Χρειαζόμαστε σταθερότητα στην καθημερινή μας προσπάθεια, γιατί ο κόσμος των μορφών μας παρασύρει, και το νευρικό σύστημα σκληραίνει αν έχει την προσοχή του όλη την ώρα στα υλικά πράγματα και στις έγνοιες. Η πνευματικότητα είναι οδός εκλέπτυνσης και τα κέντρα μας εκλεπτύνονται όταν έρχονται σ' επαφή με όμορφες, υψηλές ενέργειες. Ο άνθρωπος γίνεται αυτό που έχει την προσοχή του. Δηλαδή αν ένας άνθρωπος κοιτά συνεχώς έναν κύκλο, κύκλος θα γίνει, αν κοιτά τετράγωνο, τετράγωνο θα γίνει, αν έχει συνεχώς στραμμένη τη προσοχή του στα γήινα γεγονότα, ο κραδασμός του θα εξομοιωθεί με αυτά και θα σκληρύνει, ενώ αν κανείς περνά χρόνο σε επαφή με τα όμορφα εσωτερικά τοπία, τότε μοιραία θα εκλεπτυνθεί η φυσιολογία σιγά-σιγά. Δεν αρνούμαστε δηλαδή την γήινη ύπαρξη, αλλά ατενίζοντας το Πνεύμα φέρνουμε περισσότερο Πνεύμα στην εδώ ύπαρξη.
Ας είμαστε παρατηρητικοί εσωτερικά ώστε να ακούμε και να ακολουθούμε τις εσωτερικές προτροπές και υποδείξεις, οι οποίες τις περισσότερες φορές δεν έρχονται με λεκτική μορφή, αλλά με μια εσωτερική αίσθηση παρακίνησης. Έτσι μας 'μιλά' ο Οδηγός μας. Πολλά είναι εκείνα τα τείχη που μπορεί να εμποδίζουν αυτή την πολύτιμη εσωτερική επικοινωνία, όμως με την καθημερινή προσπάθεια για ησυχία, η επαφή με τον Οδηγό θα ανακτηθεί. Χρειάζεται απλότητα και αγνότητα για κάτι τέτοιο, χωρίς προσμονές, αναμονές και άλλες επιδιώξεις. Δεν θα πιέσουμε καταστάσεις να γίνουν, αλλά θα αφήσουμε το Θεό να κάνει τη δουλειά του μέσα από εμάς, κι έτσι μέσα από τη μη-δράση θα ξεκινήσει ένα μαγικό ταξίδι.
