μάρτυρες της θλίψης (οι χλιαροί) φαίνονται "εσφαγμένοι" κάτω από το θυσιαστήριο και περιμένουν την ανάστασή τους.
Σφραγίδα 6η : Η θλίψη των 3,5 πρώτων χρόνων τελειώνει. Όλοι οι άπιστοι και ανυπότακτοι στο Θεό περιμένουν το άνοιγμα της έβδομης σφραγίδας, καθώς γίνονται μάρτυρες του μεγαλύτερου σεισμού που έγινε ποτέ πάνω στο πρόσωπο της γης.
Σφραγίδα 7η : Η έκχυση του μεγάλου θυμού του Θεού πάνω στη γη. Η έβδομη σφραγίδα περιέχει επτά πληγές, οι οποίες λαμβάνουν χώρα στα τελευταία 3,5 χρόνια της Μεγάλης Θλίψης, δηλ. 3,5 χρόνια πριν τη Δεύτερη Έλευση του Ιησού Χριστού. Λέγονται επτά πληγές ή επτά σάλπιγγες ή επτά φιάλες.
Σφραγίδα 6η : Η θλίψη των 3,5 πρώτων χρόνων τελειώνει. Όλοι οι άπιστοι και ανυπότακτοι στο Θεό περιμένουν το άνοιγμα της έβδομης σφραγίδας, καθώς γίνονται μάρτυρες του μεγαλύτερου σεισμού που έγινε ποτέ πάνω στο πρόσωπο της γης.
Σφραγίδα 7η : Η έκχυση του μεγάλου θυμού του Θεού πάνω στη γη. Η έβδομη σφραγίδα περιέχει επτά πληγές, οι οποίες λαμβάνουν χώρα στα τελευταία 3,5 χρόνια της Μεγάλης Θλίψης, δηλ. 3,5 χρόνια πριν τη Δεύτερη Έλευση του Ιησού Χριστού. Λέγονται επτά πληγές ή επτά σάλπιγγες ή επτά φιάλες.
Κεφάλαιο Ζ'
α') Βλέπουμε την ιδιαίτερη προστασία του Θεού στους 144.000 Ισραηλίτες και το σφράγισμά τους για να προστατευθούν από τις φοβερές πληγές του θυμού του Θεού. Αυτοί σώζονται μέσα από τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ τον καιρό που τελειώνει η Μεγάλη Θλίψη. Δεν σφραγίζονται από τον Αντίχριστο, διότι είναι Ισραηλίτες και η πίστη τους στον Ιησού Χριστό εκπληρώνει το τελευταίο ήμισυ της 70ης βδομάδας του προφήτη Δανιήλ.
α') Βλέπουμε την ιδιαίτερη προστασία του Θεού στους 144.000 Ισραηλίτες και το σφράγισμά τους για να προστατευθούν από τις φοβερές πληγές του θυμού του Θεού. Αυτοί σώζονται μέσα από τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ τον καιρό που τελειώνει η Μεγάλη Θλίψη. Δεν σφραγίζονται από τον Αντίχριστο, διότι είναι Ισραηλίτες και η πίστη τους στον Ιησού Χριστό εκπληρώνει το τελευταίο ήμισυ της 70ης βδομάδας του προφήτη Δανιήλ.
Κεφάλαιο Ζ'
β') Το κεφάλαιο αυτό μας δείχνει επίσης μία αναλαμπή των μαρτύρων της Μεγάλης Θλίψης, οι οποίοι χαίρονται στον ουρανό μετά την ανάστασή τους. Θα νικήσουν τον Αντίχριστο και θα αναστηθούν ένδοξα, θα αναληφθούν πριν ακόμα ανοίξει η έβδομη σφραγίδα, η οποία περιέχεις τις τρομερές πληγές.
β') Το κεφάλαιο αυτό μας δείχνει επίσης μία αναλαμπή των μαρτύρων της Μεγάλης Θλίψης, οι οποίοι χαίρονται στον ουρανό μετά την ανάστασή τους. Θα νικήσουν τον Αντίχριστο και θα αναστηθούν ένδοξα, θα αναληφθούν πριν ακόμα ανοίξει η έβδομη σφραγίδα, η οποία περιέχεις τις τρομερές πληγές.
Κεφάλαιο Η'
Το Αρνίο ανοίγει την έβδομη σφραγίδα από το βιβλίο που είναι γραμμένο με το χρέος της αμαρτίας από Αδάμ. Ο κόσμος θα περάσει τη χειρότερη στιγμή της ιστορίας του. Οι πρώτες τέσσερεις πληγές περιγρά φονται από το Πνεύμα του Θεού, καθώς βλέπει κάποιος από τον ουρανό στη γη. Αυτές οι σκηνές έχουν ληφθεί άλλοτε βλέποντας από τον ουρανό προς τη γη, άλλοτε από τη γη προς τον ουρανό και άλλοτε από τη γη προς τη γη.
Το Αρνίο ανοίγει την έβδομη σφραγίδα από το βιβλίο που είναι γραμμένο με το χρέος της αμαρτίας από Αδάμ. Ο κόσμος θα περάσει τη χειρότερη στιγμή της ιστορίας του. Οι πρώτες τέσσερεις πληγές περιγρά φονται από το Πνεύμα του Θεού, καθώς βλέπει κάποιος από τον ουρανό στη γη. Αυτές οι σκηνές έχουν ληφθεί άλλοτε βλέποντας από τον ουρανό προς τη γη, άλλοτε από τη γη προς τον ουρανό και άλλοτε από τη γη προς τη γη.
Κεφάλαιο Θ'
Σ' αυτό το κεφάλαιο περιγράφονται η πέμπτη και η έκτη σάλπιγγα, οι οποίες λέγονται και "ουαί".
Η πέμπτη σάλπιγγα περιλαμβάνει τα εδάφια 1-11. Η έκτη σάλπιγγα περιγράφεται στα επόμενα εδάφια μέχρι το τέλος του κεφαλαίου.
Σ' αυτό το κεφάλαιο περιγράφονται η πέμπτη και η έκτη σάλπιγγα, οι οποίες λέγονται και "ουαί".
Η πέμπτη σάλπιγγα περιλαμβάνει τα εδάφια 1-11. Η έκτη σάλπιγγα περιγράφεται στα επόμενα εδάφια μέχρι το τέλος του κεφαλαίου.
Κεφάλαιο Ι'
Το κεφάλαιο αυτό είναι μία παρένθεση μεταξύ έκτης και έβδομης σάλπιγγας. Ενώ ο Ιωάννης βλέπει τον έκτο άγγελο και τις πληγές που αυτός φέρνει πάνω στη γη, κόβεται η ροή της όρασης και αντί να δει τον έβδομο άγγελο, βλέπει ορισμένα γεγονότα, τα οποία περιγράφονται σε αυτό το κεφάλαιο. Η έβδομη σάλπιγγα ή το τρίτο ουαί συνεχίζεται στο κεφάλαιο ιθ', όπου παράλληλα βλέπουμε και τον ερχομό του Κυρίου Ιησού. Τώρα ο Ιωάννης αναφέρει ξανά από την αρχή ορισμένα γεγονότα σαν μία δεύτερη αφήγηση.
Το κεφάλαιο αυτό είναι μία παρένθεση μεταξύ έκτης και έβδομης σάλπιγγας. Ενώ ο Ιωάννης βλέπει τον έκτο άγγελο και τις πληγές που αυτός φέρνει πάνω στη γη, κόβεται η ροή της όρασης και αντί να δει τον έβδομο άγγελο, βλέπει ορισμένα γεγονότα, τα οποία περιγράφονται σε αυτό το κεφάλαιο. Η έβδομη σάλπιγγα ή το τρίτο ουαί συνεχίζεται στο κεφάλαιο ιθ', όπου παράλληλα βλέπουμε και τον ερχομό του Κυρίου Ιησού. Τώρα ο Ιωάννης αναφέρει ξανά από την αρχή ορισμένα γεγονότα σαν μία δεύτερη αφήγηση.
Κεφάλαιο ΙΑ'
Στο προηγούμενο κεφάλαιο και στο τελευταίο εδάφιο βλέπουμε ότι ο άγγελος είπε προς τον Ιωάννη ότι πρέπει να προφητεύσει πάλι "περί λαών, και εθνών, και γλωσσών". Είναι τώρα σαν να προφητεύει ο Ιωάννης μ' ένα καινούριο τρόπο προς εμάς. Τα εδάφια 1-13 μας μεταφέρουν πίσω σε παρελθόντα χρόνο. Δεν μπορούμε όμως να ακολουθήσουμε κάποια χρονολογική σειρά, γιατί τότε θα έχουμε μία παράξενη ροή στα γεγονότα της Μεγάλης Θλίψης. Γενικά στο κεφάλαιο αυτό θα δούμε τα γεγονότα που θα συμβούν κατά τα πρώτα 3,5 χρόνια της Μεγάλης Θλίψης.
Στο προηγούμενο κεφάλαιο και στο τελευταίο εδάφιο βλέπουμε ότι ο άγγελος είπε προς τον Ιωάννη ότι πρέπει να προφητεύσει πάλι "περί λαών, και εθνών, και γλωσσών". Είναι τώρα σαν να προφητεύει ο Ιωάννης μ' ένα καινούριο τρόπο προς εμάς. Τα εδάφια 1-13 μας μεταφέρουν πίσω σε παρελθόντα χρόνο. Δεν μπορούμε όμως να ακολουθήσουμε κάποια χρονολογική σειρά, γιατί τότε θα έχουμε μία παράξενη ροή στα γεγονότα της Μεγάλης Θλίψης. Γενικά στο κεφάλαιο αυτό θα δούμε τα γεγονότα που θα συμβούν κατά τα πρώτα 3,5 χρόνια της Μεγάλης Θλίψης.
Κεφάλαιο ΙΒ'
Από αυτό το κεφάλαιο και μετά ο Λόγος του Θεού μας κάνει μία επανάληψη για τα ίδια γεγονότα, αλλά από διαφορετική σκοπιά. Για να γίνει σωστή η αντίληψη του βιβλίου ο Ιωάννης αρχίζει να τα βλέπει τώρα από τη γη προς τον ουρανό. Πηγαίνουμε χρονολογικά πίσω, πριν την αρπαγή. Περιγράφονται με ακρίβεια και πειστικότητα τα γεγονότα λίγο πριν την αρπαγή.
α') Βλέπουμε τη γυναίκα, που συμβολίζει την ορατή εκκλησία.
β') Βλέπουμε το δράκοντα, που είναι το σύστημα του Σατανά που θέλει να καταβροχθίσει το παιδί που ετοιμάζεται να γεννήσει η έγκυος γυναίκα.
γ') Η γέννηση του "άρσενος" που συμβολίζει το σύνολο των πιστών που νικούν με τον Ιησού Χριστό και πρόκειται να κυβερνήσουν τον κόσμο μαζί Του.
δ') Η αρπαγή των πιστών. Είναι η αρπαγή του παιδίου του άρρενος.
ε') Ξεσπά πόλεμος στο μεσουράνημα, όπου οι άγγελοι του Θεού νικούν τους αγγέλους του Σατανά, οι οποίοι τελικά αναγκάζονται να πέσουν πάνω στη γη.
στ') Ο διάβολος με μεγάλο θυμό έρχεται εναντίον αυτών που δεν αρπάχτηκαν για να τους αποτελειώσει. Τους δίνει 3,5 χρόνια να ζήσουν στη γη και μετά ο Αντίχριστος τους φονεύει και ο Κύριος λίγο αργότερα τους παίρνει στον ουρανό. Αυτό το πλήθος είναι οι μάρτυρες της Μεγάλης Θλίψης ή οι δύο μάρτυρες. Σ' αυτό το κεφάλαιο ο Θεός αρχίζει ν' αποκαλύπτει με διαφορετικό τρόπο τα ίδια γεγονότα που έχει δείξει στα κεφάλαια ς' - ια'. Σ' αυτά τα κεφάλαια μπορούμε να πούμε ότι η περιγραφή δίνεται σύμφωνα με την άποψη του Θεού, δηλ. με τον τρόπο που ο Θεός τα βλέπει, ενώ στο 12ο κεφάλαιο παρουσιάζονται με τον τρόπο που τα βλέπουν οι άγιοι του Θεού.
Το κεφάλαιο ιβ' προηγείται του ανοίγματος της πρώτης σφραγίδας.
Από αυτό το κεφάλαιο και μετά ο Λόγος του Θεού μας κάνει μία επανάληψη για τα ίδια γεγονότα, αλλά από διαφορετική σκοπιά. Για να γίνει σωστή η αντίληψη του βιβλίου ο Ιωάννης αρχίζει να τα βλέπει τώρα από τη γη προς τον ουρανό. Πηγαίνουμε χρονολογικά πίσω, πριν την αρπαγή. Περιγράφονται με ακρίβεια και πειστικότητα τα γεγονότα λίγο πριν την αρπαγή.
α') Βλέπουμε τη γυναίκα, που συμβολίζει την ορατή εκκλησία.
β') Βλέπουμε το δράκοντα, που είναι το σύστημα του Σατανά που θέλει να καταβροχθίσει το παιδί που ετοιμάζεται να γεννήσει η έγκυος γυναίκα.
γ') Η γέννηση του "άρσενος" που συμβολίζει το σύνολο των πιστών που νικούν με τον Ιησού Χριστό και πρόκειται να κυβερνήσουν τον κόσμο μαζί Του.
δ') Η αρπαγή των πιστών. Είναι η αρπαγή του παιδίου του άρρενος.
ε') Ξεσπά πόλεμος στο μεσουράνημα, όπου οι άγγελοι του Θεού νικούν τους αγγέλους του Σατανά, οι οποίοι τελικά αναγκάζονται να πέσουν πάνω στη γη.
στ') Ο διάβολος με μεγάλο θυμό έρχεται εναντίον αυτών που δεν αρπάχτηκαν για να τους αποτελειώσει. Τους δίνει 3,5 χρόνια να ζήσουν στη γη και μετά ο Αντίχριστος τους φονεύει και ο Κύριος λίγο αργότερα τους παίρνει στον ουρανό. Αυτό το πλήθος είναι οι μάρτυρες της Μεγάλης Θλίψης ή οι δύο μάρτυρες. Σ' αυτό το κεφάλαιο ο Θεός αρχίζει ν' αποκαλύπτει με διαφορετικό τρόπο τα ίδια γεγονότα που έχει δείξει στα κεφάλαια ς' - ια'. Σ' αυτά τα κεφάλαια μπορούμε να πούμε ότι η περιγραφή δίνεται σύμφωνα με την άποψη του Θεού, δηλ. με τον τρόπο που ο Θεός τα βλέπει, ενώ στο 12ο κεφάλαιο παρουσιάζονται με τον τρόπο που τα βλέπουν οι άγιοι του Θεού.
Το κεφάλαιο ιβ' προηγείται του ανοίγματος της πρώτης σφραγίδας.
Κεφάλαιο ΙΓ'
Περιγράφεται η Μεγάλη Θλίψη βλέποντας τα γεγονότα από τη γη προς τον ουρανό. Οι άγιοι της θλίψης κάνουν πόλεμο με το διάβολο και νικούνται.
Ο σατανάς μέσα στον Αντίχριστο σηκώνεται σαν ένα επτακέφαλο θηρίο από τη θάλασσα, η οποία συμβολίζει τους λαούς της γης.
Βλέπουμε τη βλασφημία του Αντίχριστου και τους 42 μήνες που του δόθηκαν για να κυβερνήσει τη γη.
Παρατηρούμε επίσης τη δύναμη του διαβόλου, η οποία εμφανίζεται μέσω του ψευδοπροφήτη και παρασύρει τους ανθρώπους να προσκυνήσουν την εικόνα του Αντιχρίστου.
Επίσης, βλέπουμε το σημείο ή τη σφραγίδα του Αντίχριστου, που είναι το 666.
Περιγράφεται η Μεγάλη Θλίψη βλέποντας τα γεγονότα από τη γη προς τον ουρανό. Οι άγιοι της θλίψης κάνουν πόλεμο με το διάβολο και νικούνται.
Ο σατανάς μέσα στον Αντίχριστο σηκώνεται σαν ένα επτακέφαλο θηρίο από τη θάλασσα, η οποία συμβολίζει τους λαούς της γης.
Βλέπουμε τη βλασφημία του Αντίχριστου και τους 42 μήνες που του δόθηκαν για να κυβερνήσει τη γη.
Παρατηρούμε επίσης τη δύναμη του διαβόλου, η οποία εμφανίζεται μέσω του ψευδοπροφήτη και παρασύρει τους ανθρώπους να προσκυνήσουν την εικόνα του Αντιχρίστου.
Επίσης, βλέπουμε το σημείο ή τη σφραγίδα του Αντίχριστου, που είναι το 666.
Κεφάλαιο ΙΔ'
Οι 144.000 Ισραηλίτες φανερώνονται επάνω στο όρος Σιών, νικητές με τον Ιησού Χριστό. Επίσης το κεφάλαιο αυτό περιγράφει και άλλες μικρότερες οράσεις που συμβολίζουν την αρπαγή, τη μεγάλη θλίψη και τη μάχη του Αρμαγεδδώνα.
Οι 144.000 Ισραηλίτες φανερώνονται επάνω στο όρος Σιών, νικητές με τον Ιησού Χριστό. Επίσης το κεφάλαιο αυτό περιγράφει και άλλες μικρότερες οράσεις που συμβολίζουν την αρπαγή, τη μεγάλη θλίψη και τη μάχη του Αρμαγεδδώνα.
Κεφάλαια ΙΕ' - ΙΣΤ'
Είναι μία πλήρης περιγραφή των επτά φιαλών ή σαλπίγγων. Είναι επτά τρομερά γεγονότα που θα λάβουν χώρα κατά τη διάρκεια της έβδομης σφραγίδας. Όπως είπαμε, η έβδομη σφραγίδα περιέχει τις επτά φιάλες ή σάλπιγγες.
Το κεφάλαιο ιε' αρχίζει με επτά αγγέλους στους ουρανούς, που ετοιμάζονται να ρίξουν τις επτά φιάλες του θυμού του Θεού. Στο κεφ. ις' ρίχνουν τις φιάλες στη γη.
Στο κεφάλαιο η' και θ' περιγράφονται τα ίδια γεγονότα σαν σάλπιγγες. (Δες η':2) Τώρα τα γεγονότα αυτά τα βλέπουμε ως επτά φιάλες.
Επίσης η μάχη του Αρμαγεδδώνα αναφέρεται λεπτομερώς στο κεφάλαιο ις'. Περιγράφεται σε πάρα πολλά σημεία μέσα σε ολόκληρη την Αγία Γραφή, τα οποία θα αναφέρουμε κατά τη διάρκεια της μελέτης μας.
Είναι μία πλήρης περιγραφή των επτά φιαλών ή σαλπίγγων. Είναι επτά τρομερά γεγονότα που θα λάβουν χώρα κατά τη διάρκεια της έβδομης σφραγίδας. Όπως είπαμε, η έβδομη σφραγίδα περιέχει τις επτά φιάλες ή σάλπιγγες.
Το κεφάλαιο ιε' αρχίζει με επτά αγγέλους στους ουρανούς, που ετοιμάζονται να ρίξουν τις επτά φιάλες του θυμού του Θεού. Στο κεφ. ις' ρίχνουν τις φιάλες στη γη.
Στο κεφάλαιο η' και θ' περιγράφονται τα ίδια γεγονότα σαν σάλπιγγες. (Δες η':2) Τώρα τα γεγονότα αυτά τα βλέπουμε ως επτά φιάλες.
Επίσης η μάχη του Αρμαγεδδώνα αναφέρεται λεπτομερώς στο κεφάλαιο ις'. Περιγράφεται σε πάρα πολλά σημεία μέσα σε ολόκληρη την Αγία Γραφή, τα οποία θα αναφέρουμε κατά τη διάρκεια της μελέτης μας.
Κεφάλαιο ΙΖ'
1) Περιγράφει τη μεγάλη πόρνη, τη Βαβυλώνα, η οποία είναι η ψευδοεκκλησία. Χρησιμοποιείται από το Σατανά κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Θλίψης, ώστε να πλανήσει τον κόσμο κι αν είναι δυνατόν και τους εκλεκτούς. Βέβαια, η Βαβυλώνα υφίσταται και πριν τη Μεγάλη Θλίψη, όπου το έργο της είναι ανάλογο, αλλά σε μικρότερο βαθμό. Η πληρότητα της Βαβυλώνας θα έρθει τον καιρό του Αντίχριστου.
2) Τα δέκα κέρατα που είναι άτομα ή βασιλείς και κυβερνούν μαζί με το Θηρίο. Κάποια στιγμή στρέφονται κατά της Βαβυλώνας και την καταστρέφουν.
1) Περιγράφει τη μεγάλη πόρνη, τη Βαβυλώνα, η οποία είναι η ψευδοεκκλησία. Χρησιμοποιείται από το Σατανά κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Θλίψης, ώστε να πλανήσει τον κόσμο κι αν είναι δυνατόν και τους εκλεκτούς. Βέβαια, η Βαβυλώνα υφίσταται και πριν τη Μεγάλη Θλίψη, όπου το έργο της είναι ανάλογο, αλλά σε μικρότερο βαθμό. Η πληρότητα της Βαβυλώνας θα έρθει τον καιρό του Αντίχριστου.
2) Τα δέκα κέρατα που είναι άτομα ή βασιλείς και κυβερνούν μαζί με το Θηρίο. Κάποια στιγμή στρέφονται κατά της Βαβυλώνας και την καταστρέφουν.
Κεφάλαιο ΙΗ'
Περιγράφεται η πτώση και η τελική καταστροφή της Βαβυλώνας από το χέρι του Θεού. Βλέπουμε τις τελευταίες πληγές που γονατίζουν στην κυριολεξία το σύστημα του Αντίχριστου. Επίσης, έχουμε σ' αυτό το κεφάλαιο τη μάχη του Αρμαγεδώνα.
Είναι μία διακήρυξη της νίκης του Θεού κατά του εχθρού της ψυχής μας, που δεν είναι άλλο από το ψεύτικο θρησκευτικό σύστημα, που πλανά για τόσους αιώνες την ανθρωπότητα. Είναι η τελική λύτρωση από ένα τύραννο που κατέστρεψε αρκετές ψυχές στο διάβα της Ιστορίας. Εδώ είναι το τέλος.
Μαζί με την πόρνη βλέπουμε το σύστημα που έχει άμεση σχέση με τον οικονομικό παράγοντα, το εμπόριο και τους μεγιστάνες της γης αυτής, τους πλούσιους και τους ισχυρούς να θρηνούν γιατί γνωρίζουν ότι έχει φτάσει το τέλος και δεν μπορούν πλέον να εξουσιάζουν.
Ο Ιησούς θα φέρει ειρήνη, ευλογία για χίλια έτη και θα βασιλεύσει ως ο πραγματικός Κύριος σ' όλη τη γη.
Είναι η τελική εκπλήρωση του Ιωβηλαίου έτους για την ανθρωπότητα. Ο Θεός δεν ήθελε να υπάρχουν πλούσιοι που να εξουσιάζουν τους φτωχούς, δεν ήθελε να υπάρχουν άνθρωποι που να είναι δεμένοι και αιχμάλωτοι από την αμαρτία και το χρέος που αυτή φέρνει. Γι' αυτό είχε καθιερώσει το Ιωβηλαίο Έτος (κάθε 50 χρόνια), όπου οι δούλοι απελευθερώνονταν και οι γαιοκτήμονες επέστρεφαν τις περιουσίες σ' εκείνους που ανήκαν, κι έτσι, άρχιζαν όλοι από την αρχή.
Περιγράφεται η πτώση και η τελική καταστροφή της Βαβυλώνας από το χέρι του Θεού. Βλέπουμε τις τελευταίες πληγές που γονατίζουν στην κυριολεξία το σύστημα του Αντίχριστου. Επίσης, έχουμε σ' αυτό το κεφάλαιο τη μάχη του Αρμαγεδώνα.
Είναι μία διακήρυξη της νίκης του Θεού κατά του εχθρού της ψυχής μας, που δεν είναι άλλο από το ψεύτικο θρησκευτικό σύστημα, που πλανά για τόσους αιώνες την ανθρωπότητα. Είναι η τελική λύτρωση από ένα τύραννο που κατέστρεψε αρκετές ψυχές στο διάβα της Ιστορίας. Εδώ είναι το τέλος.
Μαζί με την πόρνη βλέπουμε το σύστημα που έχει άμεση σχέση με τον οικονομικό παράγοντα, το εμπόριο και τους μεγιστάνες της γης αυτής, τους πλούσιους και τους ισχυρούς να θρηνούν γιατί γνωρίζουν ότι έχει φτάσει το τέλος και δεν μπορούν πλέον να εξουσιάζουν.
Ο Ιησούς θα φέρει ειρήνη, ευλογία για χίλια έτη και θα βασιλεύσει ως ο πραγματικός Κύριος σ' όλη τη γη.
Είναι η τελική εκπλήρωση του Ιωβηλαίου έτους για την ανθρωπότητα. Ο Θεός δεν ήθελε να υπάρχουν πλούσιοι που να εξουσιάζουν τους φτωχούς, δεν ήθελε να υπάρχουν άνθρωποι που να είναι δεμένοι και αιχμάλωτοι από την αμαρτία και το χρέος που αυτή φέρνει. Γι' αυτό είχε καθιερώσει το Ιωβηλαίο Έτος (κάθε 50 χρόνια), όπου οι δούλοι απελευθερώνονταν και οι γαιοκτήμονες επέστρεφαν τις περιουσίες σ' εκείνους που ανήκαν, κι έτσι, άρχιζαν όλοι από την αρχή.
Κεφάλαιο ΙΘ'
1) Πρώτα βλέπουμε την αγαλλίαση στα επουράνια για την πτώση της λαμπρής Βαβυλώνας και του Αντίχριστου.
2) Έχουμε τη δεύτερη έλευση του Ιησού Χριστού, όπου παρεμβαίνει στη μάχη του Αρμαγεδώνα. Ο διάβολος ρίχνεται στην άβυσσο και ο Αντίχριστος και ο ψευδοπροφήτης ρίχνονται στη λίμνη του πυρός.
Αυτό το γεγονός είναι το αποκορύφωμα των εξελίξεων των τελευταίων ημερών επάνω στο πρόσωπο της γης. Αμέσως μετά μπαίνουμε στη χιλιετή βασιλεία.
1) Πρώτα βλέπουμε την αγαλλίαση στα επουράνια για την πτώση της λαμπρής Βαβυλώνας και του Αντίχριστου.
2) Έχουμε τη δεύτερη έλευση του Ιησού Χριστού, όπου παρεμβαίνει στη μάχη του Αρμαγεδώνα. Ο διάβολος ρίχνεται στην άβυσσο και ο Αντίχριστος και ο ψευδοπροφήτης ρίχνονται στη λίμνη του πυρός.
Αυτό το γεγονός είναι το αποκορύφωμα των εξελίξεων των τελευταίων ημερών επάνω στο πρόσωπο της γης. Αμέσως μετά μπαίνουμε στη χιλιετή βασιλεία.
Κεφάλαιο Κ'
Το Πνεύμα του Θεού σ' αυτό το κεφάλαιο μας περιγράφει τα επόμενα χίλια έτη στη γη. Μας μιλάει επίσης, για την κρίση του Λευκού Θρόνου, όπου μικροί και μεγάλοι θα παρουσιαστούν μπροστά στο θρόνο του Θεού για να κριθούν σύμφωνα με αυτά που έπραξαν και να κληρονομήσουν ουρανό ή τη λίμνη του πυρός.
Ταυτόχρονα, ο ουρανός και η γη διαλύονται για πάντα και ο Κύριος ετοιμάζει τους αγίους Του για την αιωνιότητα.
Το Πνεύμα του Θεού σ' αυτό το κεφάλαιο μας περιγράφει τα επόμενα χίλια έτη στη γη. Μας μιλάει επίσης, για την κρίση του Λευκού Θρόνου, όπου μικροί και μεγάλοι θα παρουσιαστούν μπροστά στο θρόνο του Θεού για να κριθούν σύμφωνα με αυτά που έπραξαν και να κληρονομήσουν ουρανό ή τη λίμνη του πυρός.
Ταυτόχρονα, ο ουρανός και η γη διαλύονται για πάντα και ο Κύριος ετοιμάζει τους αγίους Του για την αιωνιότητα.
Κεφάλαιο ΚΑ'
Σ' αυτό το κεφάλαιο ο Ιωάννης μας περιγράφει τη Νέα Ιερουσαλήμ, την ουράνια πόλη, η οποία έρχεται από το Θεό, ετοιμασμένη για το Νυμφίο της. Η Εκκλησία ετοιμάζεται για τον προσδοκώμενο γάμο της με τον Κύριο.
Η πόλη περιγράφεται με σύμβολα, με πολύτιμα πετράδια και μέταλλα. Φαίνονται τα θεμέλιά της, οι πυλώνες της που συμβολίζουν τους 12 αποστόλους και κατ' επέκταση, όλους τους εργάτες που εργάστηκαν για το σκοπό αυτό.
Επίσης, βλέπουμε το Θρόνο του Θεού και του Αρνίου που είναι και το φως της πόλης. Όλα τα έθνη που έχουν σωθεί θα περιπατούν και θα υπάρχουν σ' αυτό το φως της πνευματικής Ιερουσαλήμ, η οποία είναι η Νύμφη του Ιησού Χριστού.
Σ' αυτό το κεφάλαιο ο Ιωάννης μας περιγράφει τη Νέα Ιερουσαλήμ, την ουράνια πόλη, η οποία έρχεται από το Θεό, ετοιμασμένη για το Νυμφίο της. Η Εκκλησία ετοιμάζεται για τον προσδοκώμενο γάμο της με τον Κύριο.
Η πόλη περιγράφεται με σύμβολα, με πολύτιμα πετράδια και μέταλλα. Φαίνονται τα θεμέλιά της, οι πυλώνες της που συμβολίζουν τους 12 αποστόλους και κατ' επέκταση, όλους τους εργάτες που εργάστηκαν για το σκοπό αυτό.
Επίσης, βλέπουμε το Θρόνο του Θεού και του Αρνίου που είναι και το φως της πόλης. Όλα τα έθνη που έχουν σωθεί θα περιπατούν και θα υπάρχουν σ' αυτό το φως της πνευματικής Ιερουσαλήμ, η οποία είναι η Νύμφη του Ιησού Χριστού.
Κεφάλαιο ΚΒ'
Περιγράφονται ο ποταμός και το Δέντρο της Ζωής στο μέσο του νέου Παραδείσου στο ουρανό, όπου ο άνθρωπος ζει αρμονικά πλέον με το Δημιουργό του. Εδώ έχει εκπληρωθεί το σχέδιο του Θεού.
Τα τελευταία εδάφια περιέχουν προτροπές του Νυμφίου προς την καρδιά της Νύμφης, ώστε ο κάθε πιστός να ανταποκριθεί σωστά στο κάλεσμα του Νυμφίου (εδάφιο 17).
Βλέπουμε επίσης ορισμένες σοβαρές προειδοποιήσεις για εκείνους που αρνούνται το μήνυμα του Ιωάννη.
Ο Κύριος υπενθυμίζει ότι κάθε αναγνώστης, καθένας που μετέχει σ' αυτή την όραση έχει μία ορισμένη θέση μέσα στο Χριστό, ως συγκληρονόμος. Είναι προορισμένος να κυβερνήσει και να βασιλεύσει μαζί με τον Ιησού, εάν μείνει πιστός στο κάλεσμα και υπακούει τις εντολές του.
Περιγράφονται ο ποταμός και το Δέντρο της Ζωής στο μέσο του νέου Παραδείσου στο ουρανό, όπου ο άνθρωπος ζει αρμονικά πλέον με το Δημιουργό του. Εδώ έχει εκπληρωθεί το σχέδιο του Θεού.
Τα τελευταία εδάφια περιέχουν προτροπές του Νυμφίου προς την καρδιά της Νύμφης, ώστε ο κάθε πιστός να ανταποκριθεί σωστά στο κάλεσμα του Νυμφίου (εδάφιο 17).
Βλέπουμε επίσης ορισμένες σοβαρές προειδοποιήσεις για εκείνους που αρνούνται το μήνυμα του Ιωάννη.
Ο Κύριος υπενθυμίζει ότι κάθε αναγνώστης, καθένας που μετέχει σ' αυτή την όραση έχει μία ορισμένη θέση μέσα στο Χριστό, ως συγκληρονόμος. Είναι προορισμένος να κυβερνήσει και να βασιλεύσει μαζί με τον Ιησού, εάν μείνει πιστός στο κάλεσμα και υπακούει τις εντολές του.
α':1 - "Αποκάλυψις Ιησού Χριστού"
Οι άνθρωποι ονόμασαν αυτό το βιβλίο "Αποκάλυψη του Ιωάννη του Θεολόγου", κάτι που δεν υπάρχει στο αρχαίο κείμενο.
Η λέξη "αποκάλυψις" προέρχεται από το ρήμα "αποκαλύπτω" που σημαίνει "ξεσκεπάζω κάτι που ήταν κρυφό και τώρα το κάνω φανερό". Στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχουν σωρεία αποσπασμάτων που μας δείχνουν γεγονότα που περιγράφονται και στην Αποκάλυψη, όμως το φως του παρόντος βιβλίου είναι τόσο ισχυρό και διεισδυτικό, ώστε εμείς σήμερα, με τη χάρη του Θεού, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε με ακρίβεια τα γεγονότα που θα γίνουν στο μέλλον. Ο Ιησούς, όχι μόνο σύντριψε τον εχθρό και μας ελευθέρωσε, αλλά επίσης μας χάρισε την αποκάλυψη και την επίγνωση του Λόγου Του, του σχεδίου του Θεού για να αυξάνεται η πίστη και η αφιέρωσή μας.
Η λέξη "αποκάλυψις" προέρχεται από το ρήμα "αποκαλύπτω" που σημαίνει "ξεσκεπάζω κάτι που ήταν κρυφό και τώρα το κάνω φανερό". Στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχουν σωρεία αποσπασμάτων που μας δείχνουν γεγονότα που περιγράφονται και στην Αποκάλυψη, όμως το φως του παρόντος βιβλίου είναι τόσο ισχυρό και διεισδυτικό, ώστε εμείς σήμερα, με τη χάρη του Θεού, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε με ακρίβεια τα γεγονότα που θα γίνουν στο μέλλον. Ο Ιησούς, όχι μόνο σύντριψε τον εχθρό και μας ελευθέρωσε, αλλά επίσης μας χάρισε την αποκάλυψη και την επίγνωση του Λόγου Του, του σχεδίου του Θεού για να αυξάνεται η πίστη και η αφιέρωσή μας.
(ΡΩΜ. ις':25-26) "Εις δε τον δυνάμενον να σας στηρίξη κατά το ευαγγέλιόν μου και το κήρυγμα του Ιησού Χριστού, κατά την αποκάλυψιν του μυστηρίου του σεσιωπημένου μεν από χρόνων αιωνίων, φανερωθέντος δε τώρα διά προφητικών γραφών κατ' επιταγήν του αιωνίου Θεού, και γνωρισθέντος εις πάντα τα έθνη, προς υπακοήν πίστεως."
Η λέξη "αποκάλυψις" στο αρχαίο κείμενο χρησιμοποιείται με τρεις διαφορετικές έννοιες.
1) 8 φορές έχει την έννοια "να κάνεις κάτι σαφές, καθαρό, κατανοητό". ΕΦΕΣ. γ':3
2) 7 φορές χρησιμοποιείται για να περιγράψει την ορατή παρουσία του Ιησού Χριστού, δηλ. τη φανέρωσή Του, ώστε να μπορεί να Τον δει το ανθρώπινο μάτι (ΡΩΜ. β':5, Α' ΚΟΡ. α':7, ΓΑΛ. α':12, Β'ΘΕΣ. α':7, Α' ΠΕΤΡ. α':7,13, δ':13).
3) 2 φορές χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη φανέρωση του Θεού στους αγίους Του (ΡΩΜ. η':19, ΛΟΥΚ. β':31).
1) 8 φορές έχει την έννοια "να κάνεις κάτι σαφές, καθαρό, κατανοητό". ΕΦΕΣ. γ':3
2) 7 φορές χρησιμοποιείται για να περιγράψει την ορατή παρουσία του Ιησού Χριστού, δηλ. τη φανέρωσή Του, ώστε να μπορεί να Τον δει το ανθρώπινο μάτι (ΡΩΜ. β':5, Α' ΚΟΡ. α':7, ΓΑΛ. α':12, Β'ΘΕΣ. α':7, Α' ΠΕΤΡ. α':7,13, δ':13).
3) 2 φορές χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη φανέρωση του Θεού στους αγίους Του (ΡΩΜ. η':19, ΛΟΥΚ. β':31).
Ο Χριστός κάνει τον εαυτό Του φανερό σε μας τους αγίους Του δια μέσω των οράσεων και εικόνων που βλέπει ο Ιωάννης. Είναι ανάγκη να έχει η Νύμφη καθαρή αντίληψη για το ποιος είναι ο Νυμφίος της. Καθώς μελετάμε αυτό το βιβλίο, ο Ιησούς γίνεται όλο και πιο φανερός.
Φαίνεται η δεύτερη παρουσία του Ιησού Χριστού, που για 2000 χρόνια είναι καλυμμένη (ΑΠΟΚ. ιθ':11-21).
Δια μέσω των κεφαλαίων β' και γ' ο Κύριος μας υπόσχεται έντονα ότι γι' αυτούς που θα νικούν, υπάρχει δόξα και τιμή στα επουράνια και κληρονομία άφθαρτη μαζί με τον Κύριο Ιησού. Τον βλέπουμε να περπατάει ανάμεσα στις 7 λυχνίες, που είναι η Εκκλησία στο σύνολό της κατά τις επτά χρονικές περιόδους που πέρασε και που πρόκειται να περάσουν, καθώς η παρουσία Του είναι μέσα στο λαό Του.
Φαίνεται η δεύτερη παρουσία του Ιησού Χριστού, που για 2000 χρόνια είναι καλυμμένη (ΑΠΟΚ. ιθ':11-21).
Δια μέσω των κεφαλαίων β' και γ' ο Κύριος μας υπόσχεται έντονα ότι γι' αυτούς που θα νικούν, υπάρχει δόξα και τιμή στα επουράνια και κληρονομία άφθαρτη μαζί με τον Κύριο Ιησού. Τον βλέπουμε να περπατάει ανάμεσα στις 7 λυχνίες, που είναι η Εκκλησία στο σύνολό της κατά τις επτά χρονικές περιόδους που πέρασε και που πρόκειται να περάσουν, καθώς η παρουσία Του είναι μέσα στο λαό Του.
Η Αποκάλυψη του Ιησού Χριστού δεν είναι απλώς γεγονότα των τελευταίων ημερών, δεν είναι ένα ημερολόγιο, το οποίο καταγράφει συνταρακτικά γεγονότα για τους απίστους και χλιαρούς πιστούς, αλλά είναι η φανέρωση του Κυρίου μας μπροστά στα μάτια μας. Αυτός είναι το επίκεντρο του σχεδίου του Θεού. Απ' Αυτόν ξεκινούν τα πάντα και σ' Αυτόν επιστρέφουν. Δείχνει ποιος είναι ο ΓΙΑΧΒΕ και ποια είναι η θέση Του για το λαό Του μέσα σ' αυτό το πολύχρονο σχέδιο.
Η Αποκάλυψη μας δείχνει πόσο δυναμικά θα εκπληρωθούν όλες οι υποσχέσεις που ο Θεός απευθύνει στο λαό Του και που εμείς πολλές φορές δυσκολευόμαστε να υιοθετήσουμε. Εμείς, σαν άγιοί Του παίρνουμε το όνομά Του επάνω μας. Αυτό το όνομα είναι η αποκάλυψη του Ιησού, καθώς αυτή ενεργεί στην καρδιά μας και αρχίζουμε να παίρνουμε βαθύτερη γνώση για το πρόσωπο του Ιησού. Δεν αισθανόμαστε πλέον αμέτοχοι σ' αυτό που έκανε ο Κύριος, αλλά η ευθύνη θ' αρχίσει να βαραίνει τα βήματά μας, καθώς η αγάπη Του σιγά-σιγά μας περιτυλίγει και μας αιχμαλωτίζει για μια καινούρια, θριαμβευτική ζωή.
Η Αποκάλυψη μας δείχνει πόσο δυναμικά θα εκπληρωθούν όλες οι υποσχέσεις που ο Θεός απευθύνει στο λαό Του και που εμείς πολλές φορές δυσκολευόμαστε να υιοθετήσουμε. Εμείς, σαν άγιοί Του παίρνουμε το όνομά Του επάνω μας. Αυτό το όνομα είναι η αποκάλυψη του Ιησού, καθώς αυτή ενεργεί στην καρδιά μας και αρχίζουμε να παίρνουμε βαθύτερη γνώση για το πρόσωπο του Ιησού. Δεν αισθανόμαστε πλέον αμέτοχοι σ' αυτό που έκανε ο Κύριος, αλλά η ευθύνη θ' αρχίσει να βαραίνει τα βήματά μας, καθώς η αγάπη Του σιγά-σιγά μας περιτυλίγει και μας αιχμαλωτίζει για μια καινούρια, θριαμβευτική ζωή.
Βλέπουμε τον Ιησού, σαν τη φανέρωση του Θεού. Το Μέσον, με το οποίο ο Θεός συνδιαλέγεται με την Εκκλησία Του, αλλά και ευρύτερα με όλο τον κόσμο. Όλα γίνονται από τον Πατέρα, μέσω του Υιού Του. Ο Θεός έκανε τον Ιησού Κύριο, δίνοντάς Του όλο Του το είναι, την κυριότητά Του, τη φύση Του. Δεν ήταν ο Χριστός απλά ο κεχρισμένος του Θεού, ο υπηρέτης του Θεού, αλλά ταυτόχρονα είναι ο Κύριος όλων εκείνων που ανήκουν στο Θεό. Ο Θεός Του έδωσε την υψηλή Του θέση, που τώρα φαίνεται τόσο λαμπρή και τόσο ένδοξη, που χρειάζεται ιδιαίτερη αποκάλυψη στο λαό Του για να την κατανοήσει.
Έλαβε από τον Θεό όλη την τιμή και όλη τη δόξα και θα τα παραδώσει μία μέρα πάλι πίσω στον Πατέρα, όταν θα έχει τελειώσει η αποστολή Του. Εμείς θα δούμε τον Ιησού Χριστό να κάθεται στο θρόνο.
Έλαβε από τον Θεό όλη την τιμή και όλη τη δόξα και θα τα παραδώσει μία μέρα πάλι πίσω στον Πατέρα, όταν θα έχει τελειώσει η αποστολή Του. Εμείς θα δούμε τον Ιησού Χριστό να κάθεται στο θρόνο.
"... την οποίαν έδωκεν εις αυτόν ο Θεός, δια να δείξη εις τους δούλους αυτού όσα πρέπει να γείνωσι ταχέως ..."
Την αποκάλυψή Του ο Θεός την έδωσε στον Ιησού, ώστε να δείξει σε εμάς τους υπηρέτες Του τη θέση της Εκκλησίας ενώπιόν Του. Ο Ιησούς ως μόνος μεσίτης, έχει την ιδιότητα να μεταφέρει, όχι μόνο την καρδιά του Πατέρα σε μας, αλλά βεβαίως την επίγνωση, την αποκάλυψη, το Λόγο Του κ.λπ.
Τα γεγονότα που θα λάβουν χώρα, θα εξελιχθούν με πολύ γρήγορο ρυθμό. Ξέρουμε ότι ο χρόνος περνάει γρήγορα κι εκείνο που πρέπει να μένει, είναι η προσμονή της φανέρωσης της δόξας του Θεού. Όταν οι προφητείες θα εκπληρώνονται, ο χρόνος θα είναι μικρός για να επιφέρουμε στη ζωή μας μεγάλες αλλαγές. Θυμόμαστε τις δέκα παρθένες, από τις οποίες οι πέντε, ενώ έτρεχαν για ν' αγοράσουν λάδι, τελικά δεν πρόλαβαν και έμειναν έξω από την αρπαγή. Πρέπει να πούμε ότι οι πέντε παρθένες που μπήκαν στην παρουσία του Κυρίου δεν είναι το σώμα της ένδοξης Νύμφης. Είναι μία ομάδα χριστιανών, οι οποίοι θα αρπαχθούν ως "δαυλοί απεσπασμένοι εκ του πυρός". Θα ανεβούν στον ουρανό μαζί με τη Νύμφη, αλλά θα στερούνται της λαμπρότητας και της σχέσης που θα απολαμβάνει η Νύμφη με το Νυμφίο της. Για τις πέντε άφρονες παρθένες ο χρόνος περνούσε αστραπιαία, χωρίς να προλάβουν να κάνουν τίποτα που θα άλλαζε το μέλλον τους. Γι' αυτό ο Κύριος μας δίνει το χαρακτηρισμό "ταχέως", διότι γνωρίζει το χαρακτήρα του ανθρώπου και την τάση να είναι παθητικός και αμέριμνος. Πολλές φορές παίζουμε με το χρόνο νομίζοντας ότι τον έχουμε στο χέρι μας. Πάντα ο Κύριος μας μιλά με ένα τρόπο που μεταδίδει εγρήγορση, σωφροσύνη και καθόλου καθυστέρηση.
Τα γεγονότα που θα λάβουν χώρα, θα εξελιχθούν με πολύ γρήγορο ρυθμό. Ξέρουμε ότι ο χρόνος περνάει γρήγορα κι εκείνο που πρέπει να μένει, είναι η προσμονή της φανέρωσης της δόξας του Θεού. Όταν οι προφητείες θα εκπληρώνονται, ο χρόνος θα είναι μικρός για να επιφέρουμε στη ζωή μας μεγάλες αλλαγές. Θυμόμαστε τις δέκα παρθένες, από τις οποίες οι πέντε, ενώ έτρεχαν για ν' αγοράσουν λάδι, τελικά δεν πρόλαβαν και έμειναν έξω από την αρπαγή. Πρέπει να πούμε ότι οι πέντε παρθένες που μπήκαν στην παρουσία του Κυρίου δεν είναι το σώμα της ένδοξης Νύμφης. Είναι μία ομάδα χριστιανών, οι οποίοι θα αρπαχθούν ως "δαυλοί απεσπασμένοι εκ του πυρός". Θα ανεβούν στον ουρανό μαζί με τη Νύμφη, αλλά θα στερούνται της λαμπρότητας και της σχέσης που θα απολαμβάνει η Νύμφη με το Νυμφίο της. Για τις πέντε άφρονες παρθένες ο χρόνος περνούσε αστραπιαία, χωρίς να προλάβουν να κάνουν τίποτα που θα άλλαζε το μέλλον τους. Γι' αυτό ο Κύριος μας δίνει το χαρακτηρισμό "ταχέως", διότι γνωρίζει το χαρακτήρα του ανθρώπου και την τάση να είναι παθητικός και αμέριμνος. Πολλές φορές παίζουμε με το χρόνο νομίζοντας ότι τον έχουμε στο χέρι μας. Πάντα ο Κύριος μας μιλά με ένα τρόπο που μεταδίδει εγρήγορση, σωφροσύνη και καθόλου καθυστέρηση.
Το "ταχέως" έχει να κάνει και με τις "έσχατες ημέρες" που τόσο συχνά μας αναφέρει ο Λόγος του Θεού. Οι Εβραίοι χώριζαν τις ημέρες της εβδομάδες σε πρώτες και τελευταίες. Οι πρώτες ήταν οι πρώτες τέσσερις και οι υπόλοιπες τρεις χαρακτηρίζονταν ως τελευταίες. Με τον ίδιο τρόπο ο Θεός μετράει τις χιλιετηρίδες. Οι τελευταίες ημέρες άρχισαν 2000 χρόνια πριν, ενώ οι πρώτες μέρες είναι τα 4000 χρόνια από Αδάμ μέχρι και τη γέννηση του Χριστού. Το σύνολο αυτών των ετών είναι 6000 ή 6 ημέρες και υπολείπεται η τελευταία μέρα, η οποία για τους Εβραίους ημέρα ανάπαυσης. Για τον Κύριο είναι η 1000ετή βασιλεία, η 7η χιλιετηρίδα, όπου θα είναι το πνευματικό Σάββατο ανάμεσα στο Θεό και τους ανθρώπους. Μετά την 4η ημέρα ο Κύριος άρχισε να βαπτίζει με το Άγιο Πνεύμα.
Οι τελευταίες μέρες σημαίνουν από την τελευταία αναζωπύρωση μέχρι το τέλος, αλλά και από τα 3000 χρόνια (από τη γέννηση του Χριστού δηλ. μέχρι το τέλος). Είμαστε ακριβώς στο χείλος του χρόνου, που αυτά τα γεγονότα θα συμβούν. Πρέπει να γίνουν γρήγορα, διότι ο Κύριος ανυπομονεί να έρθει η αγαπημένη Του Νύμφη κοντά Του. Αν ένας ερωτευμένος δεν μπορεί να περιμένει την ώρα του γάμου, μπορούμε να φανταστούμε την καρδιά, την αγάπη και την ανυπομονησία του Θεού για να συναντήσει τη Νύμφη Του.
Οι τελευταίες μέρες σημαίνουν από την τελευταία αναζωπύρωση μέχρι το τέλος, αλλά και από τα 3000 χρόνια (από τη γέννηση του Χριστού δηλ. μέχρι το τέλος). Είμαστε ακριβώς στο χείλος του χρόνου, που αυτά τα γεγονότα θα συμβούν. Πρέπει να γίνουν γρήγορα, διότι ο Κύριος ανυπομονεί να έρθει η αγαπημένη Του Νύμφη κοντά Του. Αν ένας ερωτευμένος δεν μπορεί να περιμένει την ώρα του γάμου, μπορούμε να φανταστούμε την καρδιά, την αγάπη και την ανυπομονησία του Θεού για να συναντήσει τη Νύμφη Του.
"... και εφανέρωσεν αυτά αποστείλας διά του αγγέλου αυτού εις τον δούλον αυτού Ιωάννην."
"Εφανέρωσεν" : Στο αρχαίο κριτικό κείμενο (U.B.S.) αναφέρεται το ρήμα "εσήμανεν", που δείχνει ότι ο Θεός δίνει σημεία και σύμβολα και με αυτά έδειξε στον Ιωάννη εκείνα που πρέπει να γνωρίζει η Εκκλησία.
"Αποστείλας" : Το ρήμα "αποστέλλω" έχει την ίδια ρίζα με τη λέξη "απόστολος". Είναι κάποιος που στέλνεται κάπου με ένα σκοπό.
"Διά του αγγέλου" : Οι αποκαλύψεις μεταφέρθηκαν μέσω ενός αγγέλου. Σε ορισμένα μέρη της Γραφής, η λέξη "άγγελος" αναφέρεται σε ανθρώπους και σε άλλα μέρη αναφέρεται σε αγγελικά όντα, που χρησιμοποιούνται από το Θεό, ως μηνυτές ή αγγελιοφόροι. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα αγγελικό ον (ΑΠΟΚ. κβ':16, ι':11)
"Αποστείλας" : Το ρήμα "αποστέλλω" έχει την ίδια ρίζα με τη λέξη "απόστολος". Είναι κάποιος που στέλνεται κάπου με ένα σκοπό.
"Διά του αγγέλου" : Οι αποκαλύψεις μεταφέρθηκαν μέσω ενός αγγέλου. Σε ορισμένα μέρη της Γραφής, η λέξη "άγγελος" αναφέρεται σε ανθρώπους και σε άλλα μέρη αναφέρεται σε αγγελικά όντα, που χρησιμοποιούνται από το Θεό, ως μηνυτές ή αγγελιοφόροι. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα αγγελικό ον (ΑΠΟΚ. κβ':16, ι':11)
α':2 - "όστις εμαρτύρησε τον λόγον του Θεού, και την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού, και όσα είδε."
Ο Ιωάννης μαρτύρησε για την πίστη του. Το αναφέρει ο Λόγος του Θεού λες και θέλει να μας πει ότι οι αποκαλύψεις και το χρίσμα της παρουσίας του Κυρίου έρχονται όταν εμείς είμαστε σε θέση να μαρτυρήσουμε για τον Ιησού. (Δες α': 9 !) Σήμερα υπάρχουν πολλοί χριστιανοί που απαιτούν αποκαλύψεις, αλλά δεν είναι σε θέση να τα παραδώσουν όλα στον Κύριο και να ζήσουν γι' Αυτόν. Ο Ιωάννης ήταν ο αγαπημένος μαθητής του Ιησού και το όνομά του αναφέρεται στο παρόν βιβλίο 5 φορές (α':1, 4, 9, κα':2, κβ':8).
Ο Ιωάννης δεν αναφέρει ως μαρτυρία την προσωπική του επαφή με τον Ιησού, όταν ήταν εδώ στη γη, διότι έχει αναφερθεί σ' αυτήν στο Ευαγγέλιο. Μαρτύρησε για τον Ιησού Χριστό σ' αυτή την όραση. Η λέξη "μαρτυρία" λοιπόν εδώ, αναφέρεται περισσότερο στην αναφορά του Ιωάννη για τις οράσεις που βλέπει.
Ο Ιωάννης δεν αναφέρει ως μαρτυρία την προσωπική του επαφή με τον Ιησού, όταν ήταν εδώ στη γη, διότι έχει αναφερθεί σ' αυτήν στο Ευαγγέλιο. Μαρτύρησε για τον Ιησού Χριστό σ' αυτή την όραση. Η λέξη "μαρτυρία" λοιπόν εδώ, αναφέρεται περισσότερο στην αναφορά του Ιωάννη για τις οράσεις που βλέπει.
ΜΕΛΕΤΗ ΕΔΑΦΙΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟ A' - α':2 - α':7 |
"Όσα είδε" : Αυτά που είδε ο Ιωάννης δεν τα είδε με τα φυσικά του μάτια, αλλά μάλλον σε οράσεις που λαμβάνουν χώρα στην πνευματική σφαίρα. Είναι οράσεις που σφραγίζουν κυριολεκτικά τη ζωή ενός ανθρώπου και χαράσσουν ολοκληρωτικά το χαρακτήρα του. Δεν είναι κάτι επιφανειακό, όπως π.χ. ένα απλό όραμα, το οποίο με τον καιρό εξασθενεί και τελικά σβήνεται από τη μνήμη. Αυτό που είδε εδώ ο Ιωάννης τυπώθηκε σαν φως σε φωτογραφικό φιλμ στο πνεύμα του, γι' αυτό και εμείς σήμερα απολαμβάνουμε όλο αυτό τον πλούτο. Συνήθως, όταν βλέπουμε με τα σαρκικά μας μάτια κάτι, τείνει γρήγορα να χάσει τη φρεσκάδα του. Είμαι σίγουρος ότι, το χρίσμα που υπήρχε σ' αυτά που είδε ο Ιωάννης ήταν κάτι το φοβερό και μόνο έτσι θα έφταναν μέχρι τις μέρες μας αυτές οι λεπτομέρειες που διαβάζουμε στην Αποκάλυψη. Ο Θεός μπορεί να θέτει εικόνες μέσα στο νου και την καρδιά του ανθρώπου τόσο καθαρά, σαν να τα έβλεπε κανείς με φυσικά μάτια, χωρίς να χρησιμοποιούνται εξωτερικά ερεθίσματα. Αυτό γίνεται με τα μάτια του πνεύματος σε κλάσματα δευτερολέπτου και η αντίληψη είναι σφαιρική. Μ' αυτό τον τρόπο πήρε ο Θεός το πνεύμα του Ιωάννη, το μετέφερε και του έδειξε όλα όσα έγραψε. α':3 - "Μακάριος ο αναγινώσκων, και οι ακούοντες τους λόγους της προφητείας, και φυλάττοντες τα γεγραμμένα εν αυτή, διότι ο καιρός είναι πλησίον." Μακαριότητα : "κατάσταση ευδαιμονίας, τέλεια ευτυχία". Μακάριοι δεν είναι εκείνοι που απλώς διαβάζουν ή μελετούν το βιβλίο, αλλά εκείνοι που κατανοούν το μήνυμα, που παίρνουν την αποκάλυψη και κινούνται με βάση τη ζωντάνια του Λόγου του Θεού. Σαν χριστιανοί πολλές φορές πέφτουμε στην αμέλεια να μελετάμε επί ώρες το Λόγο του Θεού, αλλά να μη δίνουμε την πρέπουσα σημασία στην εφαρμογή του. Γεμίζουμε από γνώσεις, αλλά και με αλαζονεία. Ο νους μας φουσκώνει και η καρδιά μας αδειάζει. Όμως η δράση του Λόγου του Θεού επικεντρώνεται στην καρδιά μας. Εκεί επιδρά πρώτα απ' όλα με την ταπείνωση, τη συντριβή και με την εκζήτηση εκείνη, όχι για περισσότερη γνώση, αλλά εφαρμογή του θελήματος του Θεού. Διαβάζουμε για να δούμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού και να το πράξουμε. Δεν διαβάζουμε για να φέρουμε νομικές μάχες. "Ο καιρός είναι πλησίον" : Πάντοτε η ώρα του Χριστού είναι πλησίον. Από τότε που τα έγραψε ο Ιωάννης έχουν περάσει περίπου 2000 χρόνια. Αν υποθέσουμε ότι η ζωή κάθε ανθρώπου που ακούει το Ευαγγέλιο είναι 50-60 χρόνια, βλέπουμε ότι ο χρόνος δεν είναι αρκετός. Ουσιαστικά η έλευση του Χριστού για κάθε άνθρωπο πρέπει να λάβει χώρα σ' εκείνα τα χρόνια της ζωής του. Γνωρίζουμε πολύ καλά πόσο γρήγορα μπορεί να περάσει αυτός ο καιρός, ξοδεύοντας τον σε ματαιότητες. Πραγματικά ο Θεός δίνει μια μάχη με το χρόνο, ώστε ο άνθρωπος να σωθεί ενώ είναι ακόμα εν ζωή. Οι οράσεις του Ιωάννη απευθύνονται σε μας σήμερα με ένα ιδιαίτερο τρόπο. Δισεκατομμύρια άνθρωποι πάνω στη γη μετέχουν στο μήνυμα της Αποκάλυψης, αριθμός ασύγκριτα μεγαλύτερος από κάθε άλλη εποχή της ανθρώπινης Ιστορίας. Όταν λοιπόν αναφέρεται στον καιρός ως πλησίον, ο Θεός είχε προνοήσει στον τεράστιο πληθυσμό που θα απευθυνόταν. Παράλληλα, είμαστε κοντά στα τελευταία γεγονότα και στη δεύτερη έλευση του Ιησού. α':4 - "Ο Ιωάννης προς τας επτά εκκλησίας τας εν τη Ασία, χάρις υμίν και ειρήνη από του ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος, και από τον επτά πνευμάτων τα οποία είναι ενώπιον του θρόνου αυτού." "προς τας επτά εκκλησίας" : Ο αριθμός "επτά" συμβολίζει την πνευματική πληρότητα και τελειότητα. Αυτό το πλήρες νούμερο ήταν επίσης πολύ γνωστό σε ολόκληρο τον κόσμο. Η ίδια η Αγία Γραφή εξηγεί πώς αυτός ο αριθμός συμβολίζει αυτή την πληρότητα. Άρα οι επτά εκκλησίες είναι η πλήρης πνευματική εκκλησία των εθνών από το 30 μ.Χ. μέχρι το τέλος της Μεγάλης Θλίψης. Στην πραγματικότητα υπήρχαν επτά εκκλησίες στη Μικρά Ασία με αυτές τις ονομασίες, στις οποίες και στάλθηκε το παρόν βιβλίο. Όμως υπήρχαν και άλλες εκκλησίες (π.χ. Κολοσσαίς, Γαλατία). Οι συγκεκριμένες επτά είναι συμβολικές και θα δούμε παρακάτω αναλυτικότερα το συμβολισμό τους. "Ασία" : Σημαίνει "Φως, ανατολή ηλίου". Η πλήρης Εκκλησία του Ιησού Χριστού μετέχει στο φως, θεωρεί τον ανατέλλοντα Ήλιο που είναι ο Ιησούς Χριστός. "Ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος" : Εδώ ο Λόγος του Θεού συστήνει τον Ιησού ως το Θεό εν σαρκί. (Α' ΤΙΜ. γ':16) "Και αναντιρρήτως το μυστήριον της ευσεβείας είναι μέγα, ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, εφάνη εις αγγέλους, εκηρύχθη εις τα έθνη, επιστεύθη εις τον κόσμον, ανελήφθη εν δόξη." (ΡΩΜ. θ':5) "... εκ των οποίων εγεννήθη ο Χριστός το κατά σάρκα, ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός εις τους αιώνας. Αμήν." (ΕΒΡ. ιγ':8) "Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Αυτός χθες, σήμερον και εις τους αιώνας." Ο Κύριος αποκαλύπτει τη φύση Του ως Θεός, που ήταν, είναι και θα είναι για πάντα στην αιωνιότητα. Είναι ανάγκη να καταλάβουμε τη θέση του Ιησού μέσα στη Δημιουργία. Γι' αυτό ο Ιωάννης τον συστήνει μ' αυτό τον τρόπο, πριν αναφερθεί σε οτιδήποτε άλλο. Λίγο παρακάτω ο Ιησούς μας συστήνεται ως "ο έχων τα επτά πνεύματα του Θεού..." (γ':1) Δηλ. όλες οι δυνάμεις, η αφθονία, η μεγαλειότητα και η πληρότητα του Θεού ανήκουν στον Ιησού Χριστό. Αυτό μας το αναφέρει ο Παύλος πολύ καθαρά. (ΚΟΛ. β':9) "Διότι εν αυτώ (στον Χριστό) κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς." Ότι στην Αποκάλυψη μιλάει ο Ιησούς στον Ιωάννη το γνωρίζουμε μέσα από πολλά εδάφια, όπως π.χ. α':18, β':8, κβ':16. Πρέπει να γνωρίζουμε τον Θεό μας. Πρέπει να καταλάβουμε το έργο και παράλληλα, τη λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια του Ιησού Χριστού, καθώς η Εκκλησία καλείται να έχει στενή σχέση και οικειότητα με το Σωτήρα της. Μην ξεχνάμε ότι μας αποκάλεσε φίλους και αδελφούς (Ιωα. ιε':15). "και από των επτά πνευμάτων" : Αναφέραμε παραπάνω ότι Αυτός που κατέχει τα επτά πνεύματα του Θεού είναι ο Ιησούς (γ':1). Με τη γλώσσα των συμβόλων φανερώνεται πληρότητα ιδιοτήτων και ισχύος. Το Πνεύμα του Θεού κρατά, συντηρεί και στηρίζει τα πάντα. Όλες οι ιδιότητες του Θεού χαρακτηρίζονται σαν "επτά λαμπάδες πυρός", οι οποίες έχουν να κάνουν και με την αγιοσύνη Του. α':5 - "και από του Ιησού Χριστού, όστις είναι ο μάρτυς ο πιστός, ..." Η ζωή του Ιησού Χριστού ήταν για να μαρτυρήσει τον Πατέρα. Ήρθε στον κόσμο αυτό για να Τον φανερώσει. Εμείς σήμερα, μέσα από τον Ιησού έχουμε αποκάλυψη του χαρακτήρα του Πατέρα (Ιωα. ιδ':8-10, Κολ α':150. Ήταν μάρτυρας της αλήθειας. Δεν μαρτύρησε τον εαυτό Του, αλλά μόνο ό,τι άκουγε από τον Πατέρα. Γι' αυτό ο Λόγος του Θεού μας Τον χαρακτηρίζει σαν πιστό. Επίσης, ως πιστός μάρτυς θα ομολογήσει και εμάς ενώπιον του Πατέρα όταν θα φτάσουμε εκεί. Η μαρτυρία του Ιησού σφραγίστηκε με θάνατο, για να ανοίξει ο δρόμος για μας. "ο πρωτότοκος εκ των νεκρών" : Όπως γνωρίζουμε από την Παλαιά Διαθήκη ο πρωτότοκος γιος είχε το λεγόμενο δικαίωμα των πρωτοτοκίων, το οποίο σήμαινε ότι έπαιρνε διπλή μερίδα από την περιουσία του πατέρα του και απολάμβανε επιπλέον δικαιώματα. Απ΄ όλους τους πιστούς που πέθαναν, ο πρώτος που αναστήθηκε εν δικαιοσύνη, ήταν ο Ιησούς Χριστός. Ο πρώτος καρπός του Θεού από τη γη ήταν Εκείνος και έπειτα ακολούθησαν όλοι όσοι ανήκουν σ' Αυτόν, δηλ. οι υπόλοιποι άγιοι. Ο Ενώχ και ο Ηλίας αρπάχθηκαν και ο Μωυσής αναστήθηκε, καθώς τους δύο τελευταίους τους βλέπουμε στο όρος της Μεταμορφώσεως. Όλοι αυτοί ήταν τύποι και σκιές της ανάστασης του πρωτότοκου. Μέσα στην Παλαιά Διαθήκη ο Κύριος διδάσκει την ανάσταση και την αρπαγή μέσα από τη ζωή αυτών των προφητών. Είναι και για μας σήμερα προφητικές εικόνες, που ανήκουν στο θέμα της Αποκάλυψης βεβαίως και αφορούν άμεσα όλη την Εκκλησία. Ο Ιησούς Χριστός ήταν Εκείνος που κάθησε στα δεξιά του Θεού, και Τον βλέπουμε μέσα από το Θρόνο να βασιλεύει σε όλο το σύμπαν. Δεν βλέπουμε τον Ενώχ ή τον Ηλία ή το Μωυσή να κάθονται στο θρόνο ή να κατέχουν κάποια ανάλογη θέση με αυτή που έχει ο Χριστός. Σ' αυτό ο Ιησούς είναι πρωτότοκος και ακολουθεί όλη η Εκκλησία, η οποία θεωρείται και αυτή πρωτότοκη σε σχέση με τους υπόλοιπους ανθρώπους που θα έρθουν στο Θεό. (ΚΟΛ. α':18) "Και αυτός είναι η κεφαλή του σώματος, της εκκλησίας, όστις είναι αρχή, πρωτότοκος εκ των νεκρών, διά να γίνη αυτός πρωτεύων εις τα πάντα." (ΡΩΜ. η':29) "Διότι όσους προεγνώρισε, τούτους και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού, διά να είναι αυτός πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών." (Α' ΚΟΡ. ιε':20) "Αλλά τώρα ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών, έγινεν απαρχή των κεκοιμημένων." "Ο άρχων των βασιλέων της γης" : Ένας από τους λόγους που έχουμε το βιβλίο της Αποκάλυψης είναι να μας δείξει και να φανερώσει ιδιαίτερα στο λαό Του ότι ο Ιησούς είναι ο κυρίαρχος πάνω στο πρόσωπο της γης. Αν και με το μάτι αυτό δεν φαίνεται καθαρά, εντούτοις γνωρίζουμε ότι ο Κύριος είναι Εκείνος που ορίζει, ανεβάζει και κατεβάζει βασιλιάδες και κυβερνήσεις. Ο Κύριος είναι Κύριος στον ανώτερο ταξικά άνθρωπο, όπως και στον κατώτερο. Αυτό το βιβλίο διακηρύσσει έντονα όσο κανένα άλλο μέσα στην Αγία Γραφή την εξουσία του Ιησού, η οποία θα φανεί πλέον σε όλο τον κόσμο και κάθε κάτοικος αυτού του κόσμου θα "... ομολογήσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος, εις δόξαν Θεού Πατρός." (ΦΙΛ. β':11) Άλλοι τίτλοι που βλέπουμε να έχει ο Ιησούς είναι, "Βασιλεύς βασιλέων" και "Κύριος κυρίων" (ΑΠΟΚ. ιθ':6). "εις τον αγαπήσαντα ημάς" : Στο αρχαίο κριτικό κείμενο (UBS) είναι "τω αγαπώντι ημάς". Αυτό δείχνει μία συνεχή πράξη αγάπης, η οποία επεκτείνεται μέσα στο χρόνο. Μέσα απ' όλους αυτούς τους τίτλους ο Λόγος του Θεού δεν αμελεί να μας αναφέρει αυτή την αγάπη, η οποία είναι η αιτία ολόκληρης της δημιουργίας. Μέσα από τις επερχόμενες καταστροφές και πληγές η αγάπη Του για μας είναι εκείνη που θα μας δίνει κατεύθυνση και δύναμη για να μείνουμε κοντά Του. α':6 - "και όστις έκαμεν ημάς βασιλείς, και ιερείς εις τον Θεόν και Πατέρα αυτού, εις αυτόν είη η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν." Στο UBS υπάρχει μία μικρή διαφορά. Λέει "και εποίησεν ημάς βασιλείαν, ιερείς τω Θεώ και Πατρί αυτού...". Είμαστε λοιπόν μία βασιλεία ιερέων, λειτουργώντας στην παρουσία του Θεού. Ο Πέτρος μας εξηγεί πώς ακριβώς γίνεται αυτό : (Α' ΠΕΤΡ. β':5,9) "Και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, διά να προσφέρητε πνευματικά θυσίας, ευπροσδέκτους εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού. Σεις όμως είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, διά να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσε εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως." Στην Καινή Διαθήκη κάθε πιστός εν Χριστώ έχει το προνόμιο να προσφέρει πνευματικές θυσίες στο Θεό και ιερατεύει με ένα τρόπο, όπως οι ιερείς της Παλαιάς Διαθήκης. Οι πνευματικές θυσίες που καλούμαστε να προσφέρουμε, είναι οι προσευχές μας, η δοξολογία μας, η ικεσία μας, ευχαριστία, αλλά πάνω απ' όλα καλούμαστε να ανεβούμε στο βωμό του θελήματος του Θεού και να προσφέρουμε όλο μας τον εαυτό θυσία ζώσα, ευάρεστη στο Θεό, η οποία είναι η λογική μας λατρεία ( ΡΩΜ. ιβ':2). Επίσης, βασιλείς είμαστε, διότι θα βασιλεύσουμε πάνω στη γη σαν Νύμφη του Χριστού (Λουκ. ιθ':16-19, Αποκ. β':26,27), όταν θα είμαστε πλέον στην παρουσία του Κυρίου (ΑΠΟΚ. ε':10). Η εξουσία που μας έχει δώσει ο Κύριος είναι εξουσία για βασιλιάδες, διότι μόνο η Εκκλησία έχει την ικανότητα δια του Αγίου Πνεύματος να εκδιώξει και να διασκορπίσει το βασίλειο του σκότους και να εγκαταστήσει τη βασιλεία του Θεού. Σ' Αυτόν λοιπόν, στον Ιησού ανήκει η δόξα και το κράτος! Όλοι εμείς αξίζουμε επειδή Εκείνος μας αγάπησε και μας κάλεσε. Θα λάβουμε από τη δόξα Του, όχι γιατί το αξίζουμε, αλλά επειδή Εκείνος το θέλησε. Λίγο παρακάτω στο κεφ. ε' ο Ιησούς είναι ο μόνος άξιος να ανοίξει το βιβλίο. Όλοι οι υπόλοιποι στέκονται μακριά δοξάζοντας τον Κύριο της σωτηρίας μας. α':7 - "Ιδού, έρχεται μετά των νεφελών, και θέλει ιδεί αυτόν πας οφθαλμός, και εκείνοι οίτινες εξεκέντησαν αυτόν, και θέλουσι θρηνήσει επ' αυτόν πάσαι αι φυλαί της γης, ναι, αμήν." "Έρχεται μετά των νεφελών" : Ότι θα έρθει μετά των νεφελών μας το αναφέρει ο Λόγος του Θεού (ΠΡΑΞ. α':11). Με τον ίδιο τρόπο που αναλήφθηκε, θα έρθει ξανά στη γη. Αυτή η έλευση θα λάβει χώρα στον καιρό του Αρμαγεδδώνα για να ρίξει τον Αντίχριστο και τον ψευδοπροφήτη στη λίμνη του πυρός. Η νεφέλη έχει να κάνει με την παρουσία και τη δόξα του Θεού. Ο Παύλος αναφέρει τους αγίους ως νέφη (ΕΒΡ. ιβ':1). "θέλει ιδεί αυτόν πας οφθαλμός, και εκείνοι οίτινες εξεκέντησαν αυτόν" : (ΖΑΧ. ιβ':10) "Και θέλω εκχέει επί τον οίκον Δαβίδ, και επί τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ, πνεύμα χάριτος και ικεσιών, και θέλουσιν επιβλέψει προς εμέ, τον οποίον εξεκέντησαν, και θέλουσιν πενθήσει δι' αυτόν, ως πενθεί τις διά τον μονογενή αυτού, και θέλουσι λυπηθεί δι' αυτόν, ως ο λυπούμενος διά τον πρωτότοκον αυτού." Είναι οι μέρες που ο Αντίχριστος έχει περικυκλώσει την Ιερουσαλήμ και αρχίζει να εξολοθρεύει τους κατοίκους της. Δες ΖAX. ιδ':1,2. Τη στιγμή εκείνη θα γίνει η μεγάλη αλλαγή (ΖAX. ιδ':3). Ο Κύριος εκχέει το Πνεύμα Του πάνω στο λαό Του, ώστε εκείνοι πλέον να αναγνωρίσουν τη θέση τους και το λάθος τους, όσον αφορά τη σταύρωση του Ιησού. Θα θρηνήσουν, διότι θα καταλάβουν το λάθος της πράξης που έκαναν πριν 2000 χρόνια. Είναι χαρακτηριστικό το παραπάνω εδάφιο, διότι βλέπουμε το βάθος της μετάνοιας και της συντριβής που θα καταλάβει τους Ισραηλίτες. Θα κράξουν με όλη τους την ψυχή στον Ιησού, Tον οποίο πλέον θα αποκαλέσουν Κύριο. Αυτή είναι η κρίσιμη χρονική στιγμή για να επέμβει ο Ιησούς και να κάνει μεγάλη σωτηρία για άλλη μία φορά στο λαό Του. Εκείνοι που Τον σταύρωσαν και Τον εξεκέντησαν, θα λάβουν απάντηση στην κραυγή που απεύθυναν στον Ιησού. Θα έρθει με τέτοιο τρόπο και θα Τον δει ο καθένας πάνω σ' αυτόν τον κόσμο (ΛΟΥΚ. ιζ':24). |
ΜΕΛΕΤΗ ΕΔΑΦΙΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟ A' - α':7 - α':10 |
Το εδάφιο αυτό αναφέρεται στη δεύτερη ορατή έλευση του Ιησού και είναι παράλληλο με τα παρακάτω εδάφια : ΑΠΟΚ. ιθ':11-16, ΜΑΤΘ. κδ':27, ΙΟΥΔ. 14. Την πρώτη φορά ο Ιησούς μπήκε στην Ιερουσαλήμ και προχώρησε προς το ναό πάνω σε ένα γαϊδουράκι. Τώρα στη δεύτερη αυτή θριαμβευτική έλευση τα πράγματα θα είναι τελείως διαφορετικά. Θα έρθει πάνω σε άλογο, που μας φανερώνει ότι έρχεται σαν ο Θεός του κράτους και της ισχύος που πλέον Εκείνος έχει. Θα κρίνει και θα συντρίψει τα σκεύη του κεραμέως, όλους εκείνους που θα Τον έχουν αρνηθεί. "και θέλουσι θρηνήσει επ' αυτόν πάσαι αι φυλαί της γης" : Αυτή η έλευση του Ιησού θα είναι λύτρωση και σωτηρία γι' αυτούς που Τον εκζήτησαν, αλλά για εκείνους που απίστησαν και δεν δέχτηκαν τη μαρτυρία πρώτα της Νύμφης και αργότερα των μαρτύρων της θλίψης, θα είναι κρίση. Στην ΑΠΟΚ. ς':15-17 ο Λόγος του Θεού μας περιγράφει την ψυχολογία των ανθρώπων εκείνων που δεν δέχτηκαν την αλήθεια και τώρα βλέπουν τον Κύριο να έρχεται για να αποδώσει επιτέλους δικαιοσύνη. α':8 - "Εγώ είμαι το Α και το Ω, αρχή και τέλος, λέγει ο Κύριος, ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος, ο Παντοκράτωρ." Πάλι θα σημειώσουμε ότι εδώ μιλάει ο Ιησούς και το βλέπουμε από τα εδάφια : α':10-11, 13, 17-18 "Εγώ είμαι το Α και το Ω, αρχή και τέλος" : Το βιβλίο συμπληρώνει θαυμαστά το χαρακτήρα και τη φύση του Ιησού δείχνοντας σε μας το ρόλο και τη θέση του Κυρίου μας στη Δημιουργία. Ο Ιησούς είναι τα πάντα μέσα στο σχέδιο του Θεού. Είναι ευλογία να καταλάβουμε την επεκταμένη δόξα και λαμπρότητα του Κυρίου που λατρεύουμε, η οποία είναι χωρίς όρια, άπειρη. Ο Παύλος μας διδάσκει και διαλευκάνει την παραπάνω αλήθεια. ΚΟΛ. α':16-18 - (από αρχαίο κριτικό κείμενο - UBS) "ότι εν αυτώ εκτίσθη τα πάντα εν τοις ουρανοίς και επί της γης, τα ορατά και τα αόρατα, είτε θρόνοι είτε κυριότητες είτε αρχαί είτε εξουσίαι, τα πάντα δι' αυτού και εις αυτόν έκτισται, και αυτός εστιν προ πάντων και τα πάντα εν αυτώ συνέστηκεν, και αυτός εστιν η κεφαλή του σώματος, της εκκλησίας, ος εστιν αρχή, πρωτότοκος εκ των νεκρών, ίνα γένηται εν πάσιν αυτός πρωτεύων," Μας λέει ότι "ΕΝ ΑΥΤΩ" εκτίσθησαν τα πάντα! Το σύμπαν, οι άνθρωποι, τα ζώα, όλα δημιουργήθηκαν ΜΕΣΑ στον Ιησού Χριστό. Όταν ο Πατέρας ποίησε τον άνθρωπο, το έκανε μέσα στο σχέδιό Του για σωτηρία, μέσα από τον Υιό Του. Η κτίση θα απολυτρωθεί από το Χριστό (ΡΩΜ. η':19-22). Ο Ιησούς ήταν εκεί στη Δημιουργία, ως ο Λόγος του Θεού (ΙΩΑΝ. α':1-3). Όταν ο Θεός έκτιζε, όλα περιβάλλονταν και διακατέχονταν από το σχέδιο του επερχόμενου Υιού που θα αποκαθιστούσε τα πάντα κατά το θέλημα του Πατέρα. Αν δεν υπήρχε στην πρόνοια του Πατέρα ο Ιησούς, δεν θα δημιουργούσε αυτά που εμείς βλέπουμε σήμερα. Όταν στη δημιουργία είπε ότι "όλα είναι καλά λίαν" (ΓΕΝ. α':31), γνώριζε για την επερχόμενη πτώση του ανθρώπου, αλλά πολύ καλά γνώριζε την αποκατάσταση που θα περίσσευε μέσα από την αφιέρωση και τη θυσία του αγαπημένου Του Υιού. Αυτό ήταν αρκετό για τον Πατέρα για να χαρακτηρίσει τη Δημιουργία Του τέλεια. Ο Ιησούς με τη θυσία Του τελειοποίησε με ένα ιδιαίτερο τρόπο όλη τη Δημιουργία του Πατέρα. "ο Ην και ο Ων και ο Ερχόμενος, ο Παντοκράτωρ" : ΗΝ : Αυτός που ήταν, ΩΝ : Αυτός που είναι, ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ : Αυτός που θα έρθει. Σαφώς αυτό αναφέρεται στη θεότητα του Ιησού. Βασικά αυτό το πρώτο κεφάλαιο, όπως θα δούμε και παρακάτω, συστήνεται ο Ιησούς με όλες Του τις θεϊκές ιδιότητες. Η μεγαλοπρέπεια και η δόξα είναι εκείνα που ξεχειλίζουν και ακτινοβολούν στο κεφάλαιο αυτό. Ο Ιωάννης μας μεταφέρει όλη αυτή τη δόξα μέσα από τους τίτλους αυτούς. Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω εδάφιο : ΔΑΝ. ζ':13-14 - "Είδον εν οράμασι νυκτός, και ιδού, ως υιός ανθρώπου ήρχετο μετά των νεφελών του ουρανού και έφτασεν έως του Παλαιού των Ημερών, και εισήγαγον αυτόν ενώπιον αυτού. Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία, και η δόξα, και η βασιλεία, διά να λατρεύσωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη, και αι γλώσσαι, η εξουσία αυτού είναι εξουσία αιώνος, ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία αυτού ήτις δεν θέλει φθαρεί." Το εδάφιο αυτό μας δείχνει αναφέρεται στη στιγμή, που ο Κύριος Ιησούς ανελήφθη και κάθησε στα δεξιά του Πατέρα. Είναι η στιγμή που ο Ιησούς κληρονομεί και λαμβάνει τη δόξα και τη μεγαλοπρέπεια από τον Πατέρα. α':9 - "Εγώ ο Ιωάννης, ο και αδελφός σας, και συγκοινωνός εις την θλίψιν και εις την βασιλείαν και την υπομονήν του Ιησού Χριστού, ήμην εν τη νήσω τη καλουμένη Πάτμω, διά τον λόγον του Θεού, και διά την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού." "συγκοινωνός εις την θλίψιν και εις την βασιλείαν" : Δεν διαχωρίζεται η βασιλεία του Θεού από τη θλίψη. Είναι κάτι που πάντα πήγαιναν και θα πηγαίνουν μαζί (ΠΡΑΞ. ιδ':22). Ο Παύλος γράφει χαρακτηριστικά στον Τιμόθεο. (Β' ΤΙΜ. β':11-13) "Πιστός ο λόγος, διότι εάν συναπεθάνομεν, θέλομεν και συζήσει, εάν υπομένωμεν, θέλομεν και συμβασιλεύσει, εάν αρνώμεθα αυτόν, και εκείνος θέλει αρνηθεί ημάς, εάν απιστώμεν, εκείνος μένει πιστός, να αρνηθεί εαυτόν δεν δύναται." Προσέξτε ότι, ξαφνικά εισάγει τον όρο "αρνούμαι" στο εδ. 12, που δείχνει ότι αν δεν είσαι σε θέση να θλιβείς και να σταθείς για τον Ιησού, τότε ουσιαστικά Τον αρνείσαι, άσχετα αν λες ότι Τον αγαπάς! Ο Ιωάννης ήταν στη φυλακή της Πάτμου, διότι δεν αρνήθηκε τον Κύριο, παρ' όλη τη μεγάλη ηλικία του. Γι' αυτό ο Ιησούς τον τιμάει και τον κάνει κοινωνό της βασιλείας Του μέσα από την καταπληκτική παρουσία Του. Ο Ιησούς απευθύνθηκε στους μαθητές Του κάποια στιγμή και τους είπε ότι, "... είναι τινες των εδώ ισταμένων, οίτινες δεν θέλουσι γευθεί θάνατον, εωσού ίδωσι τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν τη βασιλεία αυτού" (ΜΑΤΘ. ις':28). Ένας από αυτούς τους μαθητές είναι ο Ιωάννης, ο οποίος είδε σε αυτές τις φοβερές οράσεις να εγκαθίσταται η βασιλεία των ουρανών. Είδε τον Υιό του ανθρώπου να έρχεται με δόξα στη γη για να επιβάλει τη βασιλεία Του.(ΜΑΤΘ. ις':28 δες ΙΩΑΝ. κα':20-23). α':10 - "Κατά την Κυριακήν ημέραν ήλθον εις έκστασιν πνευματικήν, και ήκουσα οπίσω μου φωνήν μεγάλην ως σάλπιγγος," Στο UBS λέει : "εγενόμην εν πνεύματι εν τη κυριακή ημέρα". Ο Ιωάννης μεταφέρθηκε δια του Πνεύματος μέσα στο χρόνο και πέρα από το χώρο και βρέθηκε μέσα στην παρουσία του Θεού, στην ημέρα του Κυρίου. Η Κυριακή ημέρα σημαίνει η ημέρα του Κυρίου. Πολλοί άγιοι είδαν το Θεό μέσα στην παρουσία του Θεού. Ο Μωυσής είδε το Θεό με κάποια περιορισμένη έννοια στο όρος Σινά (ΕΞΟΔ. λγ':19-23). Πιθανόν εκεί έλαβε τις αποκαλύψεις για τη Γένεση, αλλά και για υπόλοιπα 4 βιβλία της Πεντατεύχου. Ο Παύλος υφαρπάχτηκε μέχρι τον τρίτο ουρανό και λέει ότι είδε πράγματα που δεν επιτρεπόταν σε άνθρωπο να λαλήσει (Β' ΚΟΡ. ιβ':2-40). Ο Φίλιππος υφαρπάχτηκε από τον Κύριο, αφού ευαγγέλισε τον Αιθίοπα ευνούχο και μεταφέρθηκε στην Άζωτο, η οποία βρισκόταν 32 χλμ. μακριά από το σημείο εκείνο. Εδώ βλέπουμε ότι η υφαρπαγή έλαβε χώρα και στο σώμα του Φιλίππου. Η υφαρπαγή του Ιωάννη ήταν διαφορετική, διότι έλαβε χώρα αποκλειστικά στο πνεύμα Του (ΑΠΟΚ. δ':1). Ορισμένοι διδάσκαλοι της Γραφής φέρουν τη γνώμη ότι οι απόστολοι άλλαξαν την ημέρα του Σαββάτου και τη μετέφεραν στην πρώτη της εβδομάδας, την οποία ονόμασαν και Κυριακή. Έτσι ισχυρίζονται ότι αυτή η ημέρα είναι το χριστιανικό Σάββατο. Δεν υπάρχει βέβαια κανένα στοιχείο που να ενισχύει αυτή την άποψη. Ο Παύλος αντικρούει τέτοιου είδους ιδέες, διότι διακηρύττει ότι το Σάββατο έχει εκπληρωθεί στον Ιησού (ΚΟΛ. β':16). Εάν έχει εκπληρωθεί, παύει να ισχύει με την έννοια που υπήρχε στην Παλαιά Διαθήκη, όπως ακριβώς δεν ισχύει ο τελετουργικός, μωσαϊκός νόμος, κατά τον ίδιο λόγο. Τι λόγο είχαν οι απόστολοι να αλλάξουν το Σάββατο και να το μεταφέρουν στην επόμενη μέρα, στην πρώτη μέρα της εβδομάδας και να το ονομάσουν Κυριακή; Η Κυριακή ημέρα αναφέρεται στη χρονική περίοδο που ο Κύριος την ονομάζει δική Του μέρα. Έδωσε στον άνθρωπο έξι ημέρες και την έβδομη είναι η ημέρα ανάπαυσης του Κυρίου. Αυτό είναι ένας τύπος, μία σκιά του σχεδίου του Θεού. Ο Θεός χώρισε την ανθρώπινη Ιστορία σε έξι χιλιετίες, από τη δημιουργία του Αδάμ. Θα έρθει όμως μία περίοδος (7η χιλιετία), από την αρπαγή μέχρι την κρίση του λευκού θρόνου και ό,τι θα λάβει χώρα σε όλο αυτό το διάστημα, ονομάζεται η Ημέρα του Κυρίου. (ΗΣ. κη':11-1) "Διότι με χείλη ψελλίζοντα, και με άλλην γλώσσαν, θέλει ομιλεί προς τούτον τον λαόν, προς τον οποίον είπε, Αύτη είναι η ανάπαυσις, με την οποίαν δύνασθε να αναπαύσητε τον κεκοπιασμένον, και αύτη είναι η άνεσις, αλλ' αυτοί δεν ηθέλησαν να ακούσωσι." Η ημέρα του Σαββάτου, που καλείται ημέρα ανάπαυσης, είναι στην ουσία μία διπλή ανάπαυση. Εμείς αναπαυόμαστε από τα σαρκικά μας έργα και μπαίνουμε στη χάρη του Αγίου Πνεύματος διά του βαπτίσματος του Αγίου Πνεύματος και ο Κύριος έρχεται με τη σειρά Του και αναπαύεται μέσα μας και μέσα στην Εκκλησία. Το Σάββατο της Παλαιάς Διαθήκης δήλωνε αυτή τη διπλή κατοίκηση. Εμείς, η Εκκλησία Του, έχουμε λοιπόν την ανάπαυση που δίνει το Άγιο Πνεύμα. Στο προς Εβρ. κεφ. γ' και δ' γίνεται φανερό ότι αυτή η ανάπαυση δεν έχει σχέση με κάποια μέρα της εβδομάδας, διότι ο Παύλος λέει: "...ας σπουδάσομεν λοιπόν να εισέλθομεν εις εκείνην την κατάπαυσιν" (ΕΒΡ. δ':11). Αν λοιπόν η κατάπαυση ήταν θέμα ημερομηνίας, δεν χρειαζόταν να γίνει καμιά σπουδή. Η σπουδή που πρέπει να επιδείξουμε, έχει σχέση με την αφιέρωσή μας και να επιτρέψουμε στον Κύριο να μας εισαγάγει μέσα σ' αυτή την πνευματική ξεκούραση και ελευθερία. (ΕΒΡ. δ':10) "Διότι ο εισελθών εις την κατάπαυσιν αυτού, και αυτός κατέπαυσεν από των έργων αυτού, καθώς ο Θεός από των εαυτού." Όταν βαδίζεις εν Πνεύματι, βρίσκεσαι συνεχώς μέσα στο Σάββατο του Θεού. Έτσι λοιπόν, η ημέρα του Κυρίου δεν σημαίνει ιουδαϊκό Σάββατο, αλλά ανάπαυση στο Χριστό. (ΙΩΑΝ. κ':69) "Το εσπέρας λοιπόν της ημέρας εκείνης, της πρώτης της εβδομάδος ... ήλθεν ο Ιησούς..." Υπάρχει η γνώμη ότι επειδή ο Ιησούς φανερώθηκε την πρώτη ημέρα της εβδομάδας στους μαθητές Του, πρέπει να τηρείται εκείνη η ημέρα με κάποιον ιδιαίτερο τρόπο. Παρακάτω όμως στο εδ.26 αναφέρει ο Λόγος του Θεού ότι πάλι εμφανίστηκε μετά από οκτώ ημέρες, δηλ. ήταν ημέρα Δευτέρα. Άρα λοιπόν, "...ο παρατηρών την ημέραν παρατηρεί αυτήν διά τον Κύριον, και ο μη παρατηρών την ημέραν, διά τον Κύριον δεν παρατηρεί αυτήν" (ΡΩΜ. ιδ':6). Έτσι λοιπόν, στη σφαίρα της ύλης η Κυριακή ημέρα είναι η ημέρα που ο Θεός θα ενεργήσει τα θαυμάσια μεγαλεία Του πάνω στη γη. Θα καταστρέψει και θα δέσει το διάβολο και παράλληλα, θα διακηρύξει ειρήνη για χίλια έτη. Η "Κυριακή ημέρα" αναφέρεται σε άλλα μέρη του Λόγου του Θεού ως : * η ημέρα η μεγάλη * η ημέρα * η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και επιφανής * η ημέρα του θυμού του Θεού * η ημέρα της οργής του Θεού * η ημέρα του Κυρίου Ιησού (Α' ΚΟΡ. ε':5) * η ημέρα του Κυρίου Ιησού Χριστού (Β' ΚΟΡ. α':14) * η ημέρα του Κυρίου ( ΠΡΑΞ. β':20, Α' ΘΕΣ. ε':2, Β' ΘΕΣ. β':2, Β' ΠΕΤΡ. γ':10) * η ημέρα του Χριστού (ΦΙΛ. α':6, 10, β':16) * η μεγάλη ημέρα της οργής αυτού * η ημέρα της κρίσεως * η ημέρα της οργής και της αποκαλύψεως της δικαίας κρίσεως του Θεού * η κρίση της μεγάλης ημέρας * η ημέρα η μεγάλη του Θεού του Παντοκράτορος * η ημέρα του Θεού * η ημέρα της επισκέψεως * εκείνη η ημέρα (ΗΣΑ. β':12, ιγ':6,9 ΙΕΖ. ιγ':5 λ':3 ΙΩΗΛ α':15 β':1,11,31 γ':14 ΑΜΩΣ ε':18, 20 ΑΒΔ. 15 ΣΟΦ. α':7,14 ΖΑΧ. ιδ':1 ΜΑΛ. δ':5) Όλες αυτές οι γραφές της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης δεν αναφέρονται στην πρώτη μέρα της εβδομάδας σαν Κυριακή ή Σάββατο. Είναι η ημέρα της αποκαλύψεως του Θεού διά του Ιησού Χριστού. Αν πάρουμε το περιεχόμενο όλων αυτών των εδαφίων που μιλάνε για την ημέρα του Κυρίου, θα δούμε ότι παραλληλίζονται απόλυτα με τα γεγονότα της Αποκάλυψης που αναφέρονται στις τελευταίες μέρες. Όπως λέμε εμείς πολλές φορές "σήμερα είναι η μέρα μου", εννοώντας κάτι σημαντικό για μας που θα συμβεί τη συγκεκριμένη μέρα, έτσι και με τη σειρά Του ο Θεός περιμένει ανυπόμονα να έρθει η στιγμή για να πει κι Εκείνος "τώρα είναι η ημέρα Μου". Για το Θεό εκπληρώθηκε εν μέρει η δική Του ανάπαυση μέσα στην Εκκλησία Του, διά μέσου του βαπτίσματος του Αγίου Πνεύματος. Θα εκπληρωθεί πλήρως η ανάπαυση του Κυρίου (ΓΕΝ. β':1-3) κατά τη χιλιετή βασιλεία, όπου θα βασιλεύσει πάνω στην ανθρωπότητα, όπως είναι το θέλημά Του. Στη Β' ΠΕΤΡ. γ':8, ο απόστολος εξηγεί τη σχέση μεταξύ μίας ημέρας της φυσικής δημιουργίας και χιλίων ετών, που είναι ημέρες της πνευματικής δημιουργίας. Ο πνευματικός Αδάμ στην Αποκάλυψη απεικονίζεται με τον Υιό τον άρσεν, ο οποίος σχηματίζεται και τελειοποιείται στην έκτη ημέρα (ΑΠΟΚ. ιβ':5), όπως ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ, τότε στον κήπο της Εδέμ την έκτη ημέρα. Τον άνθρωπο που ήθελε ο Θεός να δημιουργήσει "κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν ημών" δεν το έκανε, γιατί ο Αδάμ αμάρτησε. Το κάνει όμως τώρα διά του Ιησού Χριστού σ' αυτή την πνευματική έκτη ημέρα. Όλη η Εκκλησία παίρνει τη μορφή του "κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν" και είναι η Νύμφη η στολισμένη για το Νυμφίο της. Στη χιλιετή βασιλεία, επειδή ο διάβολος θα είναι δεμένος στην άβυσσο, οι άνθρωποι θα απολαμβάνουν την παρουσία του Θεού και η αμαρτία θα εξαλειφθεί σχεδόν πάνω από το πρόσωπο της γης. Ο Θεός δεν θα αφήνει τον άδικο να ζει πάνω από 100 χρόνια. Οι υπόλοιποι θα ζουν μέχρι και 1000 χρόνια. Έτσι ακριβώς ήταν και κατά την αρχή της Δημιουργίας. Όσο η αμαρτία εισχωρούσε και κατακτούσε την καρδιά του ανθρώπου, τόσο μειώνονταν τα χρόνια που ο άνθρωπος ζούσε. Η αποκατάσταση της σημερινής θνησιμότητας και ασθένειας για τον άνθρωπο, αλλά και για όλη την κτίση θα λάβει χώρα με την έλευση του Κυρίου. "και ήκουσα οπίσω μου φωνήν μεγάλην ως σάλπιγγος" : Στην Παλαιά Διαθήκη η σάλπιγγα χρησιμοποιούνταν: 1) για να αναγγείλει την παρουσία του Θεού ή κάποια σημαντικά γεγονότα (ΕΞΟΔ. ιθ':16, 19,20 ΙΗΣ.ς':4) 2) για να συγκαλέσει (ΑΡΙΘΜ. ι':2-4, 7) |
