Ο πολύχρωμος άγγελος εμφανίστηκε ξαφνικά, χτυπώντας το
τύμπανo που είχε κρεμασμένο μπροστά του τέσσερεις φορές! Και
ο τόπος πλημύρισε από μελωδίες και χρώματα που ξετυλίγονταν τριγύρω σαν
πολύχρωμες σερπαντίνες. Το δωμάτιο έμοιαζε με τεράστιο λούνα παρκ.
«Γεια σας! Εγώ Eίμαι ο ΜΕΝΤΩΡ, ο άγγελος των παιδιών! Και ήρθα να σας
πάρω μαζί μου σε ένα συναρπαστικό ταξίδι στο Βασίλειο του Ουράνιου Τόξου.
Ελάτε, λοιπόν! Τώρα ξέρετε τι πρέπει να κάνετε! Καθίστε ή ξαπλώστε
αναπαυ-τικά, και μη σκέφτεστε τίποτε απ’ όλα όσα σας απασχολούν κάθε μέρα. Ζητήστε από το νου σας, αυτό το
εργατικό αγγελάκι, να κάνει ένα διάλειμμα. Φτιάξτε του μια όμορφη γαλάζια
κρεβατοκάμαρα, και ζητήστε του να πάρει έναν υπνάκο στο μαλακό κι αφράτο
πουπουλένιο στρώμα που του ετοιμάσατε. «Μυαλουδάκι μου» πέστε του, «σε παρακαλώ
να πέσεις για ύπνο, και να ξυπνήσεις μόνο όταν θα έχω επιστρέψει από το
σπουδαίο ταξίδι που έχω να κάνω».
Τώρα, λοιπόν, που βάλατε το μυαλουδάκι σας για
ύπνο, θα ετοιμαστούμε για τη μικρή μας περιπέτεια. Βέβαια, σ’ αυτό το
ταξίδι, δεν θα χρειαστεί να κουραστούμε φτιάχνοντας βαλίτσες. Αντιθέτως, πρέπει να αφήσουμε πίσω
όλα όσα κουβαλάμε συνήθως: παιχνιδάκια, πορτοφολάκια, δαχτυλι-δάκια, σχολικές σάκες, και όλα τα
βαριά ρούχα όπως παλτά, σκούφους και κασκόλ που η μαμά επιμένει να φοράμε όταν
πηγαίνουμε βόλτα. Θα τα ξαναβρούμε όλα αυτά όταν επιστρέψουμε. Δεν θα
χρειαστούμε για το ταξίδι ούτε εισιτήρια ούτε κολατσιό. Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε, είναι να κρατήσουμε από το χέρι τον
φύλακα άγγελό μας που θα μας δείξει το δρόμο για το βασίλειο του Ουράνιου
Τόξου. Θα έρθει μαζί μας και η μαμά, αλλά θα κρατήσει κι αυτή από το χέρι
τον δικό της φύλακα άγγελο για να την οδηγήσει.
Έτσι, λοιπόν, κρατώντας πάντα από το χέρι τον φύλακα
άγγελό μας, τον ακολουθούμε στη χώρα του Ουράνιου Τόξου! Οι άγγελοι μας οδηγούν
μέσα από ένα καταπράσινο, ηλιόλουστο λιβάδι, σε έναν πανέμορφο, κρυστάλλινο
καταρ-ράκτη. Από τον καταρράκτη τρέχει ορμητικά το νερό στα βράχια και
σχηματίζει παρακάτω μια όμορφη λιμνούλα. Και όπως σκάει το νερό στα
βράχια και σχηματίζει ένα σύννεφο υδρατμών που ανεβαίνουν στον ουρανό, ο
ήλιος που λάμπει στον ουρανό χαρούμενος φωτίζει το λευκό σύννεφο και με τις
ακτίνες του αφήνει πινελιές σε όλα τα χρώματα.
«Νά’ μαστε! Καλώς ήρθατε στο βασίλειο του Ουράνιου Το-ξου»
μας λέει ο άγγελός μας. Και όπως στεκόμαστε όλοι με ανοιχτό το στόμα και
θαυμάζουμε τα λαμπερά χρώματα πάνω από την καταπράσινη κοιλάδα, συμπληρώνει:
«Ελάτε, πάμε να καβαλήσουμε το Ουράνιο Τόξο!» Πριν καταλά-βουμε καλά καλά
τι μας λέει, μας παίρνει στην αγκαλιά του και πετάμε ψηλά. Ανεβαίνουμε, ανεβαίνουμε,
μέχρι που φτάνουμε στις χρωματιστές πινελιές. Δίνουμε μια και πηδάμε από την
αγκαλιά του αγγέλου μας. Νά τα πάλι τα περίεργα χρώματα! Κάθε φορά που τα
βλέπουμε, μας φαίνονται διαφορετικά από πριν, και δεν μοιάζουν καθόλου με
εκείνα που θυμόμαστε στη Γη. Είναι καμωμένα από φως, και λαμπυρίζουν. Αυτή τη
φορά μάλιστα, έχουμε την εντύπωση ότι ανασαίνουν
καθώς κυματίζουν στο απαλό αεράκι. Κάπου στο βάθος ακούγεται μια όμορφη μελωδία
που κάνει την καρδιά μας να χτυπά χαρούμενα, μοιάζει με Σοπέν… και μετά με
Στράους… Όσο κοιτάμε τις χρωματιστές πινελιές, τόσο καλύτερα συντονιζόμαστε
μαζί τους. Μάλιστα, έχουμε την εντύπωση πως, όσην ώρα κοιτούσαμε αλλού, καναδυό
χρώματα τρύπωσαν στην τσέπη μας για να μας βάλουν κρυφά μερικές χρωματιστές πινελιές!
Κι όπως μας έχει απορροφήσει η χαρούμενη ενέργεια των
χρωμάτων, βλέπουμε να ξεπροβάλλει μέσα από αυτά ένας φωτεινός, μεγαλοπρεπής
άγγελος, ντυμένος με όλα τα χρώματα του Ουράνιου Τόξου!
«Εγώ είμαι ο Μέτατρον»
μας λέει χαμογελώντας, και μας
πλησιάζει. Αυτή τη φορά η φιγούρα του είναι γνώριμη, και νιώθουμε το χαμόγελό
του στην καρδιά μας. Δεν είχαμε
καταλάβει μέχρι εκείνη την στιγμή πόσο πολύ έχουμε πεθυμήσει αυτή την υπέροχη
φωτεινή ύπαρξη! Αυτή τη φορά το φως και τα χρώματά του μας λούζουν με
μια βαθειά αγάπη.
«Καλώς ήρθατε» μας λέει χαμογελαστός, ντυμένος και
πάλι με τη φωτεινή, πολύχρωμη φορεσιά του. «Πόσο
χαίρομαι που σας έχω και πάλι εδώ, στη χώρα του Ουράνιου Το-ξου! Σήμερα
ετοίμασα για τους φίλους μου έναν περίπατο στο πράσινο μονοπάτι. Ελάτε, πάμε να
συναντήσουμε τον Ραφαήλ, τον αρχάγγελο της Σμαραγδένιας Πολιτείας».
Έτσι, προχωράμε όλοι μαζί σαν μια μεγάλη συντροφιά στο
πρασινωπό μονοπάτι, μέχρι που βλέπουμε να έρχεται προς το μέρος μας με χάρη
ένας άλλος μεγάλος, λαμπρός άγγελος, ντυμένος με χρώματα σε όλες τις
αποχρώσεις του πράσινου. Στο κεφάλι του φοράει έναν πανέμορφο κίτρινο μπερέ και
η μπέρτα του είναι ζωγραφισμένη με
τρίγωνα: μπλε, κίτρινα και κόκκινα! Τι χαρούμενη εικόνα!
«Καλώς ήρθατε στο
σμαραγδένιο φως!» λέει. «Εγώ Είμαι ο αρχάγγελος Ραφαήλ και ήρθα για να γιορτάσουμε μαζί την
άφιξή σας στη Σμαραγδένια Πολιτεία. Είστε οι επίτιμοι καλεσμένοι μας και,
μαζί με τον Μέτατρον, θα σας ξεναγήσουμε στην όμορφη χώρα μας. Περάστε,
παρακαλώ!»
Συνεχίζουμε, λοιπόν, να περπατάμε στο πράσινο μονοπάτι
ενώ ο Ραφαήλ και ο Μέτατρον μας έχουν τυλίξει όλους σε ένα απόκοσμο φως!
Νιώθουμε να μας κρατούν σφιχτά στην αγκαλιά τους, και η καρδιά μας ζεσταίνεται
από την αγάπη και τη φροντίδα τους.
Μπροστά μας βλέπουμε να απλώνεται ένα απέραντο
καταπράσινο λιβάδι, σπαρμένο με όλων των ειδών τα λουλούδια. Κοιτάζουμε μπροστά
μας ένα κομμάτι γης σπαρμένο με πολλά πολλά λευκά λουλούδια που μοιάζει με
αστραφτερό, λευκό σεντόνι. Τα βουνά στο βάθος είναι καλυμμένα με καταπράσινα
δάση, και στον γαλάζιο ουρανό ο ήλιος που λάμπει βάφει μερικά συννεφάκια με ένα
γλυκό χρυσαφένιο χρώμα.
Προχωρώντας στο καταπράσινο μονοπάτι μαζί με τον
Μέτατρον και τον Ραφαήλ, βλέπουμε κάτι να λαμπυρίζει μπροστά μας. Πλησιάζουμε
λίγο ακόμα και τι βλέπουμε; Ένας μεγάλος
πράσινος κρύσταλλος γυαλίζει κάτω από το φως του ήλιου.
«Παιδιά, αυτός
ο κρύσταλλος είναι σμαράγδι» λέει ο Ραφαήλ. Τον αγγίζει με το χέρι του και
ανοίγει μια πόρτα. «Ελάτε, ακολουθήστε με» λέει.
Έτσι, μαζί με τον άγγελό μας, μπαίνουμε στον κρύσταλλο! Μπροστά μας ανοίγεται ένας μακρύς,
καταπράσινος διά-δρομος, που φωτίζεται από τις ακτίνες του ήλιου που διαπερνούν
τον κρύσταλλο. Περνάμε τον διάδρομο και βρισκόμαστε σε μια μεγάλη αίθουσα,
λουσμένη σε σμα-ραγδένιο φως. Τα τοιχώματα της αίθουσας αντανακλούν αυ-τό το
φως παντού κάνοντάς το ακόμα πιο έντονο.
«Ξέρετε που βρίσκεστε τώρα;» μας ρωτάει ο Ραφαήλ.
«Στον κρύσταλλο της Γης. Βλέπετε, η
μητέρα Γή προσφέρει κάθε είδους θεραπεία σε όλα τα παιδιά της. Ο κρύσταλλος αυ-τός
συμπυκνώνει και αποθηκεύει την θεραπευτική ενέρ-γεια του σύμπαντος, ώστε να
μπορούμε να τη χρησιμο-ποιήσουμε όποτε θέλουμε».
Στη συνέχεια, έρχεται προς το μέρος μας με ένα πλατύ
σκανδαλιάρικο χαμόγελο, και νιώθουμε ότι μας επιφυλάσσει μια όμορφη έκπληξη.
Θέλει να μας προσφέρει κάτι. Απλώνουμε το χέρι μας να το πάρουμε και μας λέει: «Αυτό είναι το δώρο μου για σας, ένα
πράσινο σμαράγδι τυλιγ-μένο σε χρυσαφένιο σύννεφο».
Και μόλις το ακουμπάει στο χέρι μας, κάτι μαγικό
συμβαίνει! Ένα χρυσοπράσινο φως από τον κρύσταλλο που έχουμε στη χούφτα μας
λάμπει και απλώνεται σε όλο μας το σώμα. Γινόμαστε ολόκληροι χρυσοπράσινοι. Τα
μαλλιά, το δέρμα, τα χέρια, τα πόδια, τα ρούχα μας… Γινόμαστε ολόκληροι ένα σμαραγδένιο με χρυσές ακτίνες φως! Και όπως
απλώνεται το φως στο σώμα μας, νιώθουμε τη θεραπευτική ενέργεια του Ραφαήλ να
μας αγκαλιάζει και να τρυπώνει παντού: στην καρδιά μας, στην κοιλίτσα μας, στα
κόκαλά μας, στα μάτια μας, στο μυαλουδάκι μας, παντού. Και, τι περίεργο! Ό,τι
πρόβλημα είχαμε, φεύγει! Κάθε πόνος που είχαμε, θεραπεύεται...
Όλη αυτή την ώρα, ο Ραφαήλ μας κοιτάζει γλυκά: «Σας αγαπώ τόσο πολύ!» λέει. «Τώρα που
λουστήκατε με τη θεραπευτική ενέργεια, φυλάξτε αυτόν τον κρύσταλλο στο μαγικό
χρυσό κουτάκι της καρδιάς σας. Θα τον έχετε πάντοτε μαζί σας για να τον
χρησιμοποιείτε κάθε φορά που το χρειάζεστε.
Όμως θα ήθελα να σας ζητήσω κάτι ακόμα. Πριν φύγετε από τον σμαραγδένιο κρύσταλλο
και το πράσινο βασίλειο, να κάνετε ένα δώρο στη Μητέρα Γη.
Επειδή ήμαστε μαζί εδώ και πολύ καιρό, και ξέρω πολύ
καλά τι έχετε στο μαγικό, χρυσό σας κουτάκι, θα ήθελα να βρείτε εκεί το δώρο
που είχατε ετοιμάσει να της δώσετε, όσο ήσασταν ακόμα άγγελοι μαζί μου στον
ουρανό.
Θα βρείτε, λοιπόν, μέσα στο μαγικό χρυσό κουτάκι σας, μια μπάλα φτιαγμένη με όλα τα χρώματα του
ουράνιου τόξου. Μέσα σ’ αυτήν έχετε
κρύψει το δωράκι σας. Χαχαχά! Έχετε στ’ αλήθεια βρει πολύ ωραίο
περιτύλιγμα!
Κοιτάξτε τη Μητέρα Γη που έρχεται από εκείνο το
διάδρομο αριστερά σας! Δεν είναι πανέμορφη με τα μακριά της πέπλα; Τώρα λοιπόν,
βγάλτε το δώρο σας να της το προσφέρετε!»
Και όπως αφήνουμε το δώρο μας στα χέρια της Μητέρας
Γης, το χαμόγελό της ζεσταίνει την καρδιά μας. Εδώ είναι το σπίτι μας,
σκεφτόμαστε. Εδώ είναι το σπίτι μας.
«Ναι, έτσι είναι!» λέει ο Ραφαήλ. «Καλοί μου άγγελοι,
ξέρετε τι ήταν το δώρο που προσφέρατε στη Μητέρα Γη; Ξέρετε τι είχατε τυλίξει
τόσο όμορφα με τα χρώματα του Ουράνιου Τόξου; Επιτρέψτε μου να σας θυμίσω. Σήμερα χαρίσατε στη Γαία όλα όσα ετοιμάσατε
γι’ αυτήν όσο ήσασταν μαζί μου στον ουρανό. Όλα τα ταλέντα και τα όνειρά σας, όλα όσα έχετε σχεδιάσει να κάνετε σαν
γήινοι άγγελοι. Γιατί ο Δημιουργός σας προίκισε όλους με απέραντες δυνατότητες
κι εσείς περάσατε πολύ καιρό εδώ μαζί μου, προσπαθώντας να διαλέξετε το δώρο
που θα φέρετε στη Γαία όταν θα ερχόσασταν να την επισκεφτείτε και να ξετυλίξετε
πάνω της τις ικανότητές σας. Της δώσατε τον εαυτό σας ως επιστήμονα, εργάτη,
θεραπευτή, δάσκαλο, καλλιτέχνη… Όλα όσα πρόκειται να γίνετε. Όλα τα
παιχνίδια που θα παίξετε μαζί της!»
Ο Ραφαήλ, ο Μέτατρον και η Γαία μας κοιτούν με τόση
αγάπη! Αρχίζουν να κουνούν το χέρι και να μας χαιρετούν.
«Ξέρετε» λέει ο Ραφαήλ, «σ’ αυτόν τον κρύσταλλο μπορείτε να μπείτε και να βγείτε από όλα τα
μέρη της Γης. Περιμένουμε να ξανάρθετε σύντομα. Σας αγαπούμε πολύ!»
Και ο σμαραγδένιος κρύσταλλος σιγά σιγά γίνεται
αόρατος, και εμείς βρισκόμαστε και πάλι στο δωμάτιό μας μαζί με τη μαμά, τους
φίλους και τα παιχνίδια μας. Κι αυτή τη φορά, από το μισάνοιχτο, μαγικό, χρυσό
κουτάκι μας, ξεπηδούν βιολετί και σμαραγδένιες, παιχνιδιάρικες ακτίνες,
έτοιμες να τρυπώσουν παντού και να βάψουν όλο τον κόσμο με το γλυκό τους φως!
