Το Μπόντι είναι όχι νους, όχι συνείδηση,
κενότητα (γου-σιν). Το Μπόντι είναι
η Μόνη Πραγματικότητα. Δεν γεννιέται, δεν χάνεται, δεν πραγματοποιείται, είναι
η φύση του παντός και των πάντων.
Μέσα στο Μπόντι αναδύονται, εντελώς φυσικά,
δραστηριότητες, φαινόμενα, και πάλι εξαφανίζονται, εντελώς φυσικά.
Το Μπόντι (το
γου-σιν) είναι Μία και Μόνη Πραγματικότητα και δεν υπάρχει καμία διαφορά
ανάμεσα στην ηρεμία και την δραστηριότητα.
Όταν το Μπόντι (το
γου-σιν) αφήνεται να λειτουργεί έτσι, είτε σε ηρεμία, είτε σε δραστηριότητα,
βιώνεται η Πραγματικότητα.
Όταν το Μπόντι
(το γου-σιν) συγκρατηθεί, αρπαγεί και παραμείνει προσκολλημένο σε ένα φαινόμενο
(τζούντζι) διακόπτεται η φυσική ροή του γου-σιν, το γου-σιν ακινητοποιείται,
γίνεται σιν (νους, συνείδηση): μπαίνουμε σε ένα φανταστικό χώρο και χρόνο. Αυτή
η κατάσταση υπακούει στους δικούς της νόμους λειτουργίας. Φαντάζει σαν
πραγματική ύπαρξη, έχει συνέπεια χάρις στο νόμο του κάρμα, υπάρχει εξέλιξη,
μετενσάρκωση, αίτημα για απελευθέρωση. Όλα αυτά είναι φανταστικά.
Στην
πραγματικότητα το γου-σιν είναι το υπόβαθρο, δεν χάνεται, είναι η φύση μας,
είναι η Πραγματικότητα, δεν υπάρχει τίποτα να πραγματοποιηθεί,
τίποτα να ελευθερωθεί. Το σιν (η συνείδηση) αποτελεί την
προσκόλληση. Είναι ονειρικό. Όσο εμμένουμε στο φανταστικό, αυτό λειτουργεί (και
όλα φαίνονται σαν πραγματικά). Όταν αυτό εγκαταλείπεται, τότε αντιλαμβανόμαστε
ότι η Πραγματικότητα είναι Πάντοτε ΜΙΑ, ότι ζούσαμε σε ένα όνειρο και ξυπνήσαμε
από το όνειρο.
Είμαστε Μπόντι
(γου-σιν), κατέχουμε το Μπόντι, δεν χρειάζεται να πραγματοποιήσουμε κάτι. Το
σιν είναι αυταπάτη.
Αυτό που
χρειάζεται λοιπόν είναι να απορριφθεί το φανταστικό, να ξεκολλήσουμε από το φαινόμενο. Κάθε κίνηση προς το
φαινόμενο πρέπει να απορριφθεί. Κάθε αρπαγή από το φαινόμενο πρέπει να
αποκοπεί. Κάθε εμμονή στο φαινόμενο πρέπει να εξαλειφθεί. (Λέγοντας φαινόμενο εννοούμε αυτό που έχουμε αυτή την στιγμή ενώπιον μας, αυτό που
ζούμε αυτή την στιγμή). Όταν γίνει αυτό και το γου-σιν αποσπασθεί έτσι από το φαινόμενο, τότε
ρέει ελεύθερα, (υπάρχει μια τέλεια, ανεμπόδιστη ελευθερία). Το σιν
εξαφανίζεται.. Τότε αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε πάντα σ’ αυτή την Κατάσταση,
ότι πριν ζούσαμε στο φανταστικό, που έχει τον δικό του χρόνο: θα μπορούσαμε να
είμαστε εκεί για μια στιγμή ή για αιώνες, για ζωές, για πάντα.
Το γου-σιν δεν
έχει χρόνο. Το φανταστικό έχει τον δικό του χρόνο.
Εφ’ όσον
είμαστε Μπόντι (γου-σιν) δεν υπάρχει τίποτα να πραγματοποιηθεί, απλώς να
αποσπαστούμε από το φαινόμενο (αυτό που έχουμε τούτη την στιγμή ενώπιον μας).
Το Ζεν λοιπόν
δεν είναι διαδικασία, δεν είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε, να
πραγματοποιήσουμε (αυτή η αντίληψη ανήκει στο φαντασιακό), απλώς πρέπει να
αποσπαστούμε από το φαινόμενο.
Το Ζεν είναι Μπόντι, δεν υπάρχει άλλη
Πραγματικότητα από το Μπόντι. Η διακοπή του είναι βύθισμα στο φανταστικό. Κάτι
δηλαδή που δεν υφίσταται στην πραγματικότητα.
Η άσκηση του
Ζεν σημαίνει ότι απλώς βιώνουμε την φύση μας, ζούμε την
πραγματικότητά μας, καθόμαστε έτσι και αντιλαμβανόμαστε. Δεν
υπάρχει καμία έξοδος από αυτή την κατάσταση, πορεία, εξέλιξη, απελευθέρωση
(αυτή η αντίληψη ανήκει στο φανταστικό).
Αυτό που
απορρίπτεται είναι η έξοδος από το Μπόντι, η προσκόλληση στο φαινόμενο.
Αυτό που
αποκαλύπτουν οι Διδάσκαλοι του Ζεν στους μαθητές τους είναι η προσκόλληση στο
φαινόμενο, που τους εισάγει στο φανταστικό. Η κρούση είναι αυτή: είσαι
προσκολλημένος, είσαι σ’ ένα φανταστικό χώρο, το βλέπεις; Αυτό λέγεται άμεση
υπόδειξη (ουπάγια). Η κρούση μπορεί να οδηγήσει στην άμεση απόσπαση από το
φαινόμενο, όπου το γου-σιν αποσπάται και αντιλαμβανόμαστε την Πραγματικότητα
(αυτό είναι το Σατόρι), ή μπορεί η κρούση να περάσει έτσι χωρίς αποτέλεσμα.
Αφύπνιση
Το Ζεν είναι
άμεσος τρόπος προσέγγισης της Πραγματικότητας. Δεν αναλύει τίποτα, δεν εξηγεί
τίποτα. Παίρνουμε ως δεδομένο την φύση μας (το γου-σιν), αυτό που υπάρχει. Το
γου-σιν είναι το υπόβαθρο (δεν περιγράφεται γιατί είναι κενότητα). Το μόνο άμεσο
δεδομένο είναι το σιν (η συνείδηση, η προσκόλληση στο φαινόμενο) Το Ζεν είναι απόσπαση από το φαινόμενο. Το Ζεν δείχνει την αληθινή φύση μας. Οδηγεί στο Σατόρι, στην τελική ανεμπόδιστη ελευθερία (το γου-σιν).
Το Ζεν δεν
είναι θρησκεία, δεν είναι θέμα για συζήτηση, ούτε καν τρόπος να προσεγγίσεις
την Πραγματικότητα, τρόπος να ζήσεις… Είναι η φύση μας, είναι η καθημερινή μας ζωή, είναι μπροστά μας, πίσω μας, είναι δεξιά,
αριστερά, πάνω κάτω… Και να προσπαθήσουμε, δεν μπορούμε να μη το δούμε… Απλώς
δεν μπορούμε να κρυφτούμε από τον εαυτό μας.
