Η καταπληκτικότερη επιτυχία του μάτριξ (του προγραμματισμού στο νου μας) είναι ότι δεν γίνεται αντιληπτός, δεν εμφανίζεται πουθενά και δεν μπορούμε με συνηθισμένες μεθόδους με τις οποίες ψάχνουμε για αποδείξεις, να τον αγγίξουμε.
Το λέμε συνέχεια, το βλέπουμε πλέον παντού να αναφέρεται, αλλά πόσο το κατανοούμε αυτό;
Ξεκινάω από ένα δεδομένο, που δεν αμφισβητώ; Βέβαια και είναι δεδομένο: ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός που πια δεν χωράει καμία αμφισβήτηση παρά μόνο από αυτούς που βρίσκονται παγιδευμένοι σε παλαιότερες καταστάσεις συνείδησης, από τις οποίες δεν θέλουν ή δεν μπορούν να απαγκιστρωθούν. Αυτοί δεν έχουν τη δυνατότητα ούτε να αντιληφθούν το μάτριξ αλλά ούτε και να κατανοήσουν οποιαδήποτε αναφορά σε αυτό βιωματικά. Και είναι πολλοί…
Το έχω ξαναπεί ότι είναι απίστευτη σπατάλη ενέργειας η αναφορά και η ενασχόληση με τις συνωμοσιολογίες, την αναζήτηση εξωτερικών εχθρών, εξουσιαστών και κάθε τύπου εξωτερικής επιβολής. Όχι ότι δεν υπάρχουν. Υπάρχει οτιδήποτε έχουμε σκεφτεί, φανταστεί και δημιουργήσει στα άδυτα του νου μας. Δεν είναι όμως αυτό το κύριο θέμα μας. Τίποτα δεν παύει να υπάρχει και να λειτουργεί όπως το έχουμε ορίσει, όσο η ανάγκη της ύπαρξής του παραμένει. Η όποια κατακραυγή, εναντίωση ή διαμαρτυρία δεν πρόκειται ν’ αλλάξει σε τίποτα ούτε την ύπαρξή τους αλλά ούτε και την επιβολή, την αδικία ή την αλαζονεία τους… όλα αυτά, χαρακτηριστικά του ατομικού, αόρατου μάτριξ που μαστίζει τη συνειδητότητα της ανθρωπότητας.
Ένα και μοναδικό είναι το όπλο που έχουμε στη διάθεσή μας, το οποίο θα μας απελευθερώσει από τα γρανάζια της αυτο-ύπνωσής μας, την συνεχιζόμενη φτώχεια σε όλα τα επίπεδα και το δρόμο χωρίς προορισμό και αυτό είναι «ο λιγότερο ταξιδεμένος δρόμος», ο δυσκολότερος να επιτευχθεί, αλλά η μοναδική μας σωτηρία. Είναι η αναγνώριση του δικού μας μάτριξ, ο εντοπισμός του δικού μας ατομικού προγραμματισμού, η θαρραλέα θέληση να στρέψουμε την προσοχή μας στον εαυτό μας, με σκοπό να δούμε ό,τι δεν έχουμε τολμήσει ούτε γνωρίζουμε ότι υπάρχει… και είναι τόσο κοντά μας, είναι τόσο δικό μας, που η συνειδητοποίηση αυτή δεν χωράει πλέον οποιαδήποτε άλλη άσκοπη αναζήτηση.
Επιστρέφουμε όμως στο αρχικό…
«Η καταπληκτικότερη επιτυχία του μάτριξ (του προγραμματισμού στο νου μας) είναι ότι δεν γίνεται αντιληπτός, δεν εμφανίζεται πουθενά και δεν μπορούμε με συνηθισμένες μεθόδους με τις οποίες ψάχνουμε για αποδείξεις, να τον αγγίξουμε.»
Είναι δε τόσο εξελιγμένος και ικανός να μεταλλάσσεται, να κρύβεται και να παραμορφώνεται, που χρειάζεται συνεχή επαγρύπνηση και επίγνωση για να γίνεται αντιληπτός.
Δεν φτάνει να συζητάμε θεωρητικά. Δεν φτάνει να εξηγούμε και να αναλύουμε… παραμένει αόρατος, αόριστος και έξω από την πραγματικότητά μας, ο προγραμματισμός αυτός. Δεν γίνεται να πλάθουμε άλλους φανταστικούς κόσμους και πραγματικότητες στη θέση του, από φόβο να τον κοιτάξουμε κατάματα και να τον εντοπίσουμε μέσα μας. Όλες αυτές οι πρακτικές απλά τον ενισχύουν και τον καθιστούν ανεξέλεγκτο δυνάστη της ύπαρξής μας… εν αγνοία μας φυσικά.
Και γιατί τότε δεν μαθαίνουμε ποτέ και πουθενά πώς να εντοπίζουμε το μάτριξ στο νου μας, πώς να κοιτάμε με ανοιχτά μάτια μέσα μας, πώς να κατανοούμε τους συμβολισμούς και το νόημα της ζωής όπως και τόσα άλλα αναγκαία και χρήσιμα εργαλεία; Μα, η απάντηση είναι τόσο απλή που καταντά γελοία πια… Από ποιον; Από το ίδιο το μάτριξ και τους εκπροσώπους του που το στηρίζουν και το ενισχύουν; Από τον ίδιο προγραμματισμό και κατάσταση ύπαρξης που δεν γνωρίζει κάτι διαφορετικό; Και γιατί;
Τίποτα δεν μας δίνεται αν δεν το ζητήσουμε συγκεκριμένα και καθαρά, με σιγουριά και αφοσίωση. Τίποτα δεν παρουσιάζεται στην πραγματικότητά μας αν αγνοούμε την ύπαρξή του. Τίποτα δεν δημιουργείται πριν την ώρα του… Απλοί κανόνες λειτουργίας του σύμπαντος, της ζωής, που παραμένουν άγνωστοι, στον παραλογισμό της επιφανειακής πληροφόρησης και της ψεύτικης αξίας.
Ας το πάμε προσωπικά, γιατί μόνο έτσι κατανοούμε…
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί υπάρχεις, ποιος ο σκοπός σου και πού πας; Και τι κάνεις για αυτό;
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ για το πώς λειτουργεί η ζωή, ο νους και ο εαυτός σου μέσα από την καθημερινότητά σου; Και τι έχεις κάνει για αυτό;
Έχεις αμφισβητήσει ποτέ όλες αυτές τις πρακτικές, τις συνήθειες, τα κοινωνικά σου δεδομένα που αισθάνεσαι ότι σε βαραίνουν; Και τι έχεις κάνει για αυτό;
Είναι πολλές οι ερωτήσεις που μπορώ να θέσω και τις οποίες ο καθένας μας οφείλει να απαντήσει στον εαυτό του (και μόνον). Είναι ακόμα περισσότερες οι αναλύσεις που μπορώ να προσφέρω για τη λειτουργία του μάτριξ μέσα στον ίδιο το νου μας. Και όχι μόνο εγώ… πολλοί το έχουν επιχειρήσει και το κάνουν ακόμα. Μάλιστα αυτή η πρακτική έχει πάρει διαστάσεις μιας «παγκόσμιας προσπάθειας αφύπνισης» που όμως, πέφτει κατευθείαν στο κενό. Αδιαμφισβήτητα, ακαριαία και αναπόφευκτα! Γιατί; Επειδή όλ’ αυτά παραμένουν εργαλεία του ίδιου του μάτριξ, του ίδιου του τρόπου που σκεφτόμαστε, που δεν μετακινούν ούτε στο ελάχιστο τη συνειδητότητα από την υφιστάμενη θέαση και κατάσταση ύπαρξής της.
Τα πάντα είναι ανάποδα! Η λύση βρίσκεται εκ διαμέτρου αντίθετα από το σημείο που κοιτάμε. Η αλήθεια κρύβεται ακριβώς εκεί που είναι φανερή και δεν θέλουμε να κοιτάξουμε…
· Η απαλλαγή από το μάτριξ του νου μας δεν γίνεται μαζικά, δεν αφυπνιζόμαστε συλλογικά.
· Καμία ουσιαστική συνειδητοποίηση δεν γίνεται θεωρητικά, αναλυτικά και πληροφοριακά. Χρειάζεται την προσωπική, εστιασμένη αφοσίωση και τη συνειδητή βούληση της ανάληψης της ατομικής ευθύνης μας.
· Είναι μια εντελώς μοναχική πορεία, με ή χωρίς (μόνο για πολύ λίγους) ζωντανό, εξωτερικό καθοδηγητή, με δικούς της υποκειμενικούς, κώδικες επικοινωνίας του ατομικού μας μάτριξ, προσωπικούς, μοναδικούς συμβολισμούς και εντελώς ατομικό δρόμο πορείας.
· Απαιτεί την προσωπική, συνειδητή μας θέληση και επιλογή να αποκωδικοποιήσουμε τους κώδικες του (δικού μας πάλι) μάτριξ, να ανοίξουμε τα μέχρι τώρα κλειστά μάτια του νου μας, να κατανοήσουμε όλες τις υποκειμενικές παρανοήσεις και τις διαστρεβλώσεις μας, να απελευθερωθούμε από ψευδαισθήσεις και να ανακαλύψουμε, εκ νέου, την ατομικότητά μας… που παραμένει ανύπαρκτη στο σύστημα σκέψης που μας καθηλώνει.
Η συμπτωματολογία, σε κάθε μορφή της, δεν μπορεί να αποτελέσει θεραπεία. Η συσσώρευση πληροφορίας δεν θα αποτελέσει ποτέ γνώση. Οι πολυάριθμες αφορμές δεν θα γίνουν ποτέ οι αιτίες. Γιατί έτσι, η παγίδευση συνεχίζεται… το μάτριξ σου νου μας συνεχίζεται…
Είναι ατομική υπόθεση… και τίποτε δεν μπορεί να σταματήσει την ατομικότητα που αποφασίζει να απελευθερωθεί. Κανένας δεν μπορεί να εμποδίσει τη συνειδητότητα που αποφασίζει να αφυπνιστεί, να το επιτύχει.
Μένει να το ζητήσει ο καθένας μας με πάθος, αφοσίωση, ως μοναδικό σκοπό και δρόμο της ύπαρξής του. Πριν από αυτό, το νόημα και ο σκοπός πάντα θα μας διαφεύγουν...
