Στην δική σου δίνη εξέλιξης να θυμάσαι πως παρασύρεις κι άλλους. Γι’ αυτό να είσαι προσεκτικός, ταπεινός και με αγάπη να σπέρνεις σπόρο χρηστό και ευλογημένο.
Ο εαυτός σου θα
αντισταθεί στην προσπάθεια των βημάτων σου προς την Αγάπη. Θα προσπαθήσει να σε
καθυστερήσει προβάλλοντας θέσεις όπως:
“αυτά δεν είναι για
σένα”, “χάνεις τη ζωή σου”, “δεν βαριέσαι, εσύ θα σώσεις το κόσμο”,
“είσαι τόσο αδύναμος”, “τι σε νοιάζει, καλά δεν είσαι”, και τόσα
άλλα.
Όλα αυτά δεν είναι
παρά του κατώτερου εαυτού σου προβολές και θέσεις προκειμένου να σε κρατήσει
"Ως καλώς έχειν" στα δικά του μέτρα και σταθμά. Είναι σαν το
αυτοκίνητο που ενώ έχει δυνατότητα να φτάσει τα 220 χιλιόμετρα την ώρα, το
περιορίζουν στα 10, λέγοντάς σου πειστικά ότι αυτή είναι η τελική του ταχύτητα.
Και σαν το δέντρο εκείνο που ενώ μπορεί να γίνει ψηλό, δυνατό και να δώσει
καρπούς, προσπαθούν να το πείσουν ότι είναι χορταράκι.
Το να πηγαίνει κανείς στην εκκλησία του και να προσεύχεται είναι
σπουδαίο, μα δεν είναι το σπουδαιότερο πράγμα. Αυτό που γίνεται εκεί, είναι η
υπενθύμιση του Δρόμου της Αγάπης, της Θρησκείας, της Σχέσης με τον Εαυτό σου, τον
Θεό, την Ομορφιά, την Ευδαιμονία. Το σπουδαιότερο όμως παραμένει στα δικά σου
χέρια: να τα κάνεις όλα αυτά πράξη στην καθημερινότητά σου.
