Του κεραυνού φωνή βροντερή έλα,
με πανικό τους εχθρούς να διαλύσεις,
της αστραπής λάμψη έλα
την τέχνη και πάλι να φωτίσεις.
Ψυχή των Ελλήνων
του Ηρακλέους την λεοντή
και πάλι ντύσου,
τους άθλους του η χώρα σου χρειάζεται.
Ψυχή των Ελλήνων,
μονοσάνδαλη μοίρα του Ιάσωνα, γύρνα,
και νέους ήρωες πλήρωμα δώσε
σε μια νέα Αργώ.
Ψυχή των Ελλήνων,
του Ορφέα λύρα
πάλι στα χέρια μας γίνε.
Περσεφόνη, στου Άδη τα δώματα
άλλο μη μας κρατάς.
Αφροδίτη και πάλι αναδύσου
απ’ της θάλασσας μας τον αφρό.
Αθηνά, απ’ του Δία το κεφάλι οπλισμένη
και πάλι, Σοφία ανάτειλε.
Άρτεμι, ξεπρόβαλε αρωγός
στη γέννα ξανά του Απολλώνιου φωτός.
