3 Καὶ ὅτε ἤνοιξε τὴν σφραγῖδα τὴν δευτέραν, ἤκουσα τοῦ δευτέρου ζῴου λέγοντος· ἔρχου. 4 καὶ ἐξῆλθεν ἄλλος ἵππος πυρρός, καὶ τῷ καθημένῳ ἐπ αὐτὸν ἐδόθη αὐτῷ λαβεῖν τὴν εἰρήνην ἐκ τῆς γῆς καὶ ἵνα ἀλλήλους σφάξωσι, καὶ ἐδόθη αὐτῷ μάχαιρα μεγάλη.᾿5 Καὶ ὅτε ἤνοιξε τὴν σφραγῖδα τὴν τρίτην, ἤκουσα τοῦ τρίτου ζῴου λέγοντος· ἔρχου. καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ ἵππος μέλας, καὶ ὁ καθήμενος ἐπ αὐτὸν ἔχων ε ζυγὸν ἐν τῇ χειρὶὐτοῦ· 6 καὶ ἤκουσα ὡς φωνὴν ἐν μέσῳ τῶν τεσσάρων ζῴων λέγουσαν· χοῖνιξ σίτου δηναρίου, καὶ τρεῖς χοίνικες κριθῆς δηναρίου· καὶ τὸ ἔλαιον καὶ τὸν οἶνον μὴ ἀδικήσῃς. α᾿
7 Καὶ ὅτε ἤνοιξε τὴν σφραγῖδα τὴν τετάρτην, ἤκουσα φωνὴν τοῦ τετάρτου ζῴου λέγοντος· ἔρχου. 8 καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ ἵππος χλωρός, καὶ ὁ καθήμενος ἐπάνω αὐτοῦ, ὄνομα αὐτῷ ὁθάνατος, καὶ ὁ ᾅδης ἠκολούθει μετ αὐτοῦ· καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία ἐπὶ τὸ τέταρτον τῆς γῆς, ἀποκτεῖναι ἐν ρομφαίᾳ καὶ ἐν λιμῷ καὶ ἐν θανάτῳ καὶ ὑπὸ τῶν θηρίων τῆς γῆς. ᾿
9 Καὶ ὅτε ἤνοιξε τὴν πέμπτην σφραγῖδα, εἶδον ὑποκάτω τοῦ θυσιαστηρίου τὰς ψυχὰς τῶν ἐσφαγμένων διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν τοῦ ἀρνίου ἣν εἶχον· 10 καὶἔκραξαν φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες· ἕως πότε, ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καὶ ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις καὶ ἐκδικεῖς τὸ αἷμα ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπὶ τῆς γῆς; 11 καὶ ἐδόθη αὐτοῖς ἑκάστῳ στολὴ λευκή, καὶ ἐρρέθη αὐτοῖς ἵνα ἀναπαύσωνται ἔτι χρόνον μικρόν, ἕως πληρώσωσι καὶ οἱ σύνδουλοι αὐτῶν καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτῶν οἱ μέλλοντες ἀποκτέννεσθαι ὡς καὶ αὐτοί.
12 Καὶ εἶδον ὅτε ἤνοιξε τὴν σφραγῖδα τὴν ἕκτην, καὶ σεισμὸς μέγας ἐγένετο, καὶ ὁ ἥλιος μέλας ἐγένετο ὡς σάκκος τρίχινος, καὶ ἡ σελήνη ὅλη ἐγένετο ὡς αἷμα, 13 καὶ οἱ ἀστέρες τοῦ οὐρανοῦ ἔπεσαν εἰς τὴν γῆν, ὡς συκῆ βάλλουσα τοὺς ὀλύνθους αὐτῆς, ὑπὸἀνέμου μεγάλου σειομένη,
14 καὶ ὁ οὐρανὸς ἀπεχωρίσθη ὡς βιβλίον ἑλισσόμενον, καὶ πᾶν ὄρος καὶ νῆσος ἐκ τῶν τόπων αὐτῶν ἐκινήθησαν· 15 καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ οἱ μεγιστᾶνες καὶ οἱ χιλίαρχοι καὶ οἱ πλούσιοι καὶ οἱ ἰσχυροὶ καὶ πᾶς δοῦλος καὶ ἐλεύθερος ἔκρυψαν ἑαυτοὺς εἰς τὰ σπήλαια καὶ εἰς τὰς πέτρας τῶν ὀρέων, 16 καὶ λέγουσι τοῖς ὄρεσι καὶῖς πέτραις· πέσατε ἐφ ἡμᾶς καὶ κρύψατε ἡμᾶς ἀπὸ προσώπου τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦόνου καὶ ἀπὸ τῆς ὀργῆς τοῦ ἀρνίου, 17 τα θρ ὅτι ἦλθεν ἡ ἡμέρα ἡ μεγάλη τῆς ὀργῆς αὐτοῦ, καὶ τίς δύναται σταθῆναι; ᾿
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
καὶ ὁ ἥλιος μέλας ἐγένετο ὡς σάκκος τρίχινος, καὶ ἡ σελήνη ὅλη ἐγένετο ὡς αἷμα, 13 καὶ οἱ ἀστέρες τοῦ οὐρανοῦ ἔπεσαν εἰς τὴν γῆν,
καὶ ὁ οὐρανὸς ἀπεχωρίσθη ὡς βιβλίον ἑλισσόμενον,
ΑΝΘΡΩΠΟΣ
καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ οἱ μεγιστᾶνες καὶ οἱ χιλίαρχοι καὶ οἱ πλούσιοι καὶ οἱ ἰσχυροὶ καὶ πᾶς δοῦλος καὶ ἐλεύθερος ἔκρυψαν ἑαυτοὺς εἰς τὰ σπήλαια καὶ εἰς τὰς πέτρας τῶν ὀρέων
ΦΥΣΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ
καὶ σεισμὸς μέγας ἐγένετο,
ὡς συκῆ βάλλουσα τοὺς ὀλύνθους αὐτῆς, ὑπὸ ἀνέμου μεγάλου σειομένη,
καὶ πᾶν ὄρος καὶ νῆσος ἐκ τῶν τόπων αὐτῶν ἐκινήθησαν·
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΡΜΗΤΙΚΗ
ΗΛΙΟΣ ΜΕΛΑΣ=ΕΚΛΕΙΨΗ-ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ-ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΘΕΟΥ
ΣΕΛΗΝΗ ΩΣ ΑΙΜΑ=ΕΚΛΕΙΨΗ-ΕΛΛΕΙΨΗ ΗΘΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ-ΙΔΕΩΝ-ΣΟΦΙΑΣ ΘΕΟΥ
ΑΣΤΕΡΕΣ ΕΠΕΣΑΝ ΣΤΗΝ ΓΗ=ΚΑΤΑΠΤΩΣΗ ΗΘΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ-ΑΡΕΤΩΝ-ΝΟΜΩΝ-
ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΣΟΦΙΑΣ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΩΝ ΘΕΟΥ
ΟΥΡΑΝΟΣ ΑΠΕΧΩΡΙΣΘΗ=ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ-ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ-ΑΓΑΠΗΣ-ΣΟΦΙΑΣ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΗΣΗ-ΑΠΟΣΥΡΣΗ-ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΘΕ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ-ΦΤΩΧΟΙ-ΠΛΟΥΣΙΟΙ-ΔΟΥΛΟΙ-
ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ-ΗΓΕΜΟΝΕΣ-ΗΓΕΜΟΝΕΥΟΜΕΝΟΙ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙ ΤΩ ΚΑΚΩ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΗΣ ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗΣ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΣΥΝΟΛΙΚΩΝ ΚΑΚΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ
ΣΕΙΣΜΟΣ ΜΕΓΑΣ=ΣΕΙΣΜΟΣ ΠΡΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΠΥΡΗΝΙΚΩΝ ΒΟΜΒΩΝ(ΔΕΚΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΝΟΣ)
ΑΝΕΜΟΣ=ΠΝΟΗ ΚΑΚΟΥ-ΚΑΚΩΝ ΡΕΥΜΑΤΩΝ-ΕΠΗΡΡΕΙΩΝ-ΠΛΑΝΕΜΕΝΩΝ ΘΕΩΡΙΩΝ-ΑΝΤΙΙΔΕΩΝ(ΣΥΚΗ=Ο ΔΙΣΥΝΘΕΤΟΣ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΚΑΚΟΥ ΚΟΣΜΟΣ-ΑΝΘΡΩΠΟΣ)
ΜΕΤΑΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΝΗΣΟΙ=ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΟΓΙΣΤΗ ΚΑΙ ΚΑΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΛΙΩΝΟΥΝ ΟΙ ΠΑΓΟΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΛΥΖΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΟΡΗ(ΜΕΝΟΥΝ ΟΙ ΚΟΡΥΦΕΣ ΤΟΥΣ) ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΥΨΙΠΕΔΑ ΠΟΥ ΠΛΕΟΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΝΗΣΙΑ.ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΥΤΗ ΘΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΩ ΚΑΚΩ Ο ΤΡΙΤΟΣ ΠΥΡΗΝΙΚΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
ΚΑΙ ΟΙ 4 ΙΠΠΟΙ
καὶ ἰδοὺ ἵππος λευκός, καὶ ὁ καθήμενος ἐπ αὐτὸν ἔχων τόξον· καὶ ἐδόθη αὐτῷ στέφανος, καὶ ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ.᾿
ΛΕΥΚΟΣ=ΠΝΕΥΜΑ ΘΕΟΥ-ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ(ΕΚΛΕΚΤΟΙ) ΣΤΟΝ ΘΕΟ
καὶ ἐξῆλθεν ἄλλος ἵππος πυρρός, καὶ τῷ καθημένῳ ἐπ αὐτὸν ἐδόθη αὐτῷ λαβεῖν τὴν εἰρήνην ἐκ τῆς γῆς καὶ ἵνα ἀλλήλους σφάξωσι, καὶ ἐδόθη αὐτῷ μάχαιρα μεγάλη.᾿
ΠΥΡΡΟΣ=ΨΥΧΗ-ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΙΣΟΥΝΤΕΣ-ΕΧΘΡΕΥΟΜΕΝΟΙ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ
καὶ ἰδοὺ ἵππος μέλας, καὶ ὁ καθήμενος ἐπ αὐτὸν ἔχων ζυγὸν ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ· 6 καὶ ἤκουσα ὡς φωνὴν ἐν μέσῳ τῶν τεσσάρων ζῴων λέγουσαν· χοῖνιξ σίτου δηναρίου, καὶῖς χοίνικες κριθῆς δηναρίου· καὶ τὸ ἔλαιον καὶ τὸν οἶνον μὴ ἀδικήσῃς. τρε᾿
ΜΕΛΑΣ=ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΔΙΚΟΙ ΚΑΙ ΚΑΠΗΛΟΙ ΚΑΙ ΥΛΙΣΤΕΣ-ΥΛΟΦΡΟΝΟΥΝΤΕΣ
καὶ ἰδοὺ ἵππος χλωρός, καὶ ὁ καθήμενος ἐπάνω αὐτοῦ, ὄνομα αὐτῷ ὁ θάνατος, καὶ ὁ ᾅδης ἠκολούθει μετ αὐτοῦ· καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία ἐπὶ τὸ τέταρτον τῆς γῆς, ἀποκτεῖναι ἐν ρομφαίᾳ καὶ ἐν λιμῷ καὶ ἐν θανάτῳ καὶ ὑπὸ τῶν θηρίων τῆς γῆς.᾿
ΧΛΩΡΟΣ=ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΑΖΟΝΕΣ-ΕΠΗΡΜΕΝΟΙ-ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΤΕΣ-
ΝΟΗΣΙΑΡΧΟΥΜΕΝΟΙ-ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ-ΔΙΑΝΟΗΣΗΣ
(χαρακτηριστικά του ανθρώπου, του καλού και του κακού)
1:το καλόν δεν βάλλεται-πλήττεται από το κακόν,τις συνέπειες όμως υφίσταται εκούσια ή ακούσια ο (αυτό-θυσιαζόμενος) άνθρωπος-εγώ
2:το καλόν δεν χρησιμοποιεί ποτέ τα μέσα του κακού όπως βία-εκβιασμό,απειλή,φόβο,δέλεαρ,απάτη,ψεύδος,κ.λπ
3:το καλόν δεν παρεμβαίνει-παρεμβάλλεται ποτέ στην ελευθερία ούτε του κακού ούτε του ανθρώπου.Επεμβαίνει μόνον εφόσον υπάρχει ελεύθερη παράκληση εκ μέρους του ανθρώπου ή ανάγκη καλού και ως εκ της θείας προνοίας προς τον άνθρωπο και την δημιουργία.Την ανταπόδοση καλού ή κακού την προκαλεί ο ανθρωπος με τις πράξεις του και όχι ο θεός ή το κακόν.Ο θεός δημιουργεί-προστατεύει,το κακόν καταστρέφει-καταδιώκει και ο άνθρωπος επιλέγει ή την αυτοφρούρησι του από το κακό με έργα καλού και μετανοίας κακού ή την αυτοέκθεσι του στο κακό με έργα κακού και αμετανοησίας κακού.
4:το κακόν αν και μη ον εντούτοις είναι-παράγει βίαν,αδικίαν,
πλάνην,αναλήθειαν και συνεπώς ανελευθερίαν,αμετρίαν,ανωφελίαν.
ο άνθρωπος είναι δισύνθετος εκ πνεύματος καλού και κακού και το έργο της ζωής του είναι να μετουσιώσει το ατομικό σπερματικό του κακό σε καλό δια πράξεων καλού και πράξεων μετανοίας κακού,απλοποιώντας έτσι την δισυνθετότητα του δηλαδή καθιστάμενος απλός-απλοποιημένος και μονοσήμαντος καλού.
5:ο κάθε άνθρωπος στο έργο της μετουσιώσεως του κακού του, αρχίζει μόνος,πορεύεται μόνος και μόνος νικά το κακό-το μη όν και καταλήγει στον θεό- πνεύμα ζωής ως ένα ενιαίο σύνολο ζωής-πνεύματος/πνευματωμένης ζωής.
6:ο άνθρωπος του κακού δεν μπορεί να διακρίνει το καλόν και διαχωρίσει το κακόν από το καλόν,διότι είναι τυφλός καθώς τελεί υπό σύγχυση-σκοτασμό
7:ο ανθρωπος του καλού είναι διακριτικός-έχει-εκφράζει διάκρισιν του καλού από το κακόν διότι τελεί υπό το κράτος του φωτός-φωτισμού του θεού-που είναι η εν αληθεία αγάπη-σοφία και έτσι ζεί και εκφράζει το φως-την απλότητα της σοφίας του φωτός .
8:ο άνθρωπος του καλού είναι μνήμων του καλού και των ευεργεσιών του θεού, αποφεύγει τα χονδροειδή λάθη,μετανοεί αμέσως για τα σφάλματα του,είναι εύκολα συγχωρητικός και παροχικός-αλτρουϊστικός προς τους συνάνθρωπους του.
9:ο άνθρωπος του κακού είναι σε όλα μεσα του διχασμένος και έτσι εκφράζεται με πονηρία διπλωματία διπροσωπία και διαιρετικότητα,
έτσι ενώ μνησικακεί εντούτοις από πλευράς αληθείας ευρίσκεται σε λήθη,ενώ ευεργετείται εξακολουθητικά είναι αγνώμων των ευεργεσιών που έλαβε,ενώ σφάλει επιμένει στα ασυγχώρητα λάθη ,ενώ αδικεί παραμένει αμετανόητος και ασυγχώρητος και ακοινώνητος.
10:ο μόνος διδάσκαλος του ανθρώπου εν τέλει είναι ο εαυτός του,
το πνεύμα του-πνεύμα Του θεού εντός του.
η βιωματική κατανόησι μιάς γνώσεως ή αλήθειας προκύπτει μόνον εφόσον προηγηθεί υπαγωγή του νοός στο εν ημίν πνεύμα του θεού.
η οδός της θυσίας είναι η μόνη οδός και η μόνη οφειλή του ανθρώπου,
θυσία του κακού εαυτού με θυσία-αυτοθυσία του καλού εαυτού δηλαδή θυσία του κακού αυτοθυσία του καλού αυτοταπείνωση του εγώ-εαυτού
η θυσία είναι-εκφράζεται τετραπλά:
Υλικά:υπομονή-πραγματοποιώντας την συμμετρία με το περιβάλλον και τον άνθρωπο
Ψυχικά:συγχώρεση- πραγματοποιώντας την αγάπη προς τον συνάνθρωπο Νοητικά:μετάνοια- πραγματοποιώντας την σοφία προς τον εαυτό Πνευματικά:ταπείνωση-πραγματοποιώντας την πίστι προς την αλήθεια- τον θεό και την δημιουργία
"ΑΝΘΡΩΠΕ ΓΝΩΘΙ Σ'ΑΥΤΟΝ"
αυτο-γνωσία=εαυτού γνώση
ΑΝΘΡΩΠΟΣ-ΕΑΥΤΟΣ
δίς διπλούν όν ,
άνθρωπος καλού τε κακού σύνθεσις.
ενιαίος εκ του θεού,δισύνθετος καλού και κακού,
τριαδικά συγκροτημένος,τετραδικά εκδηλούμενος,
αποτέλεσε πενταδικά πνευματικά το απαύγασμα των όντων του κόσμου
Α:
κάθε ανθρώπινον όν ως άτομον συνοψίζεται εις την προσωπικότητα του.
κάθε ανθρώπινον όν ως σύνολον συνοψίζεται εις τα γενόμενα έργα του.
Β:
Το πρώτο εκφράζει την ιδέα-κατάστασι της δισυνθετότητος καλού και κακού,ως αποτέλεσμα της δημιουργικής δράσεως του δημιουργού θεού και είναι το
« κατ’εικόναν»(θεού)
Το δεύτερο εκφράζει την ιδέα-κατάστασι της απλοποιήσεως της δισυνθετότητος του καλού και του κακού ή μη,ως αποτέλεσμα της δημιουργικής δράσεως του δημιουργού ανθρώπου ή μη και είναι το «καθ’ομοίωσιν»(του καλού ή του κακού)
Γ:
1ο «κατ’εικόνα»-ανομοιότης-δισυνθετότης-προσωπικότης=δυαδικότης καλού@κακού
2ο «καθ’ομοίωσιν»-ομοιότης-απλότης-απρόσωπον=διπολικότης
αγάπης-σοφίας ή ενάντια διπολικότης αντιαγάπης-αντισοφίας
σημ:ο δημιουργός είναι ο θεός αλλά η ουσία είναι αμιγώς δισύνθετη καλού-κακού,έτσι η εικόνα είναι όντως του θεού αλλά η σύνθεσι του ανθρώπινου όντος είναι δυαδική-αμιγώς δισύνθετη καλού και κακού
η ομοίωσι είναι επίσης δύο δυνατοτήτων δηλαδή ομοίωσι καλού=ενάρετος άνθρωπος
ή ομοίωσι κακού=φάυλος-άσωτος άνθρωπος.ο πρωτος είναι-γίνεται υιός φωτός-εωσφόρος
και ο δεύτερος υιός σκότους-σκοτοφόρος
η αυτογνωσία είναι τριπλή
1αυτογνωσία-γνωρίζω/κατανοώ εαυτόν
2αυτοβίωση-βιώνω/κυριαρχώ εαυτόν
3αυτοθυσία-αυτοταπείνωση/ανασταίνω εαυτόν
α=αγάπη στην ψυχή============καλοσύνη
υ=υπαγωγή στη νόηση=========μετάνοια-υπακοή
τ=ταπείνωση στο εγώ ==========μετριοπάθεια
ο=οφειλή στο πνεύμα-συνείδηση===ελεημοσύνη-αδελφοσύνη
γ=γνώμονα στην θέληση-ζωή====γνώση-επιστήμη
ν=νουνέχεια στις σκέψεις======σύνεση-προσοχή
ω=ωραιότητα στις πράξεις======κανονικότητα-συμμετρία
σ=σωφροσύνη στις επιθυμίες====εγκράτεια-κυριαρχία
ι= ισχύ στον λόγο-πνεύμα=======δημιουργικότητα-σκοπιμότητα
α=αλήθεια στο πνεύμα-εγώ=====ειρήνη-ελευθερία-ενότης
αυτογνωσία=1+20+19+15+3+13+24+18+9+1=123
1=αλήθεια-πατήρ-ισχύς
2=αγάπη-λόγος-θέλησις
3=σοφία-πνεύμα=φαντασία
--------------------------------------
6=τέλειον=τελεία δράσις της αγ.τριάδος
το πνεύμα-ΠΝΕΥΜΑ Ο ΘΕΟΣ=είναι τριάς(ι-θ-φ)
φ-αντασία
θ-έλησις
ι-σχύς
ά-νθρωπος-πνεύμα
το πνεύμα(του καλού)του ανθρώπου αποτελεί την εύφορη Φ-Θ-Ι-Α=παράδεισος-εδέμ
και συνεπώς η ενδο-στροφή και η εσω-τερική πόρευση είναι η μόνη οδός προς τον θεό-παράδεισο
ενδοστροφή-εσωτερική πνευματική πόρευση=ανάταση-προσευχή(πίστις)
η προσευχή λοιπόν είναι η εσωτερική πνευματική πόρευση προς τον θεό-πνεύμα
και η μόνη δυνατότητα αυτογνωσίας και συνεπώς απ-ελευθέρωσης απο τα δεσμά
του κακού και του κόσμου
πίστις=προσευχή=ανάτασις-ανάβασις-ανάστασις=πνευμάτωσις-θέωσις
Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ-ΛΑΖΑΡΟΥ
ΣΥΝΤΕΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝ ΗΜΙΝ ΘΕΟ-ΠΝΕΥΜΑ
ΜΕ ΘΕΛΗΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ-ΕΓΩ
(ΙΩΑ.ΙΑ)
17 Ελθὼν οὖν ὁ Ιησοῦς εὗρεν αὐτὸν τέσσαρας ἡμέρας ἤδη ἔχοντα ἐν τῷ μνημείῳ. 18 ἦν δὲ ἡ Βηθανία ἐγγὺς τῶν Ιεροσολύμων ὡς ἀπὸίων δεκαπέντε, 19 καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν Ιουδαίων ἐληλύθεισαν πρὸς τὰς περὶ Μάρθαν καὶ Μαρίαν ἵνα παραμυθήσωνται αὐτὰς περὶ τοῦἀδελφοῦ αὐτῶν. 20 ἡ οὖν Μάρθα ὡς ἤκουσεν ὅτι ὁ Ιησοῦς ἔρχεται, ὑπήντησεν αὐτῷ· Μαρία δὲ ἐν τῷ οἴκῳ ἐκαθέζετο. 21 εἶπεν οὖν ἡάρθα πρὸς τὸν Ιησοῦν· Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, ὁ ἀδελφός μου οὐκ ἂν ἐτεθνήκει. 22 ἀλλὰ καὶ νῦν οἶδα ὅτι ὅσα ἂν αἰτήσῃ τὸν Θεόν, δώσει σοι ὁ Θεός. 23 λέγει αὐτῇ ὁ Ιησοῦς· ἀναστήσεται ὁ ἀδελφός σου. 24 λέγει αὐτῷ Μάρθα· οἶδα ὅτι ἀναστήσεται ἐν τῇ ἀναστάσει ἐν τῇἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. 25 εἶπεν αὐτῇ ὁ Ιησοῦς· ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡή. 26 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. πιστεύεις τοῦτο;
27 λέγει αὐτῷ· ναί, Κύριε, ἐγὼ πεπίστευκα ὅτι σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ εἰς τὸν κόσμον ἐρχόμενος. 28 καὶ ταῦτα εἰποῦσα ἀπῆλθε καὶ ἐφώνησε Μαρίαν τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς λάθρᾳ εἰποῦσα· ὁάσκαλος πάρεστι καὶ φωνεῖ σε. 29 ἐκείνη ὡς ἤκουσεν, ἐγείρεται ταχὺ καὶ ἔρχεται πρὸς αὐτόν. 30 οὔπω δὲ ἐληλύθει ὁ Ιησοῦς εἰς τὴν κώμην, ἀλλ' ἦν ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ὑπήντησεν αὐτῷ ἡ Μάρθα. 31 οἱ οὖν Ιουδαῖοι οἱ ὄντες μετ' αὐτῆς ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ παραμυθούμενοι αὐτήν, ἰδόντες τὴν Μαρίαν ὅτι ταχέως ἀνέστη καὶ ἐξῆλθεν, ἠκολούθησαν αὐτῇ, λέγοντες ὅτι ὑπάγει εἰς τὸ μνημεῖον ἵνα κλαύσῃ ἐκεῖ. 32 ἡ οὖν Μαρία ὡς ἦλθεν ὅπου ἦν ὁ Ιησοῦς, ἰδοῦσα αὐτὸν ἔπεσεν αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας λέγουσα αὐτῷ· Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, οὐκ ἂν ἀπέθανέ μου ὁἀδελφός. 33 Ιησοῦς οὖν ὡς εἶδεν αὐτὴν κλαίουσαν καὶ τοὺς συνελθόντας αὐτῇ Ιουδαίους κλαίοντας, ἐνεβριμήσατο τῷ πνεύματι καὶ ἐτάραξεν ἑαυτόν, 34 καὶ εἶπε· ποῦ τεθείκατε αὐτόν; 35 λέγουσιν αὐτῷ· Κύριε, ἔρχου καὶ ἴδε. ἐδάκρυσεν ὁ Ιησοῦς. 36 ἔλεγον οὖν οἱΙουδαῖοι· ἴδε πῶς ἐφίλει αὐτόν· 37 τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν εἶπον· οὐκ ἠδύνατο οὗτος, ὁ ἀνοίξας τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ, ποιῆσαι ἵνα καὶ οὗτος μὴ ἀποθάνῃ; 38 Ιησοῦς οὖν, πάλιν ἐμβριμώμενος ἐν ἑαυτῷ, ἔρχεται εἰς τὸ μνημεῖον· ἦν δὲ σπήλαιον, καὶ λίθος ἐπέκειτο ἐπ' αὐτῷ. 39 λέγει ὁ Ιησοῦς· ἄρατε τὸν λίθον. λέγει αὐτῷ ἡ ἀδελφὴ τοῦότος Μάρθα· Κύριε, ἤδη ὄζει· τεταρταῖος γάρ ἐστι. 40 λέγει αὐτῇ ὁ Ιησοῦς· οὐκ εἶπόν σοι ὅτι ἐὰν πιστεύσῃς, ὄψει τὴν δόξαν τοῦῦ; 41 ἦραν οὖν τὸν λίθον οὗ ἦν ὁ τεθνηκὼς κείμενος. ὁ δὲ Ιησοῦς ἦρε τοὺς ὀφθαλμοὺς ἄνω καὶ εἶπε· πάτερ, εὐχαριστῶ σοι ὅτι ἤκουσάς μου. 42 ἐγὼ δὲ ᾔδειν ὅτι πάντοτέ μου ἀκούεις· ἀλλὰ διὰ τὸν ὄχλον τὸν περιεστῶτα εἶπον, ἵνα πιστεύσωσιν ὅτι σύ με ἀπέστειλας. 43 καὶῦτα εἰπὼν φωνῇ μεγάλῃ ἐκραύγασε· Λάζαρε, δεῦρο ἔξω. 44 καὶἐξῆλθεν ὁ τεθνηκὼς δεδεμένος τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας κειρίαις, καὶ ἡ ὄψις αὐτοῦ σουδαρίῳ περιεδέδετο. λέγει αὐτοῖς ὁ Ιησοῦς· λύσατε αὐτὸν καὶ ἄφετε ὑπάγειν.
Ο Ιησούς Χριστός ήταν-υπήρξε:
1) ο εκλεκτός του θεού απεσταλμένος σωτήρας του ασώτου υιού
(μεσσίας=χριστός=ο (ερχόμενος) κεχρισμένος απο το άγιον πνεύμα)
(ο λόγος-αγάπη του θεού)
2) ο εκλεκτός του αδάμ απεσταλμένος σωτήρας του ανθρώπου-ανθρωπότητας
(ιησούς=σωτήρ=ο (απεσταλμένος) προωρισμένος να σώσει τον άνθρωπο)
(ο λόγος-σοφία του αδάμ)
3) ο ιησούς αποκαλούσε διαρκώς τον εαυτό του-όχι υιό του θεού αλλά υιό του ανθρώπου(80 φορές αναφαίρεται στα ευαγγέλια)
23 ὁ δὲ Ιησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου..... 34 ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ὄχλος· ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐκ τοῦ νόμου ὅτι ὁ Χριστὸς μένει εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ πῶς σὺ λέγεις, δεῖ ὑψωθῆναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου; τίς ἐστιν οὗτος ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου; 35 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ιησοῦς· ἔτι μικρὸν χρόνον τὸ φῶς μεθ' ὑμῶν ἐστι· περιπατεῖτε ἕως τὸ φῶς ἔχετε, ἵνα μὴία ὑμᾶς καταλάβῃ· καὶ ὁ περιπατῶν ἐν τῇ σκοτίᾳ οὐκ οἶδε ποῦὑπάγει. 36 ἕως τὸ φῶς ἔχετε, πιστεύετε εἰς τὸ φῶς, ἵνα υἱοὶ φωτὸς γένησθε. Ταῦτα ἐλάλησεν ὁ Ιησοῦς, καὶ ἀπελθὼν ἐκρύβη ἀπ' αὐτῶν.(ιωα.ιβ 23-36)
σκοτ
και είπε για τον άνθρωπο-τον κάθε άνθρωπο που γεννάται στον κόσμο:
12 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει, (ιωά.ιδ12)
κ
κάθε ανθρώπινον όν
είναι συγκροτούμενον-συντίθεται απο πνεύμα καλού και απο πνεύμα κακού
είναι ένα δισύνθετο πνεύμα-εγώ(πνεύμα-ψυχή-ύλη)
συνεπώς για τον κάθε άνθρωπο ο θεός του=λόγος-πνεύμα θεού=η αλήθεια-ο πατήρ
είναι το πνεύμα του καλού μέσα του-εντός του
αυτή είναι η χάρις και η αλήθεια με την οποία προικοδοτείται απο τον θεό
όταν έρχεται-γεννάται στον κόσμο
την ίδια ώρα όμως έχει μέσα του και το πνεύμα του κακού-το άσωτο πνευμα-υιό
ο οποίος χρήζει μετουσίωσης-μεταμόρφωσης-μεταλλαγής
και ο τρόπος είναι τα έργα-πράξεις καλού του ίδιου του ανθρώπου ᾿᾿῾᾿᾿᾿᾿᾿᾿᾿᾿᾿᾿᾿᾿᾿᾿᾿᾿᾿ ᾿᾿᾿
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΙΣΥΝΘΕΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑ-ΟΝ-ΕΓΩ:Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ
(ΟΔΟΣ ΑΡΕΤΗΣ Ή ΚΑΚΙΑΣ)
α-πνεύμα=πνευματικές σκέψεις-συλλήψεις
β-ψυχή=συναισθήματα-εντυπώσεις
γ-νόηση=διανοητικές σκέψεις-κατανοήσεις ΕΡΓΑ ΚΑΛΟΥ ή ΚΑΚΟΥ
δ-ύλη=πράξεις-συμπεριφορές-έργα
ε-εγώ=κίνητρα-προαιρέσεις
ΔΗΛΑΔΗ
Α=ιδέες θετικές=δημιουργικές-ενωτικές για το συνολικό καλό όλων
ή αντιϊδέες=αρνητικές-εφήμερες-διαιρετικές για το ατομικό μου συμφέρον(ΑΥΤΟΠΝΕΥΜΑΤΩΣΗ ΘΕΙΑ Ή ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ)
Β=εικόνες=βιώματα αγάπης-παροχής-συμπαθείας-αλληλεγγύης
ή απεικονίσεις=αρνητικά βιώματα μίσους-αδικίας-εμπαθείας-αδιαφορίας(ΒΙΩΣΗ ΚΑΛΟΥ Ή ΒΙΩΣΗ ΚΑΚΟΥ)
Γ=λογισμοί-στοχασμοί=ενσυνείδητες κατανοήσεις για το συνολικό καλό μη υπολογίζοντας ατομικό κόστος ή προσωπική θυσία-τίμημα
ή λογισμοί-στοχασμοί=ασυνείδητες κατανοήσεις με υπολογισμό του ατομικού και προσωπικού κόστους και του ατομικού ωφέλους
(ΓΝΩΣΗ ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΛΟΥ-ΚΑΚΟΥ Ή ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΛΟΥ- ΚΑΚΟΥ)
Δ=πράξεις=έργα αδελφοσύνης-υπομονής-σιωπής-ταπεινοφροσύνης
ή πράξεις-έργα ανάδελφα-βίας-ακυριαρχησίας-αυτοπροβολής
(ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΛΟΥ-ΚΑΚΟΥ Ή ΣΥΓΧΥΣΗ-ΣΥΣΚΟΤΙΣΗ ΤΟΥ ΕΓΩ-ΝΟΥ
ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΚΑΛΟ-ΚΑΚΟ)
Ε=κίνητρα=προαιρέσεις-προθέσεις θετικές-ειλικρινείς-αγαθές
Ή κίνητρα=προαιρέσεις-προθέσεις αρνητικές-υποκριτικές-κακόβουλες
(ΕΡΓΑ ΕΝΩΤΙΚΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ-ΑΛΗΘΕΙΑΣ Ή ΕΡΓΑ ΔΙΑΙΡΕΤΙΚΑ-ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ-ΑΝΑΛΗΘΕΙΑΣ)
Α-Β ΕΒΑΙΟΤΗΣ ή ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ-ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΣ
Β-Γ ΑΛΗΝΗ/Ειρήνη ή ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ-ΦΟΒΟΣ
Γ-Δ ΙΑΥΓΕΙΑ/Διαφάνεια ή ΣΥΓΧΥΣΗ-ΣΥΣΚΟΤΙΣΗ ΒΙΩΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ
Δ-Ε ΥΕΞΙΑ/Ανοσία ή ΑΔΥΝΑΜΙΑ-ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ ΚΑΛΟΥ Ή ΚΑΚΟΥ
Ε-ΕΝ-ΟΤΗΣ ή ΑΡΝΗΤΙΚΟΤΗΣ-ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ
Α-ΑΝΑΤΑΣΗ προς θεόν ή εξωστρέφεια και υλισμός-απάτη/πονηρία
Β-ΒΙΩΣΗ καλού με συνανθρώπους ή βίωση κακού-εχθρότης/απομόνωση
Γ-ΓΝΩΣΗ καλού-κακού ή άγνοια και υπολογισμός-οίηση-αλαζονεία
Δ-ΔΙΑΚΡΙΣΗ καλού-κακού ή σύγχυση και αδιακρισία-βιασύνη- κραιπάλη
Ε-ΕΝΩΣΗ με τον θεό-άνθρωπο-δημιουργία ή ατομισμός-διαίρεση-πώρωση
ΕΤΣΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΠΙΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΥΤΟ-ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ
ΥΛΙΚΗ-ΨΥΧΙΚΗ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ
και καθίσταται κύριος εαυτού-σύμμετρος=σοφός-αγαπών-αληθεύων
σοφός-ομονοών και δικαιοπρακτών
αγαπών-αδελφός και αλληλέγγυος
αληθεύων-ελεύθερος και ενοποιητικός
δηλαδή
σύμμετρος-ισότιμος και ιεραρχημένος
