Για να εδραιώσετε το
καθήκον της υπακοής σε ανθρώπινες αρχές, βασίζεστε στα λόγια του Παύλου (Ρωμ.
13). Αλλά δεν έχετε καταλάβει την έννοια τους και τα μεταφράζετε στις γλώσσες
σας λάθος.
Διότι ο Παύλος δεν αναφέρεται εδώ καθόλου στις ανθρώπινες αλλά στις πνευματικές αρχές που έχει δώσει ο Θεός στον καθένα.
Διότι ο Παύλος δεν αναφέρεται εδώ καθόλου στις ανθρώπινες αλλά στις πνευματικές αρχές που έχει δώσει ο Θεός στον καθένα.
Σε κάθε άνθρωπο έχουν
δοθεί Πνεύματα του Θεού για να τον κατευθύνουν και να τον καθοδηγούν. Αυτά τα
Πνεύματα του Θεού έχουν την Εντολή να σας προφυλάσσουν, να σας διδάσκουν και να
σας προτρέπουν να κάνετε το καλό.
Λέει ο Παύλος: “Πάσα
ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω. Ου γαρ εστιν εξουσία ει μη υπό Θεού.
Αι δε ούσαι εξουσίαι υπό του Θεού τεταγμέναι εισίν. Ώστε ο αντιτασσόμενος τη
εξουσία τη του Θεού διαταγή ανθέστηκεν˙ οι δε ανθεστηκότες εαυτοίς κρίμα
λήψονται. Οι γαρ άρχοντες (αυτών των εξουσιών του Θεού) ουκ εισί
φόβος των αγαθών έργων, αλλά των κακών-έργων ποιούντων-. Θέλεις δε μη φοβείσθαι
την εξουσίαν; Το αγαθόν ποίει, και έξεις έπαινον εξ αυτής˙ Θεού γαρ διάκονος
εστί σοι εις το αγαθόν (σε εξυπηρετεί από μέρους του Θεού βοηθώντας σε να
κάνεις ο καλό). Εάν δε το κακόν ποιής, φοβού˙ ου γαρ εική(δίχως
λόγο) την μάχαιραν φορεί˙ Θεού γαρ διάκονός εστιν εις οργήν, έκδικος τω το
κακόν πράσσοντι. Διο ανάγκη υποτάσσεσθαι ου μόνον δια την οργήν αλλά και δια
την συνείδησιν. Δια τούτο γαρ και φόρους τελείτε (εννοεί τις προσωπικές
θυσίες που κάνει ο καθένας κυρίως λόγω αγάπης)˙λειτουργοί γαρ Θεού εισιν εις
αυτό τούτο προσκαρτερούντες. Απόδοτε ουν πάσι τας οφειλάς, τω τον φόρον τον
φόρον, τω το τέλος το τέλος, τω τον φόβον τον φόβον, τω την τιμήν την
τιμήν(δώστε σε όλες αυτές τις πνευματικές εξουσίες ό,τι οφείλετε: όταν σας
ζητούν μια θυσία, κάντε την, όταν σας ζητούν την εκτέλεση ενός έργου, κάντε το,
όταν σας ζητούν να φοβηθείτε ή να σεβασθείτε κάτι, κάντε το). Μηδενί μηδέν
οφείλετε ει μη το αγαπάν αλλήλους (εκπληρώνετε όλες σας τις οφειλές όταν
αγαπάτε ο ένας τον άλλον). Ο γαρ αγαπών τον έτερον νόμον πεπλήρωκε’’ (Ρωμ.
13,1-8).
Πώς είναι δυνατόν να ερμηνεύετε αυτά τα λόγια σαν να αναφέρονται στις κοσμικές, ανθρώπινες εξουσίες; Όταν ερμηνεύοντας το παραπάνω κείμενο αρπάζεστε από την λέξη "φόρους’’ και συμπεραίνετε ότι πρόκειται για επίγειες αρχές τις οποίες πρέπει να πληρώνετε, ξεχνάτε ότι υπάρχουν και πνευματικοί φόροι που οφείλετε στον Θεό; Είναι οι “καρποί του Πνεύματος’’ (Εφεσ. 5,9 και Γαλάτ. 5,22). Όπως η ετήσια παραγωγή ενός δέντρου βρίσκεται στους καρπούς του, έτσι κι εσείς πρέπει να παραδώσετε στον Θεό τους καρπούς που ωριμάζουν μέσα σας με την ακατάπαυστη εργασία των Πνευμάτων που σας έχουν δοθεί.
