Αν εκφράζεσαι με λέξεις θα γίνεις σκεπτόμενος. Αν δεν εκφράζεσαι με λέξεις γίνεσαι αυτόματα παρατηρητής.
Όταν περπατάς απλώς περπάτα, όταν τρως απλώς τρώγε γίνε ένα με αυτό που κάνεις την κάθε στιγμή μπες μέσα στη στιγμή, εναρμονίσου με φυσικότητα μαζί της. Βίωσε τη με την ευλάβεια που της αρμόζει τόσο στη στιγμή όσο και σε σένα. Μη σκέφτεσαι. Τότε η κάθε σου στιγμή είναι διαλογισμός. Ολόκληρη η ζωή είναι μια τεχνική που αν την εφαρμόσεις θα έχεις την αρμονία, την ισορροπία κάθε λεπτό. Όταν σκέφτεσαι βρίσκεται εκεί το εγώ. Όσες περισσότερες σκέψεις κάνεις τόσο μεγαλύτερο εγώ έχεις.
Το να περάσεις από την έλλειψη επίγνωσης στην επίγνωση είναι το μεγαλύτερο Κβαντικό Άλμα. Κι αφού κατάφεραν μερικοί συνάνθρωποι μας να το κάνουν τότε μπορείς κι εσύ!!!
Αν παρατηρήσεις τους συνηθισμένους ανθρώπους που αγκιστρώνονται από όποιες ιδέες, θα δεις ότι κατά μία έννοια είναι ανάπηροι γιατί δεν έχουν ανακαλύψει σημαντικά κομμάτια του Εαυτού τους. Νομίζουν ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να στηριχτούν από τους εαυτούς τους, έτσι ψάχνουν και στηρίζονται απόλυτα σε μια ιδέα και την ακολουθούν πιστά είτε αυτό έχει να κάνει με σύντροφο, είτε με δουλειά. Αυτοί οι άνθρωποι είναι γεμάτοι από δεκανίκια για να νιώθουν ασφάλεια και σιγουριά κι να έρθει η ζωή και τους αφαιρέσει αυτά τα δεκανίκια τότε σκορπίζουν και οι ίδιοι στον άνεμο. Γιατί δεν πίστεψαν ποτέ στο μέσα τους, δεν το είδαν και ακούμπησαν με όλο τους το βάρος σε όλους τους εξωγενής παράγοντες της ζωής τους.
Ένας ανήθικος άνθρωπος είναι πιο αθώος και λιγότερο εγωιστής γιατί δεν φοβάται να εκτεθεί, να τσαλακωθεί. Ενώ ένας ηθικός, που είναι ηθικός μόνο στην επιφάνεια, γίνεται ηθικολόγος, πουριτανός, εγωιστής, κλειστός με παρωπίδες, αισθάνεται ανώτερος, αισθάνεται εκλεκτός.
Αν σε ρωτήσω εσύ ποιος είσαι? Ότι και να πεις είναι μέσα από την μνήμη σου, τα βιώματά σου, το όνομά σου, τη δουλειά σου, την κοινωνική σου θέση.
Αν όμως ξεφορτωθείς την μνήμη, τα βιώματα και ότι άλλο, είσαι ένα εντελώς άλλο πλάσμα, ένα πλάσμα αυθεντικό. Όταν συνεχίζεις και ζεις με επίγνωση τότε το αυθεντικό κερδίζει έδαφος και έχεις αρχίσει να εξαλείφεις όλα αυτά που νόμιζες ότι είσαι ή που σε έκαναν να πιστεύεις ότι είσαι. Έτσι κόβεις το λώρο από όλα αυτά που σε κρατάνε σκλαβωμένο. Οικογένεια, σώμα, εθνικότητα, κοινωνική καταξίωση, επαγγελματική κατάσταση. Όταν βρεθείς σε αυτό το κενό της επίγνωσης όλα αυτά που δεν είσαι σβήνουν και δεν υπάρχουν πια. Αυτό που υπάρχει είναι η αυθεντικότητά σου, ο πραγματικός σου Εσύ.
