Του ουρανού ροή
βροχή στη διψασμένη γη,
δάκρυ στις εγκλωβισμένες συνειδήσεις,
κύμα στις ακτές των αισθήσεων κυλά.
Κραυγή που φέρνει την ξαστεριά
ο μίτος που ξετυλίγει η Γαία
παιδί θεός που το φως διαθλά στις επτά ακτίνες,
στέμμα που το φορεί νοητός βασιλιάς,
τροφή στις δεξαμενές των επτά Τιτάνων,
πύρινη ανάσα που τους αγκαλιάζει,
οδηγός στο έργο των επταπλών δραστηριοτήτων,
ο επτάζυμος άρτος στην κρυφή λειτουργία της αγάπης,
οι επτά και πάλι επτά που αναδύονται
από το σπήλαιο της Αριάδνης
και γίνονται της νέας αυγής προζύμι,
την κραυγή που έκλεισες στη σιωπή ελευθέρωσε,
τους ανέμους των αλλαγών ξεκλείδωσε,
μην ανησυχείς για μας,
δεμένοι σαν τον Οδυσσέα στο μεσιανό
του καραβιού μας το κατάρτι,
με ασφάλεια θα διαβούμε
τις πύλες της Σκύλας και της Χάρυβδης.
