Στον αντεστραμμένο κόσμο της εποχής μας, η μεταφυσική
έχει αντιστραφεί και αυτή. Η "δογματική μεταφυσική" σε κάθε
μορφή της, είναι εκφυλισμός και παρωδία της αυθεντικής μεταφυσικής.
Η Μεταφυσική, με την ουσιαστική έννοια του όρου, δεν είναι δόγμα, φιλοσοφία,
ιδεαλισμός. Είναι βίωμα. Και ο δρόμος αυτού του βιώματος είναι η αγνωσία, η
οποία αντιδιαστέλλεται από την απλή άγνοια. Αγνωσία σημαίνει εγκατάλειψη όλων
των μορφών και των εικόνων. Πώς θα μπορούσε ένας τέτοιος δρόμος να είναι δογματικός;
Η αγνωσία είναι μια ενεργητική και δυναμική άγνοια, σε αντιδιαστολή με την παθητική και στατική άγνοια του Αγνωστικισμού, ο οποίος μαζί με τον Μηδενισμό είναι φυσικές συνέπειες του Ορθολογισμού. ( Ο Μηδενισμός είναι μια αντεστραμμένη μορφή της μεταφυσικής αγνωσίας, ο Αγνωστικισμός μια αντεστραμμένη μορφή της ορθολογικής αμφιβολίας).
Χαρακτηρίζω την αγνωσία ενεργητική και δυναμική, με την έννοια ότι ο άνθρωπος δεν θεωρείται νοηματοδοτικό κέντρο, όπως το res cogitans του Καρτέσιου. Αλλά γίνεται αρνητικός πόλος σε σχέση με τις δυνάμεις της φύσης και του σύμπαντος, που είναι ο θετικός πόλος, και των οποίων δυνάμεων ο άνθρωπος αποτελεί έκφραση. Το να πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος μπορεί πραγματικά να γνωρίσει κάτι, χωρίς να πολωθεί προς αυτές τις δυνάμεις, είναι τουλάχιστον παράλογο.
Στην εποχή που ζούμε διαφαίνεται ότι μεταβαίνουμε σταδιακά προς εκείνο το σημείο όπου, "Ο κόσμος θα μας επιστρέψει όλα τα ονόματα μέχρι να μη μείνει ούτε ένα". Νομίζω ότι δεν υπάρχει καταλληλότερο "εργαλείο" από τη μεταφυσική αγνωσία, για να εννοήσει και να παρακολουθήσει κανείς αυτή τη μετάβαση που διαφορετικά θα μοιάζει χαοτική, να "πυκνό μηδέν". Αλλά και για να αποφύγει να παρερμηνεύσει δευτερεύουσες επιπτώσεις μιας διαδικασίας -ψυχολογικής, κοινωνικής ή πολιτικής- την οποία έχουμε δικαιολογημένα την τάση να εκλαμβάνουμε ως αιτία. Στη σύγχυση συμβάλλουν και διάφορες εκλαϊκεύσεις του εσωτερισμού που υπόσχονται εξέλιξη και ανέλιξη.
Όσον αφορά τον Ορθολογισμό, την Εμπειριοκρατία και την Επιστήμη (ακριβέστερα τον επιστημονικό λόγο, την επιστημολογία), η καταγωγή τους εντοπίζεται στη Σχολαστική Θεολογία του Μεσαίωνα, η οποία ουδεμία σχέση έχει με την αυθεντική μεταφυσική. Γεγονός όμως είναι ότι αυτές οι κυρίαρχες μορφές ιδεολογίας που στηρίζουν τον σύγχρονο κόσμο και η ειδικά η Επιστήμη και οι εφαρμογές της, (εν αγνοία τους) απλώς επιταχύνουν τη διαδικασία...
Τι είναι Ορθός Λόγος, τι είναι
Μεταφυσική και τι Θετικισμός
Σκεφτείτε τη Φυσική σαν όχημα παντός εδάφους
άρτια εξοπλισμένο με μηχανήματα ανάλυσης της σύστασης του εδάφους, του αέρα,
κ.ο.κ. Η Φυσική, λοιπόν, έχει μια ικανοποιητική (όχι απόλυτα) αντίληψη της
περιοχής όπου βρίσκεται. Επίσης, κρατά λεπτομερή αρχεία των περιοχών από τις
οποίες έχει περάσει και συγχρόνως εξελίσσει καινούρια εργαλεία που θα της
επιτρέψουν να κάνει πιο αναλυτικά τη δουλειά της. Υπόψη το γεγονός πως μπορεί
να επισκεφθεί ξανά μέρη τα οποία θεωρείται ότι έχουν εξερευνηθεί (βλ. αποδεκτές
σήμερα θεωρίες) και να τις ελέγξει πιο προσεκτικά, όπως ακριβώς όταν περνάμε
από ένα μέρος πολλές φορές ή ξαναδιαβάζουμε ένα περιοδικό, αφού την πρώτη
φορά δεν διαθέτουμε εμπειρίες, περιμένοντας να συναντήσουμε κάτι, το
οποίο, όμως, εξαρτάται από την μειωμένη αντίληψη που εξαρχής έχουμε…
Η Μεταφυσική, τώρα, είναι σαν ένα αεροπλάνο που πετάει πολύ ψηλά πάνω από την περιοχή του 4x4 “Φυσική”. Έχει τη δυνατότητα να εποπτεύει περιοχές κατά πολύ μεγαλύτερες από αυτές του οχήματος εδάφους και κατά συνέπεια οι απόψεις της είναι εξ’ ορισμού γενικευμένες. Εντούτοις, το γενικό δεν είναι κακό. Μπορεί να εξάγει ποιοτικά συμπεράσματα για την περιοχή που πατά η Φυσική. Βλέπει ταυτόχρονα αυτά που η Φυσική άφησε πίσω και αυτά που πρόκειται να συναντήσει… Καταφέρνει έτσι να καταλήξει σε συμπεράσματα που αψηφούν ορισμένες φορές το γραμμικό τρόπο σκέψης της Φυσικής, λόγω του περιορισμένου ορίζοντα γεγονότων που η τελευταία έχει, αν και αυτό έχει αρχίσει να αλλάζει τα τελευταία χρόνια.
Ο Αριστοτέλης στο έργο του ''Μετά τα Φυσικά'' δηλώνει πως ένας φυσικός ερευνητής δεν αρκεί να μελετά τα φαινόμενα ποσοτικά, αλλά οφείλει να αναλογιστεί και την οντολογική τους υπόσταση, διαφορετικά δεν έχει ολοκληρώσει το έργο του.
Όπως έδειξε και ο μεγάλος μαθηματικός Γκέντελ, μια θεωρία δεν μπορεί να είναι συγχρόνως πλήρης και απόλυτα ακριβής. Έτσι, σε μια μεταθεωρία της Αλήθειας, οι θεωρίες της Φυσικής και της "Μετα-φυσικής'' καταλήγουν συμπληρωματικές. Η Φυσική απολαμβάνει τη σημαντικότητα της λεπτομέρειας, ενώ η Μεταφυσική την μεγαλοπρέπεια του ποιοτικού συμπεράσματος.
Συνεπώς, ο καθένας διαλέγει ό,τι νομίζει καλύτερο και φτιάχνει μια θεωρία, κάτι το οποίο δεν είναι απλό, αλλά συνεπάγεται μια πολύπλοκη (μη γραμμική) διαδικασία ενδελεχών παρατηρήσεων. Η συλλογή και σύνθεση απόψεων και συμβάντων που μπορεί να φαίνονται ακόμη και αντιφατικές εκ πρώτης όψεως, θα οδηγήσουν στη διαμόρφωση μιας Κοσμοθεωρίας .
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ. ΟΜΩΣ, ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΠΟΥ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ;
