Ο Χριστός αναφέρει
αυτή την αμαρτία με τα εξής λόγια: ‘’Πάσα αμαρτία και βλασφημία αφεθήσεται τοις
ανθρώποις˙ και ος εάν είπη λόγον κατά του υιού του ανθρώπου, αφεθήσεται αυτώ˙
ος δ’ αν είπη κατά του Πνεύματος του Αγίου, ουκ αφεθήσεται αυτώ ούτε εν τω νυν
αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι’’ (Ματθ. 12,31-32).
Όποιος γνωρίσει την επίδραση του Πνεύματος του Θεού, όποιου η ψυχή ακτινοβολήσει από την Αλήθεια που του μεταφέρουν τα Πνεύματα του Θεού με την δύναμη Του και, παρ’ όλα αυτά, λαμβάνοντας υπόψη τους γήινους παράγοντες αρνηθεί την Αλήθεια, αυτός αμαρτάνει ενάντια στο Πνεύμα, και η ποινή αυτής της αμαρτίας δεν γνωρίζει χάρη. Ο λόγος που δεν δίνεται χάρη γι’ αυτή την αμαρτία, βρίσκεται στο είδος της. Διότι όταν οι μεγαλύτερες αποδείξεις της Αλήθειας που μπορούν να δώσουν τα Πνεύματα του Θεού δεν κατορθώνουν να παρακινήσουν έναν άνθρωπο να την αποδεχτεί, ενώ βαθιά μέσα του γνωρίζει και νιώθει ότι πρόκειται για την Αλήθεια, ποιος άλλος τρόπος μένει για να πεισθεί και να την δεχτεί; Εδώ μένει μόνο ένας δρόμος: εκτίοντας όλη την ποινή για την βαριά του αμαρτία πρέπει πρώτα να ωριμάσει, να μαλακώσει εσωτερικά. Πρέπει να φτωχύνει και να πεινάσει, όπως ο άσωτος υιός. Μόνο τότε θα ετοιμαστεί να δεχτεί την Αλήθεια που θα του ξαναπροτείνει ο Θεός.
Το Ιουδαϊκό ιερατείο, οι Φαρισαίοι και οι Γραμματείς διέπραξαν αυτή την αμαρτία εναντίον του Πνεύματος. Άκουσαν την διδασκαλία του Χριστού και έβλεπαν καθημερινά με τα ίδια τους τα μάτια την απόδειξη της διδασκαλίας Του, καθώς με την επενέργεια των Πνευμάτων του Θεού θεράπευε αρρώστους, ξυπνούσε νεκρούς και έκανε τόσα άλλα θαύματα. Δεν μπορούσαν να τους δοθούν μεγαλύτερες αποδείξεις της Αλήθειας. Αντιθέτως εκείνοι βλασφήμησαν τα Πνεύματα του Θεού ονομάζοντάς τα ‘’δαίμονες’’, ‘’ούτος ουκ εκβάλλει τα δαιμόνια ειμή εν τω Βεελζεβούλ, άρχοντι των δαιμονίων’’ (Ματθ. 12,24).
Κατά τον ίδιο τρόπο και
εσύ θα διέπραττες την ίδια αμαρτία εναντίον του Πνεύματος, αν
αρνιόσουν τις καταπληκτικές αποδείξεις που έλαβες από τον Κόσμο των Καλών
Πνευμάτων και την Αλήθεια που σου χάρισαν, από το φόβο των ανθρώπων ή κάτι άλλο
παρόμοιο. Για όλες τις άλλες αμαρτίες ο Θεός κάνει μεγαλύτερη χρήση της χάρης
από ό,τι αξίζουν οι άνθρωποι, αρκεί να έχουν καλή θέληση και να
προσπαθούν να επιστρέψουν προς το Καλό. Όλοι οι άνθρωποι και όλα τα αμαρτωλά
πνεύματα εξαρτώνται από αυτή την χάρη. Διότι κανείς άνθρωπος δεν είναι εκτός
αμαρτίας και κανείς δεν περνάει αλέκιαστος από αυτή την ζωή στο
Υπερπέραν.
