Πέρα από τις αντιθέσεις η σιωπή! Το
Απολλώνιο πνεύμα!
Η Τέχνη είναι πρωταθλητισμός αναπηρίας,
κάτι σαν την Παραολυμπιάδα!
Δεν ήταν απαραίτητος ο «πολιτισμός», αυτή
η μορφή σκέψης.
Υπάρχουν 75 φυλές όντων, 666 νεφελώματα
για να υποδουλώσουν τον άνθρωπο στον Σαμαέλ! Γνωρίζουμε τα ονόματα όλων των
φυλών!
Έχουμε Γνώση από την απαρχή του κόσμου…
Εγώ είμαι το βουνό!
Όταν ρωτάς, είναι σαν τον ερωτευμένο που
ό,τι και να κάνει ο αγαπημένος δεν πιστεύει ότι τον αγαπά!
Ένα ερώτημα υπάρχει: Όχι αν σε αγαπά ο
άλλος, αλλά αν τον αγαπάς εσύ! Ρώτησε λοιπόν τον εαυτό σου!
Αυτός που είναι φορέας φωτός δεν ρωτά!
Η ερώτηση σε εκτοπίζει από το «βουνό»,
από το πνεύμα! Είναι σαν να ζητάς τεχνητή ανάσταση!
Δες το προσωπικό σου φως! Το βουνό σε
ακολουθεί...
Το βουνό είναι κάθε υψηλή στιγμή του
Θεού, κάθε δύσκολη στιγμή του ανθρώπου.
Όταν εγώ πηγαίνω στο βουνό παύει να
είναι ένα βουνό. Είναι σημείο συνείδησης!
Κάθομαι πάνω σε μια μαργαρίτα, παίρνω
τους αέρινους δρόμους, ταξιδεύω στα χρώματα…
Το βουνό δεν σου αποκαλύπτεται, αν δεν
πεις στον Θεό το ξόρκι: «Είμαι ένα τίποτα!»
Η κρυστάλλινη σπηλιά είναι από φως! Οι
τοίχοι είναι διάφανοι. Έχει μια λίμνη στην οποία πλένομαι... Έχει ακόμα και
ζώα, αλλά δεν είναι όπως αυτά που ξέρουμε...
Το βουνό, ο Θεός, είναι αυτό που
έχεις... Με όποιον τρόπο το έχεις...
«Αν δεν μ’ αγαπήσεις, δεν μπορώ να σε
λυτρώσω!» Σου προσφέρω την ελευθερία!
Μου έλεγε ο Μέρλιν: «Μέχρις ότου ο άλλος
δεν δει τον εαυτό του σε σένα, δεν θα σωθεί!» -«Και τι θα απογίνουν οι άλλοι;»
-«Η θέλησή σου θα τους σώσει!»
«Όλος ο κόσμος θα γίνει εχθρός σου, αν
δεν μ’ αγαπήσεις!» μου είπε κάποτε ο Μέρλιν. «Όλος ο κόσμος θα είχε γίνει
στάχτη, αν δεν σ’ αγαπούσα τόσο πολύ!» Και ύστερα από χρόνια μου είπε: «Δεν
ήμασταν ποτέ δυο!»
«Αγάπησέ με ένα λεπτό... Για να
αγαπήσεις τον εαυτό σου».
Η αξία της αγάπης είναι η ιδεατή
κατεύθυνση «προς»...
Άνθρωπε, αγάπησε τον εαυτό σου
επιτέλους! Σου φέρνω την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου! Είμαι μια πρόκληση!
Αν μας αγαπούσαν, θα έπαιρναν τον
συντομότερο δρόμο.
Ο ήλιος όμως λάμπει! Η Γη γυρίζει γύρω
από τον Ήλιο αργά αργά και φωτίζεται.
«Πώς θα σώσουμε τους ανθρώπους;» ρώτησα
τον Μέρλιν. «Σώζω σημαίνει έσω ζω! Ζώντας έσω εσύ!» ήταν η απάντηση.
Το χρώμα, το λευκό χαρτί, και η πρόθεση,
είναι μια τριάδα! Αυτή η τριάδα δημιουργεί τον λόγο. Το χρώμα είναι η
προ-σκέψη. Το λευκό χαρτί είναι η ίδια η Δημιουργία, το σύμπαν. Και η πρόθεση,
εσύ που εκφράζεις αυτό που θέλεις.
Να γνωρίσεις αυτό που έχεις μέσα σου,
και όχι αυτό που θα σου δώσουν οι άλλοι. Διότι μετά είναι δύσκολη η διαδρομή
προς τα πίσω. Πώς να ξεμάθεις αυτά που έμαθες;
Το λευκό χαρτί είναι ο χώρος, ο χρόνος,
και η άπειρη δυνατότητα.
Κατατίθεμαι ως δυνατότητα στον Θεό. Ο
Θεός τότε δίνει στη φωνή μου χροιά και θεραπευτικό βάθος...
Οι μεγάλοι καλλιτέχνες δεν είναι παρά οι
παραδομένοι κακοτέχνες!
Αυτοί που παραδίδονται στην Τέχνη δεν
είναι απαραίτητο να την ονομάζουν «Θεό».
Κανείς δεν μπορεί να αγγίξει την
τελειότητα, αφού τελειότητα δεν υπάρχει!
Μία είναι η προϋπόθεση: να είσαι καλό
πλάσμα!
Η κακία είναι έλλειψη! Η έλλειψη κάνει
κακό!
Ο άνθρωπος παίρνει αξία από την αντιστροφή
που ο ίδιος κάνει!
Πρέπει να σπάσουμε το ξόρκι της έλλειψης
για να μας δει ο Θεός!
Η χάρις είναι στη χαρά, στον ήλιο της
αγάπης!
Έφτιαξαν δικό τους Θεό οι άνθρωποι...
Δεν έχουν επαφή με τον ζώντα Θεό!
Η αγάπη είναι το κίνητρο «προς»... Είναι
οδοδείκτης!
Αυτό που κατευθύνεται από εμάς, είναι
εκείνο που μας παραχωρήθηκε για να κατευθύνεται σε όλα τα επίπεδα όπου
κινούμαστε.
Μπορεί οι τελικοί αποδέκτες να μην είναι
εκείνοι που φαίνονται. Κανείς δεν ξέρει ποιος είναι ο αποδέκτης μιας θείας ιδέας
έως ότου αυτή η θεία ιδέα τον ενεργοποιήσει!
Αν ο Θεός σου εμφανιστεί σε ένα σημείο
και τον αναγνωρίσεις, μπορεί να επεκταθεί παντού. Να σε καταλάβει.
Όταν είσαι σε επαφή με τη χάρη, η εκφορά
σου είναι ζωοποιός και ενοποιημένη. Διότι αυτή ανατροφοδοτείται από την παρούσα
θεϊκή στιγμή, και όχι από την επαναληπτικότητα του εγώ.
Όταν αγαπάς, θέλεις να είσαι μαζί με τον
άλλον για τη χαρά!
Θα κριθούν για την ευκαιρία που είχαν!
Μόνο από την αδυναμία του συγκλονίζεται
ο άνθρωπος!
Ο Θεός δίνει στον άνθρωπο την πιο ήπια
λάμψη: τον μαγεύει!
Ο Μέρλιν είναι συγκλονιστικό πλάσμα σε
αυτή τη διάσταση! Είναι εγρηγορός παρελθόντων αιώνων ως προσκεύασμα του Ραφαήλ
για το Ραέλ που είναι εδώ. Είναι συγκλονιστικός!
Ξέρεις πόσες εκατοντάδες ανθρώπους
διαφυλάξαμε από τον θάνατο, την αρρώστια και την τρέλα; Πόσους ανορθώσαμε;
Όλες οι διαστάσεις είναι ταξινομημένες
με όλα τα Ραέλ ως ένα πρόσωπο.
Ουσιαστικά έχουμε ενοποιημένη συνείδηση,
«Νέστωρ»!
Έχεις επτά εαυτούς. Είναι σαν να
περιστρέφεσαι και να αλλάζεις χρώματα.
Σε όλους έγινε υψηλή αναβάθμιση η οποία
συνοδεύεται από χαρά, δύναμη ευεξίας, εξοστράκιση του νοητικού, άνοιγμα και
διεύρυνση. Έγινε κάτι πολύ σπουδαίο, πολύ όμορφο. Ασύλληπτο!
Ό,τι κάνουμε δεν είναι για τη
μικροκλίμακα των ανθρώπων που συναντάμε. Ό,τι παίζεται στη μικροκλίμακα
παίζεται σε παγκόσμια κλίμακα.
Είναι ύψιστο σφάλμα η αναγωγή
της οποιας γυναίκας στο πρόσωπο της Παναγίας! Ακόμα και αλληγορικά.
Η Παναγία ήταν μία. Εξαίρετη και ανυπέρβλητη. Τέλος! Οποιοδήποτε άλλο ον μπορεί
να ενσαρκωθεί ή να ταυτιστεί ή να ξαναγεννηθεί ή να επανεμφανιστεί πλην της
υπέρτατης μίας, που είναι η Παναγία! Ούτε αντικαθίσταται η Παναγία.
Οι άγιοι, οι απόστολοι ενσαρκώνονται ξανά... Όχι όμως
η Παναγία!
Από κει και κάτω ακολουθεί η υπηρεσία
των ανθρώπων προς την Παναγία ή των αποστόλων -ανδρών και γυναικών- οι οποίοι
έρχονται και επανέρχονται στη γη για να υπηρετούν.
Το ύψος της Παναγίας με το ύψος του
Ιωάννη είναι το ίδιο; Ασυγκρίτως κατώτερο ον στην ιεραρχία ο Ιωάννης από την
Παναγία. Ασυγκρίτως! Η Παναγία ήταν πνεύμα και ο Ιωάννης χώμα!
Πριν γεννηθεί ο Χριστός, ο Θεός επέλεξε
την Παναγία.
Δια της γεννήσεως και της ενανθρώπισής
του, ο Χριστός αποκαθιστά τα γήινα ως προς το βλέμμα του ανθρώπου.
Όχι τα επουράνια ως προς τον Θόλο!
Ένα υπέρτατο Ον υπάρχει, η Παναγία!
Ο Ιωάννης έβαλε το ανθρώπινο μέρος που
τον αφορούσε και ευλογήθηκε.
Δώρο είναι αυτό που δωρίζει η Παναγία.
Ο Ερημίτης ήταν ένα αγγελικό πλάσμα.
Άγγελος ήταν! Δημιούργησε τον ενδιάμεσο κρίκο για να δώσει το νέο έναυσμα, από
το οποίο θα ξεκινούσε μια διαδρομή...
Η ουσία είναι ότι κάθε Τάγμα αποτελεί
μια πνευματική ιδέα ύψιστου κάλλους.
Έχουμε τώρα μπροστά μας τον Ήλιο και
κουβεντιάζουμε για τους πλανήτες!
Θα τα πετούσα όλα αν δινόταν η χάρις σε
ένα απεσταλμένο άτομο της καθόδου της πνευματικής αλήθειας του Λευκού Μανδύα!
Η Μαγδαληνή ενσαρκώνεται, ξαναέρχεται...
Όπως και ο Ιωάννης. Και οι απόστολοι. Πολλές φορές και σε διαφορετικά σημεία.
Αυτό δεν σημαίνει ότι πήραν την απόφαση της καθόδου του Λευκού Μανδύα!
Διάφορα πνεύματα, διαβαθμισμένα, κάνουν
ενοικήσεις. Αλλά το να σε ενοικεί κάτι, με την αμεσότητα του να σου δίδεται
απτή εντολή είναι κάτι διαφορετικό.
Ο Χριστός ήρθε με δύο χιτώνες! Ο Λευκός
Μανδύας στην εποχή του Χριστού ήταν κάτω! Ο Χριστός μπόρεσε και τον πρόσφερε!
Ήταν η ίδια η Παρουσία και η διδασκαλία του.
Η εποχή του Χριστού για το θεϊκό
γίγνεσθαι δεν έχει παρέλθει για την ανθρωπότητα. Η εποχή του Χριστού παραμένει
και είναι στο κέντρο της ανθρώπινης ιστορίας.
Για να μοιραστεί ο Θεός την απειρότητα
και να δώσει χαρά, δημιούργησε το πρώτο Ελοχίμ, το οποίο είναι απεριόριστο,
ασύλληπτο, απερινόητο. «Ποιήσομεν άνθρωπον...»
Το ύψος που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος
είναι του Ελοχίμ.
Τα Ελοχίμ είναι υψηλότερα από τους
αγγέλους. Οι άγγελοι δεν μπορούν να γίνουν Ελοχίμ!
Δυο όντα έφτιαξε ο Θεός. Μετά το πρώτο
Ελοχίμ έφτιαξε τους αγγέλους. Ανάμεσα στους αγγέλους ήταν ο Σαμαέλ.
Ο άνθρωπος είναι προορισμένος να φτάσει
τα Ελοχίμ!
Ο Σαμαέλ ζήλεψε γιατί δεν μπορούσε ποτέ
να γίνει Ελοχίμ. Είναι μεν άγγελος απεριόριστης δύναμης, αλλά δεν ανήκει στην
υπερανώτατη τάξη των Ελοχίμ.
Οι Ελ προέρχονται από τα Ελοχίμ. Οι Ελ
είναι οι Έλληνες!
Ο Σαμαέλ απαίτησε ο Χριστός να θυσιαστεί
για τον άνθρωπο, αλλά να μη φανερωθεί σε πλήρη δόξα.
Το ένα δέκατο των εκπεσόντων αγγέλων του
Σαμαέλ εισχώρησε κατά κάποιο τρόπο στην ανθρωπότητα, αλλάζοντας τη μορφή της
ώστε να μην αφήσουν τον άνθρωπο να κερδίσει τη μάχη, να αφανιστεί η
ανθρωπότητα, και να διατηρήσει ο Σαμαέλ το βασίλειό του.
Η αλήθεια δεν υπάρχει. Είναι κάτι πολύ μακρινό
για τον ανθρώπινο νου.
Οι προσωπικές αλήθειες είναι διαδρομές
αναληθείς!
Ο πρώτος και τελευταίος δρόμος που θέλω
να έχω ως βαθύ ιστορικό κείμενο και αφήγημα είναι η Αγία Γραφή. Τίποτα άλλο.
Δεν το λέω δογματικά. Απλώς δεν θεωρώ ότι κανένα άλλο κείμενο ξεπερνά την Αγία
Γραφή. Και αναφέρομαι στην Αγία Γραφή με την έννοια ότι ο Θεός σου την
αποκαλύπτει την ώρα που τη διαβάζεις!
Η ωραιότερη ποίηση που έχει γραφεί ποτέ
είναι η Αγία Γραφή!
Υπάρχει η φώτιση! Υπάρχει η αντίληψη
εκείνου που διαβάζεις. Υπάρχει η διεύρυνση και η επέκταση. Καθώς και οι
παράμετρες ιστορίες και μυθοποιήσεις, που είναι ευάρεστες στο βαθμό που δεν
είναι καταδυναστευτικές και υποδουλωτικές. Μου είναι ευάρεστες στο βαθμό που
καταργούν τον εαυτό τους όταν η αλήθεια προηγείται. Μου είναι ανεκτές εφόσον
δεν διαστρέφουν την αλήθεια προκειμένου να συλλέγουν απογοητευμένους πιστούς
ένθεν κακείθεν. Μέχρις εκεί είναι τα όρια.
Τι είναι μια παραίσθηση; Προσωπική
μυθολογία! Το όχημα δηλαδή για να πας στην αλήθεια. Αν δεν ξέρεις να το οδηγήσεις,
μην μπαίνεις μέσα! Αν πάλι ξέρεις να το οδηγήσεις, αλλά υποδουλώνεις τους
άλλους, τι να το κάνεις; Έχεις πρόθεση!
Αν όμως χρησιμοποιήσεις αυτό το όχημα
για να βγεις στο άκτιστο φως, η «παρά θεού αίσθηση» θα σε οδηγήσει εκεί!
Τι χρειάζεται; Να είσαι καλός πιλότος!
Τι σημαίνει αυτό; Ταπεινότητα, απλότητα,
αθωότητα! Διαφορετικά ή θα τρελαθείς ή θα υποδουλώσεις τους άλλους.
Το ίδιο κέντρο είναι παρόν! Σε όλους!
Τι θέλεις; Αυτό που θέλεις ούτε από το
παρελθόν μπορεί να έρθει ούτε από το μέλλον. Είναι εστιασμένο εδώ! Στη στιγμή
αυτή που καθόμαστε εδώ! Πού είναι η απόσταση μεταξύ μας;
Το πνεύμα της ζωής είναι ο Χριστός!
Η Παναγία είναι το πνεύμα της σύλληψης
της ζωής. Δεν είναι η ίδια η ζωή.
Δεν μπορείς να πεις ότι είσαι η
Παναγία-Μαρία! Θα πεις ότι είσαι η Μαρία-Χριστός! Διότι το κέντρο σου είναι
αυτό που ενεφύσησε η Αγία Τριάδα και μέρος της Τριάδας είναι ο Χριστός. Δεν
ενεφύσησε μέσα σου η Παναγία. Οπότε δεν μπορείς να ισχυριστείς ότι είσαι η
Παναγία! Θα ισχυριστείς ότι είσαι κάτι κατώτερο από αυτό που είσαι; Αυτό κανείς
δεν μπορεί να το ισχυριστεί. Ούτε κι εγώ!
Η Παναγία για να γεννήσει τον Χριστό
ήταν Μαρία-Χριστός!
Ποιος είναι ο δαίμονας; Η υπερβολική
σκέψη και ταξινόμηση, η υπερβολική αντίρρηση, αξιολόγηση και σκεπτικισμός,
χωρίς να υπάρχει η απλότητα του να βιώνεις κάτι βαθύτερο, κατα-ντά απλή
φιλοσοφική ενασχόληση.
Πού ξέρεις ποιος μιλάει; Ξέρεις ποιος
σκέφτεται μέσα από εσένα;
Ένας άνθρωπος που δεν φωτίζει όπως το
κερί, που το μυαλό του δεν είναι φλόγα φωτός, δεν μπορεί να ξέρει από πού
προέρχονται οι σκέψεις του.
Αν οι σκέψεις του προέρχονται από τον
Θεό, γιατί βασανίζεται; Γιατί φοβάται; Γιατί αγωνιά; Γιατί είναι κακός με τον
εαυτό του και τους άλλους;
Εάν προέρχονται οι σκέψεις του από
φωτεινό κέντρο γιατί ταλαιπωρείται; Και γιατί αποφεύγει το φως; Αυτή είναι η
ερώτηση!
Ο άνθρωπος του Θεού λέει απλά: «Είμαι
παιδί του Θεού!»
Πού είναι ο Θεός; Στην καρδιά μας!...
Πώς θα γνωρίσεις τον Θεό; Η ίδια σου η
ζωή είναι ο Θεός! Η ίδια σου η ύπαρξη, η νοημοσύνη ολόκληρου του κόσμου.
Πώς τολμάς να αναζητάς τον Θεό;
Η δύναμή του βρίσκεται πέρα από την
υψηλότερη φαντασία του ανθρώπου.
Είναι πανταχού παρών και τα πάντα
πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός. Και πώς τολμάς εσύ που ζεις από
εκείνον να ρωτάς πού είναι ο Θεός;
Ο Θεός δεν χρειάζεται εκκλησίες! Πνεύμα
ο Θεός και λατρεύεται παντού!
Να είσαι και να ομολογείς: «Είμαι παιδί
μιας υπέρτατης δημιουργού Δύναμης η οποία είναι μέσα μου, γύρω μου, παντού και
η οποία με λυτρώνει από τον εαυτό μου, από τον κόσμο, από τα πάντα!»
Αν δεν παραδώσεις τη λύτρωσή σου εκεί,
όσο και να παλεύεις με το μυαλό σου, θα σε σκίζει σε κομμάτια και θα διαχέεσαι.
Ο άνθρωπος απέκτησε τον πόνο από την
Πτώση του!
Ο Θεός πηγαίνει, όπως η μάνα, στο παιδί
του που πονάει.
Έφτιαξε τον άνθρωπο και τον αγάπησε. Τον
αγάπησε υπερβολικά.
Αν θεώθηκες, το μόνο που μένει είναι η
συμπόνια!
Με το μέτρο της αδικίας πριν από τη
θέωση κρίνεις τους άδικους κατά τη θέωσή τους. Όταν όμως θεωθείς, θέλεις όλους
να τους αθωώσεις!
Συγχώρησε, ευλόγησε, αγάπα!
Να συγχωρήσεις το κομμάτι του εαυτού σου
που δεν αγαπάει.
Να ευλογείς τους ανθρώπους που είναι ο
εαυτός σου απέξω.
Να αγαπάς και τον εαυτό σου και τους
άλλους.
Η συγχώρηση δεν απευθύνεται στους
άλλους! Η συγχώρηση είναι για σένα, η ευλογία για τους άλλους και η αγάπη για
όλους!
Η μεγαλύτερη ποίηση και ομορφιά
βρίσκεται στην Αγία Γραφή και στην αρχαία ελληνική Μυθολογία, το ελληνικό φως…
Θεία λειτουργία είναι η στάση η δική σου
προς την αίσθηση του δημιουργού σου.
Ένας άγιος, ακόμα κι όταν περπατάει στο
δρόμο, στη θεία Λειτουργία βρίσκεται!
Μπορεί να πηγαίνεις στη θεία Λειτουργία
και να απουσιάζεις και να μην πηγαίνεις και να είσαι παρών!
Ο Θεός κατοικεί στην καρδιά του
ανθρώπου!
Ας πούμε ότι έχουμε μια σκηνή θεάτρου
και τρεις παραστάσεις. Οι ίδιοι ηθοποιοί ανεβαίνουν-κατεβαίνουν!
Μεταξύ της μιας παράστασης και της άλλης
παρεμβαίνει η μετενσάρκωση. Είναι αυτό που λες εσύ άλλη παράσταση!
Το σκηνικό του Θεού είναι σταθερό: η γη,
ο χώρος, ο χρόνος, ο άνθρωπος και τα ζώα, τα φυτά και ο άνθρωπος, οι ιδέες και
ο άνθρωπος.
Καμιά λιγότερη αλήθεια δεν μπορεί να
φτιάξει περισσότερη αλήθεια. Μόνο η αλήθεια μπορεί να αποκαταστήσει την
αλή-θεια του σημείου στο οποίο βρίσκεται.
Άλλος ο σπείρων, και άλλος ο θερίζων.
Σπέρνουμε!
Το ίδιο και τα όντα του Θεού δεν
σκέφτονται, αλλά σπέρνουν!
Είμαστε στην Ελλάδα! Σε έναν ηλιοφώτεινο
χώρο που από μόνος του αποτελεί διδασκαλία. Ο ελληνικός χώρος, όπου πατάς,
είναι διδασκαλία φωτός. Μια ύψιστη διδασκαλία.
Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το φως!
Το φως, όπου κι αν είσαι, θα ψάξει να σε
βρει. Δεν τη γλιτώνεις με τίποτα. Είναι το πιο καταπληκτικό πράγμα.
«Αυτό» ανοίγεται τη στιγμή που το σύνολο
εκείνων οι οποίοι ακούν συγκλίνουν πνευματικά.
«Εσύ όμως δεν πρέπει να μην τους δίνεις
εκείνο που μεταφέρεις! Εσύ θα τους δίνεις, εγώ όμως θα τους το αφαιρώ. Και ότι
κι αν δίνεις, θα φεύγουν χωρίς αυτό, γιατί οι κλέφτες θα διαπιστώνουν
βγαίνοντας από το ναό ότι οι τσέπες τους είναι άδειες. Ό,τι κι αν έχει ειπωθεί,
όπου κι αν μεταφέρεις τον άλλον με τη θεουργία που σου δίνει ο Πατέρας σου!»
Αυτό το κάνει ο Ραφαήλ γιατί δεν υπάρχει γνώση αν δεν υπάρχει αγάπη! Η
γνώση για να μην κινδυνέψει ο άνθρωπος πρέπει να έχει δίπλα της την αγάπη!
«Μα δεν αξίζω για να μ’ αγαπούν! Δεν έχω
αυτό που χρειάζεται για να μ’ αγαπάει ο άνθρωπος. Για να το έχεις αυτό πρέπει
να είσαι σε ένα επίπεδο απολυτότητας της αγάπης» -«Δεν ζητούμε να αγαπούν εσένα
αλλά αυτό που μεταφέρεις! Είσαι όπως ο παγοπώλης. Μεταφέρεις τον πάγο που χρειάζεται».
Ο λόγος αναπτύσσεται ανάλογα με το
επίπεδο εκείνων στους οποίους απευθύνεται.
Τι κρίμα! Είναι τόσο μεγάλη η πληροφορία
που δίδεται, και δεν υπάρχουν τα άτομα να την «τραβήξουν»!
Θέλουν να πάρουν για να ανανεώσουν τις
παλιές διδασκαλίες και να τις πασπαλίσουν με ζάχαρη.
«Δεν μπορείς να τους πας πουθενά αν δεν
σε αγαπήσουν!»
Να αγαπάς όχι μέχρι εκεί που αντέχεις αλλά κι εκεί που
δεν αντέχεις! Εκεί γίνεται η καλλιέπειά σου. Εκεί επάνω είναι η ομορφιά σου.
Από τη μια λες να μην ξανοιγόμαστε στους
ανθρώπους, από την άλλη όμως σου έχει δοθεί ένα δώρο που πρέπει να το δώσεις.
Μπορείς βεβαίως να το δώσεις με πολλούς τρόπους.
Όπου γης και πατρίς, όπου σημείο και
προβολή, όπου δύναμη και δυνατότητα!
Το χάρισμα χαρίζεται!
Όλο το μυστικό είναι στην απλότητα.
Να βρουν την απλότητα της καρδιάς και το
ενδιαφέρον για τον άλλον ασχέτως ποιος είναι. Αυτή είναι η αέναη φιλοσοφία την
οποία ελάχιστοι αποδέχονται. Οι περισσότεροι περιχαρακώνονται στο μικρόκοσμό
τους.
Δεν έχω δει κανέναν να βγαίνει σε
συναναστροφή με τον πρώτο τυχόντα!
Το ίδιο το Δέντρο της Ζωής είναι μια
υπέρβαση! Και όμως όλοι είχαν βγάλει το νου μπροστά για να το μαδήσουν.
Δεν πρέπει να ακούς για το Δέντρο, αλλά
να το βλέπεις! Το άκουσμα, ο λόγος, είναι όπως το αλάτι στο φαγητό. Δεν είναι
το ίδιο το φαγητό!
Σε ένα λεπτό θα μπορούσαν να δουν τι
συμβαίνει και πού συμβαίνει.
«Αυτό» συμβαίνει, εκείνοι όμως δεν είναι
παρόντες! Όπου πάμε εμείς, μεταφέρουμε όλο το βασίλειο του Θεού. Το θέμα είναι
αν εκείνοι επιλέγουν να είναι μέσα ή να το κοιτάζουν απέξω ή να μην το βλέπουν
καθόλου.
Άλλοι έρχονται με πρόθεση, άλλοι
βαριούνται, άλλοι έρχονται βαρυτικά, άλλοι είναι στο «μέχρις εδώ», άλλοι στο
«να το συ-ζητήσουμε να βρούμε την άκρη»...
Δεν ψάχνουν τον Θεό, ψάχνουν άκρη για το
νου τους.
Τους δίνεις τον Θεό, και έχουν
μεγαλύτερο πρόβλημα.
Το πρόβλημα είναι το μυαλό τους! Αν δεν
φτιάξουν το μυαλό τους δεν τους αφορά ο Θεός! Πού να τους πάμε;
Ξέρεις τι δεν έχουμε; Δεν έχουμε
όμορφους ανθρώπους! Όμορφα πλάσματα. Έχουμε πλάσματα της ανάγκης, του θυμού,
πλάσματα χρησιμοθηρικά, τυφλά και ανάπηρα. Πλάσματα διεστραμμένα.
Ο Θεός περνάει μέσα από όλους αυτούς τους ανθρώπους…
Αθόρυβα, αλλά περνάει. Τους προσεγγίζει. Εκείνοι κακιώνουν, αντιστρέφονται,
λειτουργούν χρησιμοθηρικά, πέφτουν νοητικά...
Ο Θεός περνάει, αλλά δεν είμαστε
άξιοι...
Στο Δέντρο της Ζωής υπάρχουν δυο
τετράγωνα: το τετράγωνο της προσωπικότητας (σφαίρες 4,5,6,7,8) και το τετράγωνο
του κενού, (σφαίρες 2,3,4,5), το οποίο παρεμβάλλεται μεταξύ του επταδικού
(σφαίρες 4,5,6,7,8,9,10) και της ανώτερης τριάδας (σφαίρες 1,2,3). Αυτό το κενό
διασχίζει η Άβυσσος! Εκεί βρίσκεται η μυστική σφαίρα, η ενδέκατη. Η ακτινοβολία
του ανθρώπινου νου εξαντλείται κάτω από την Daat.
Το Δέντρο της Ζωής είναι η μύηση της
αστραπιαίας Λάμψης. Είναι ο κεραυνός του Δία!
Από την τετραπλή εκδίπλωση του Δέντρου
(4Χ10=40) αν αφαιρέσεις το επταδικό της τελευταίας εκδίπλωσης που είναι ο
υλικός άνθρωπος-Αδάμ, μένουν 33 σφαίρες! Ύπερθεν, δηλαδή, είναι ο Χριστός!
Εκεί που τελειώνει ο άνθρωπος αρχίζει ο
Χριστός!
Στερεοσκοπικά, είναι δύο τα Δέντρα
κάθετα το ένα ως προς το άλλο, τα οποία ενώνονται στην κεντρική σφαίρα 6. Είναι
σταυρός! Τα δυο Δέντρα ενώνονται στη σφαίρα έξι. Αυτή είναι η καινούργια
σφαίρα.
Όταν τα δυο Δέντρα έχουν κοινή τη σφαίρα 6 οριζόντια
και κάθετα, σχηματίζεται ένας σταυρός. Είναι το τετράκτινο Άστρο. Η τετρακτύς!
Όλοι οι σταυροί του Δέντρου σχηματίζονται από αυτό το τετράκτινο Άστρο.
Αυτή είναι η πραγματική γνώση για να
αναλύσουμε το πώς δουλεύει η ανθρώπινη διάνοια, ο θεϊκός κόσμος κ.λπ. Αλλιώς
δεν μπορούμε ούτε καν να προσεγγίσουμε. Το σκάφος αυτό είναι πολύ πιο σύνθετο
από αυτό που νομίζουμε.
Εάν εξετάσουμε το Δέντρο μόνο ως πνεύμα,
δεν περνάμε τη Daat. Ούτε αν το εξετάσουμε ως ύλη την
περνάμε. Την Daat την περνάμε αν έχουμε τον
τετράκτινο αστέρα!
Φαντάσου μες στη Daat υπάρχει το κενό του νου που δεν μπορεί να
προσπεράσει.
Η Daat περιέχει δύο διάστικτα Δέντρα. Ένα προς τα μέσα
και ένα προς τα έξω.
Η μόνη σφαίρα η οποία είναι σταθερή ώστε
να περιστρέφονται τα δύο Δέντρα μέσα σε κάθε σφαίρα, είναι η σφαίρα 6.
Το μόνο πέρασμα είναι από τη σφαίρα 6!
Όλες οι άλλες σφαίρες περιστρέφονται...
Η σφαίρα 6 είναι ο Ιησούς Χριστός, είναι
ο Υιός του Θεού (ο Άνθρωπος).
Υιός του Θεού είσαι εσύ. Κατά χάριν
μπορείς να γίνεις Χριστός!
Ο Χριστός είναι το ένα Δέντρο, και ο
Υιός του Θεού το άλλο.
Ο Χριστός έλαβε ανθρώπινη σάρκα με σκοπό
να σταματήσει την κίνηση της έκτης σφαίρας!
Οι δυο μαζί -ο Υιός του Θεού και ο Υιός
του Ανθρώπου- ανοίγουν την πύλη για να περάσει η συνείδηση για την απολύτρωση.
Ούτε ο Χριστός θα μπορούσε να σώσει τον
άνθρωπο χωρίς τον άνθρωπο, ούτε ο άνθρωπος θα μπορούσε να σωθεί χωρίς τον
Χριστό!
Σε τι συνίσταται η Πτώση; Ο Υιός του
Θεού έπαψε να είναι Ιησούς Χριστός!
Ο Υιός του Θεού είναι ένας: ο Ιησούς
Χριστός!
Ο Υιός του Θεού να ενωθεί με τον Χριστό!
Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ. Σώζεται όταν ο Θεού Υιός ενωθεί με τον Ιησού
Χριστό.
Η θυσία λοιπόν του Χ, του Χριστού, είναι
η ενανθρώπιση! Γιατί το εγώ από μόνο του δεν θυσιάζεται, δεν αντιλαμβάνεται την
έννοια της θυσίας, πρέπει να γίνει ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ. Το είμαι σημαίνει
ενανθρώπιση
Εσύ είσαι Υιός Θεού. Δεν είσαι όμως
Ιησούς Χριστός! Δεν είσαι Χριστός! Υιός Θεού είσαι. Αλλά δεν είσαι χρήσιμος.
Δεν είσαι κεχρισμένος. Δυνητικά όμως είσαι.
Ο μόνος Yιός του Θεού είναι ο Χριστός!
Εμείς τι είμαστε; Άχρηστοι!
Δεν αναγνωρίζουμε την πατρότητα. Ο Θεός
αναγνωρίζει την Υιότητα. Ο άνθρωπος δεν αναγνωρίζει τον Πατέρα του.
Τι είναι αυτό που έκανε ώστε να μην
αναγνωρίζει ο άνθρωπος τον Πατέρα του; Το ότι διαχώρισε τον Χριστό από τον
εαυτό του.
Έχουμε την Υιότητα κατά χάριν, και
υπολειπόμαστε στην αναγνώριση της Πατρότητας. Γιατί ο άνθρωπος δεν την
αναγνωρίζει; Γιατί δεν την περιέχει! Έχει χάσει το αρχείο Χ! Έχει χάσει μια
μνήμη!
Την εξατομίκευση όμως ο ίδιος την
καπηλεύτηκε πονηρά ως αυτοσυνείδηση! Και η αυτοσυνείδηση που σκέφτηκε ότι έχει,
δημιουργήθηκε, αφού πάντοτε δημιουργείται ό,τι σκεφτείς. Δημιουργήθηκε όμως με
μια συμφωνία. Ότι θα τον κρατάει αυτονομημένο αλλά αιχμάλωτο της ίδιας του της δημιουργίας.
Γι’ αυτό ο Χριστός ένωσε τα το πριν διεστώτα. Ποια ήταν τα το πριν διεστώτα; Ο
Χριστός και ο Υιός του Θεού!
Μαρία-Χριστός, αυτό είναι το πραγματικό
σου όνομα!
Αδύνατον να είσαι κάτι λιγότερο.
Η Πτώση έγινε στην αναδίπλωση! Ήταν προϊόν της αναδίπλωσης.
Στην κατάσταση του Σταυρού είναι όλα
ανοικτά. Όταν ξανακλείστηκε και μετά, ενώ ο Θεός πήγε ταυτόχρονα μέσα και έξω,
εσύ μέσα είδες εσένα και έξω είδες τον Θεό!
Αφού γίνεις άνθρωπος δεν σημαίνει ότι
χάνεις τη θεϊκότητά σου. Δεν σημαίνει όμως και ότι είσαι Θεός. Αφού έγινες
άνθρωπος, είσαι Θεός-έσω! Προβάλλεσαι έξω, αλλά δεν είσαι κάτι που λέγεται
Μαρία. Είναι τρελό αυτό. Δεν υπάρχει κάτι πέρα από τον Χριστό!
Είμαστε κάτι πολύ περισσότερο και
επιλέξαμε κάτι πολύ λιγότερο. Και στην επιλογή αυτή μας βρήκε και ο θάνατος!
Ο άνθρωπος αντάλλαξε την αθανασία του με
την υποτιθέμενη ανεξαρτησία του από το Εν.
Ο λίθος όπου είναι καρφωμένο το
Εξκάλιμπερ είναι η ύλη!
Το χέρι που θα τραβήξει το Εξκάλιμπερ
είναι το ευλογημένο χέρι που έχει συνδεθεί με τη χάρη του Θεού και τη μαγεία
του Μέρλιν. Αυτό είναι το μεγαλύτερο ξόρκι, η μεγαλύτερη μαγεία. Να μπορέσεις
να συνδεθείς!
Η φώτιση συμβαίνει σε όλους ταυτόχρονα! Αυτό είναι το
συμβάν!
Το φως δεν υπήρξε ποτέ διαχωρισμένο από
σένα! Συμβαίνει σε σένα που είσαι συμβάν.
Έχεις τη συνείδηση να σου συμβεί!
Ο τελευταίος πειρασμός είναι: η φώτισή
σου ή η φώτισή τους; Και η απάντηση: Φως! Απλώς φως!
Προκαλείς το φως! Το φως δεν συμβαίνει,
αν δεν αναγνωρίσεις τον εαυτό σου ως συμβάν μέσα σ’ αυτό που συμβαίνει!
Εσύ είσαι το φως!
Ένα είναι το συμβάν: το Φως!
«Λόγος που δεν τον ακολουθεί το φως δεν
είναι λόγος! Ούτε φως που δεν γίνεται το συμβάν του Λόγου!»
«Το ξόρκι της Δημιουργίας» είπε ο
Μέρλιν, είναι: «Εγώ είμαι ο Μέρλιν».
Να πεις: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου!»
Το φως σε ακούει, ανταποκρίνεται.
Το κέντρο σου δεν είναι στο σώμα ούτε
στο νου!
Εδώ έχει εμφανιστεί το φως!
Είμαστε εδώ! Για όσο θέλει ο Θεός. Αύριο
μπορεί να μας πει ο Θεός, «τέλος»! Είμαστε εδώ και αυτοί είναι απόντες; Και τι θα
κάνουν μετά; Ποια θα είναι η διαδρομή της ζωής τους;
Άργησαν! Εμείς δεν εμφανιστήκαμε χτες.
Είμαστε χρόνια μαζί τους!
Μόνον η χάρις μπορεί να τους φέρει
ολόκληρους! Κουβαλάνε πολλά. Καθωσπρεπισμούς και συμβατικότητες. Περιορίζονται
στο μικρόκοσμό τους.
Ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε μόνο για να
στηρίζει την οικογένειά του. Όλοι είναι οικογένειά μας!
Ο Μάλτσεχ είναι εκπεσόν χερουβείμ!
Εξέπεσαν άγγελοι και αρχάγγελοι από όλα τα τάγματα! Ο Μάλτσεχ έχει αρχίσει να
επηρεάζει τους ανθρώπους γύρω μας. Κάνει μια τεράστια επίθεση σε όλη την
Ελλάδα! Έχει βέβαια την άδεια να το κάνει. Έχουν δοθεί όμως οι δυνάμεις για να
αντιμετωπιστεί. Επιτίθεται σε όλη τη γη αλλά ιδιαίτερα εδώ στην Ελλάδα έχει
χτυπήσει συγκεκριμένα σημεία.
Ο Ελ Σαντάι, ο Αρχαίος των Ημερών, αυτή
τη στιγμή είναι σε στάση.
Οι άνθρωποι του κόσμου δεν μπορούν να
ανακάμψουν παρά μόνο δια της χάριτος ή με προσωρινή αφύπνιση σε αυτή τη ζωή που
μπορεί να επιφέρει ο Ραφαήλ.
Ο Ελ Σαντάι είναι το πρωταρχικό πλάσμα
που δημιούργησε ο Θεός! Ο Θεός δημιούργησε τον Ελ Σαντάι, τον ουρανό και τη γη.
Με εντολή του προς τον Ελ Σαντάι εκείνος δημιούργησε στη συνέχεια όλα τα
υπόλοιπα.
Ακόμα και οι πεπτωκότες άγγελοι είναι
δημιουργήματα του Ελ Σαντάι. Είναι ο Μέτατρον!
Ο Σαμαέλ, αντιλαμβανόμενος ότι αυτό το
ον που δημιούργησε ο Ελ Σαντάι κάποια στιγμή θα τον υπερβεί, αφού θα έχει το
ύψος αλλά και την ακτινοβολία του Ελ Σαντάι όντας «κατά χάριν» θεός, σκέφτηκε
πώς αυτό είναι δυνατόν! Αυτό το «πώς είναι δυνατόν» είναι η πτώση!
Ο Σαμαέλ σκέφτηκε: «Πώς είναι δυνατόν
ένα πλάσμα της Δημιουργίας, τρίτο τη τάξει, μετά από μας, να του δώσεις τη
δυνατότητα να γίνει σαν κι εσένα!»
Δίνοντας ο Θεός αυτή τη δυνατότητα στο
τελευταίο κατασκεύασμά του, θέλησε να κλείσει την αρχή με το τέλος. Το όμοιο
στο όμοιο ώστε όλη η σειρά εκδίπλωσης να επιστρέψει. Αυτό όμως ήταν έξω από την
κατανόηση του Σαμαέλ. Δεν μπορούσε να καταλάβει ότι το πρώτο πλάσμα που ήταν ο
Ελ Σαντάι, και το τελευταίο, ο άνθρωπος, θα έπρεπε να είναι της ίδιας χάριτος
για να κλείσει ο κύκλος της Δημιουργίας. Όχι άμεσα αλλά σε βάθος χρόνου.
Διαμέσου της ένωσης του ανθρώπου με τον Ελ Σαντάι τα ενδιάμεσα πλάσματα θα
έρρεαν μέσα στον πρώτο Δημιουργό, τον Αρχαίο των Ημερών! Καθώς όμως τα
αρχαγγελικά όντα έχουν ελεύθερη βούληση, ο Σαμαέλ, δηλαδή ο Εωσφόρος, σκέφτηκε
το «γιατί ο άνθρωπος», χωρίς να μπορεί να δει την έκταση του συμβάντος.
Αρχηγός όλων των Πνευμάτων
«Πυρός-Φλόγας» είναι ο Ελ Σαντάι ο οποίος δημιούργησε άλλα όντα Ελ Σαντάι, με
τα οποία δημιούργησε τον κόσμο. «Ποιήσομεν άνθρωπον...» Μιλάει στον πληθυντικό,
στα παιδιά του.
Οι Ελώχ Ελοχίμ -τα παιδιά του Ελ
Σαντάι-, κάποιες μυριάδες, δημιούργησαν τον κόσμο.
Ο Σαμαέλ είναι ο Εωσφόρος! Ον
δημιουργημένο από τον Ελ Σαντάι. Ο Θεός ποτέ δεν δημιούργησε τίποτα.
Τη θέση του Ελ Σαντάι ως προς τους
μισούς που είναι «πάνω» την παίρνει ο Ελ Ελιόν, ο δεύτερος μεγάλος τη τάξει.
Αφού από τη μια υπάρχει ο Σαμαέλ, δεν μπορεί ο Θεός να αφήνει έτσι τα πράγματα,
αλλά βάζει από την άλλη μια ίση και αντίθετη δύναμη απέναντι του.
Ο Ελ Ελιόν κρατάει τα Ελ Ελοχίμ που
έμειναν πάνω με τη «στάση» του Ελ Σαντάι.
Από τα πεπτωκότα παιδιά του Ελ Σαντάι
(με τη μείξη τους με τους ανθρώπους) γεννήθηκαν οι Τιτάνες και όλοι αυτοί από
τους οποίους οι μισοί βγήκαν έτσι και οι άλλοι μισοί αλλιώς. Οι άνθρωποι για τα
νέα όντα που προέκυψαν ήταν σαν οικιακά ζώα!
Ο Ελ Ελιόν, βλέποντας ότι το μέγα
δημιούργημα του Ελ Σαντάι σπαράσσεται από τα άνομα γεννήματα της μείξης των
Ελοχίμ με τους ανθρώπους, εμφανίζεται!
Τα Ελοχίμ κρατούν την θεϊκή τους δύναμη αλλά δεν είναι
εωσφορικά. Κρατούν τη θεϊκή τους δύναμη κατά 50%. Δεν είναι όμως εωσφορικά
όντα. Είναι μακριά από τη χάρη του Θεού αλλά δεν είναι ο Σαμαέλ. Έχουν εκπέσει
αλλά δεν έχουν άρνηση.
Ο Δίας μεγάλωσε ακολουθώντας τον Ελ
Ελιόν, τον Θεό των θεών. Ένας θεός τέταρτης γενιάς αλλά ισχυρότερος από τους
άλλους δημιουργεί την Ελλάδα, τη χώρα αυτή, ως βάση του Ήλιου!
Ελλάς ουσιαστικά σημαίνει ο θρόνος των
θεών!
Ο Δίας ανέρχεται στον Όλυμπο, παλεύει με
τους Γίγαντες όπως λέει η μυθολογία, τους ρίχνει σε μια περιοχή του
δια-στήματος, περιορίζοντάς τους σε 666 νεφελώματα! Και στα βάθη της γης
κλειδώνει τους αρχηγούς -αλληγορικά μιλάω- όχι αυτής της γης. Σφραγίζει με τη
βοήθεια του Ελ Ελιόν τις πύλες.
Ο Ελ Ελιόν σφραγίζει τις πύλες, αφού ο
Δίας δεν έχει αυτή τη δύναμη.
Μέσα στους αιώνες της κυριαρχίας και της
εμφάνισής του εδώ στη γη ως θεού, ο Δίας ξεχνάει να αποχωρήσει στο χρονικό
σημείο που του είπε ο Ελ Ελιόν. Από όλες τις θεότητες, τα παιδιά του Δία,
πέμπτης, έκτης γενιάς κ.λπ., (γεννιούνται οι ημίθεοι κ.λπ.) δίδαξαν στους
ανθρώπους τον πολιτισμό, τις επιστήμες και τις τέχνες.
Ο Σαμαέλ παρουσιάζεται στον Δία όπως ο
Ελ Ελιόν. Και με κολακείες τον αποπλανά. Γίνεται λοιπόν ο Δίας αυταρχικός, οι
θεοί παίζουν με τους ανθρώπους.
Ο Απόλλων δεν επηρεάζεται. «Αυτό που μας
μιλάει, μπορεί να μας υπερβαίνει σε αρχαιότητα, αλλά ούτε σώμα έχει ούτε
ξεχωρίζουμε από πού προέρχεται. Αναχωρώ!» λέει στον Δία. Μαζεύει τις στρατιές
όσων τον ακολουθούσαν και μεταφέρεται σε άλλη διάσταση, εκεί όπου τον
συνάντησα.
Στη συνέχεια εκπίπτουν οι θρησκείες, και
βάσει του κοσμικού σχεδίου, βλέπει ο Ελ Ελιόν ότι ο Σαμαέλ επηρεάζει θεούς και
ανθρώπους χρησιμοποιώντας τις γνώσεις που του είχαν παραδώσει οι πρώτοι θεοί για
να επηρεάζει υποσυνείδητα τους ανθρώπους -οι οποίοι δημιουργούν πολιτισμούς
συστήματα και τέχνες που τελικά τους υποδουλώνουν. Βλέπει λοιπόν ότι πάλι
διαταράχτηκε η ισορροπία και γέρνει υπέρ του Σαμαέλ. Τι συμβαίνει τότε; Ο ίδιος
ο Θεός, όχι ο Ελ Σαντάι, ούτε ο Ελ Ελιόν, γίνεται άνθρωπος! Για να προσφέρει ως
θυσία τον εαυτό του απέναντι στην Πτώση ώστε ο Σαμαέλ να μην έχει εξουσία πάνω
στον άνθρωπο.
Το ίδιο το πρώτο Ον των Όντων, ο
Δημιουργός του Ελ Σαντάι, ο Δημιουργός των πάντων, ο Άγνωστος των Αιώνων
στέλνει τον Υιό, ένα από τα Τριαδικά του Πρόσωπα, τα οποία συνακολουθούν
αφού είναι τριάδα ομοούσιος και αχώριστος. Και γεννιέται ο Χριστός!
Ο Χριστός ποιος είναι; Ο ίδιος ο άναρχος
Ένας!
Δεν κατέρχεται ως Θεός αλλά ως
Θεάνθρωπος. Οι άνθρωποι διαμέσου του Σαμαέλ τον σταύρωσαν. Όμως εκείνος το
θέλησε έτσι.
Ο Ελ Ελιόν είναι ο Μελχισεδέκ! «Απάτωρ,
αμήτωρ και αγενεολόγητος».
Η κόλαση θα λήξει! Αν ο Σαμαέλ -ο
Εωσφόρος- δεν επιστρέψει, αλλά θελήσει να πολεμήσει τον Ελ Σαντάι, κρατώντας
και κάποιους ανθρώπους ή έχοντας στα χέρια του κάποιες δυνάμεις από δω, είναι
σαν να τα βάζει η Ελλάδα με την Αμερική! Τέτοια αναλογία. Θα γίνει πόλεμος,
σίγουρα, αλλά ποια είναι η αναλογία των δυνάμεων;
Τώρα ο Σαμαέλ έχει βάλει τα καλά του και
προσπαθεί να τρελάνει τους ανθρώπους, να τους αποδιοργανώσει, μήπως κερδίσει
δυνάμεις ώστε να αντιμετωπίσει τον Ελ Σαντάι. Τόσο χαζός είναι!
