Η Αντίληψη της Πραγματικότητας είναι υποκειμενική και αντικειμενική ταυτόχρονα. Δεν απαιτεί μόνο την συμμετοχή του Υποκειμένου που “κατανοεί”, απαιτεί ακόμα την εξέλιξη του Υποκειμένου ώστε να μπορεί να έχει Πλήρη Κατανόηση της Πραγματικότητας. Το Υποκείμενο πρέπει να αποβάλλει όλα τα υποκειμενικά στοιχεία για να φτάσει, μέσα στον εαυτό του, βιώνοντας την ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΦΥΣΗ του, σε μία Αντικειμενική, Αληθινή, Πλήρη Αντίληψη της Πραγματικότητας. Το Υποκείμενο είναι η Πύλη για την Πραγματικότητα, το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Είμαστε η Πραγματικότητα.
Η Πλήρης Αντίληψη της Πραγματικότητας δεν μπορεί να είναι μόνο υποκειμενική, γιατί τότε είναι σχετική, μεροληπτική, μη πλήρης. Ούτε εξάλλου είναι δυνατή από ένα ατελές υποκείμενο (που δεν έχει αποβάλλει τα ατομικά στοιχεία του) η Αντικειμενική Αντίληψη της Πραγματικότητας. Εδώ βρίσκει εφαρμογή η λαϊκή ρήση “αυτός ζει στον κόσμο του”, ή “ο καθένας ζει στο δικό του κόσμο”, που σημαίνει ότι όλοι αντιλαμβάνονται μέσω του εαυτού, διά του εαυτού, για τον εαυτό, όχι αντικειμενικά. Όλοι σχεδόν οι άνθρωποι έτσι αντιλαμβάνονται.
Η εξέλιξη του Υποκειμένου (διά της αποβολής των ατομικών στοιχείων του) μπορεί να οδηγήσει στην πλήρη Αντίληψη της Πραγματικότητας. Αυτό είναι που ονομάζουμε Αφύπνιση.
Η εξέλιξη του Υποκειμένου (διά της αποβολής των ατομικών στοιχείων του) μπορεί να οδηγήσει στην πλήρη Αντίληψη της Πραγματικότητας. Αυτό είναι που ονομάζουμε Αφύπνιση.
