Ο ΘΕΟΣ, αν και ΕΙΝΑΙ Αρχή, Βάση και Όριο του Αντικειμενικού, εντούτοις δεν γίνεται άμεσα αντιληπτός από την ανθρώπινη συνείδηση. Παραμένει Αόρατος, Αθέατος, σε όλες τις προσπάθειες διερεύνησης: ο Θεός δεν μπορεί να συλληφθεί ούτε με την σκέψη (γιατί γίνεται “έννοια”), ούτε ως το άμεσα αντικειμενικό (γιατί δεν είναι αντικείμενο). ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ως Πηγή Ύπαρξης, Βάση και Όριο της Ύπαρξης γίνεται έτσι αντιληπτό ως ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟ. Μόνο με την Υπέρβαση της συνηθισμένης λειτουργίας της συνείδησης αποκαλύπτεται η Βάση της Ύπαρξης, ο Θεός.
Συνεπώς το ερώτημα δεν είναι αν υπάρχει Θεός, τι είναι Θεός,
κ.λπ., (ερωτήματα που θέτει η σκέψη και δεν έχουν ή δεν επιδέχονται λογικές απαντήσεις).
κ.λπ., (ερωτήματα που θέτει η σκέψη και δεν έχουν ή δεν επιδέχονται λογικές απαντήσεις).
Το ερώτημα είναι “πού ψάχνουμε” ή “πώς ψάχνουμε” και “τι ψάχνουμε”. Αναζητούμε Αυτό που Υπάρχει, το Αντικειμενικό, την Πηγή της Ύπαρξης, την Βάση των πάντων, το Όριο της Εξέλιξης; Αναζητούμε τον Ζώντα Θεό, τον Παρόντα (σε όσους γνωρίζουν πως να Τον αναζητήσουν);
Θέλουμε να Τον προσεγγίσουμε, να ενωθούμε Μαζί Του, να “ζήσουμε” Μαζί Του; Ή απλώς περιπλανιόμαστε στον χώρο της σκέψης, ανακατεύουμε “έννοιες” και υψώνουμε “είδωλα”;
Αν θέλουμε να βρούμε Κάτι πρέπει να ψάξουμε στο σωστό μέρος κι όχι απλώς εκεί που υπάρχει φως…
