Όλα συνεργούν προς το αγαθό για αυτούς που αγαπούν τον Θεό

Ένα από τα πρώτα αποσπάσματα της Βίβλου που διάβασα όταν γνώρισα τον Λόγο του Θεού, ήταν εκείνο της προς Ρωμαίους επιστολής (8:28) :
"Ξέρουμε δε ότι όλα συνεργούν προς το αγαθό για αυτούς που αγαπούν τον Θεό"

Δυο σημεία θα ήθελα να τονίσω εδώ.

Ι) Αναφέρεται σε εκείνους που αγαπούν τον Θεό. Αν λοιπόν αγαπάς τον Θεό, αναφέρεται ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ.

ΙΙ) ΟΛΑ, δηλαδή κάθε τι το οποίο έχει συμβεί, συμβαίνει, ή θα συμβεί στην ζωή μας, συνεργεί προς το αγαθό.

Η λέξη "συν-εργώ" υποδηλώνει την συνδυασμένη εργασία περισσοτέρων του ενός μερών. Αν έστω και ένα από αυτά έλειπε, η συνεργασία θα ήταν ελλιπής. Με άλλα λόγια, ΤΑ ΠΑΝΤΑ στην ζωή ενός ανθρώπου που αγαπάει τον Θεό είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ για το αγαθό αφού είναι αποτέλεσμα της συνδυασμένης δράσης τους.

Όπως διαβάζουμε στις Παροιμίες (12:21): "Καμιά βλάβη δεν θα συμβεί στον δίκαιο". Άλλες διεθνείς εκδόσεις μεταφράζουν αυτό το απόσπασμα "τίποτα κακό δεν θα συμβεί στον δίκαιο" (KJV) ή "τίποτα μάταιο δεν θα συμβεί στον δίκαιο" (The Companion Bible). Τίποτα στην ζωή ενός ανθρώπου που αγαπά τον Θεό δεν είναι κακό, μάταιο ή τυχαίο. Τα πάντα, ακόμα και εκείνα που δεν δεχόμαστε ευχάριστα, είναι και αυτά μέρος της συνταγής του Θεού για το αγαθό. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο Λόγος λέει: "Πολλές οι θλίψεις του δικαίου" (Ψαλμοί 34:19) και, "όσοι θέλουν να ζουν ευσεβώς θα διωχθούν" (Προς Τιμόθεο Β 3:12) ενώ ταυτόχρονα επαναλαμβάνει: "Καμιά βλάβη (ή κακό) δεν θα συμβεί στον δίκαιο", υπονοώντας έτσι ότι οι θλίψεις ΔΕΝ είναι "βλάβη" ή κακό.

Ούτε είναι τυχαίο ότι και πάλι λέει στην προς Εφεσίους επιστολή (5:20):

"Ευχαριστούντες πάντοτε ΓΙΑ ΟΛΑ τον Θεό και Πατέρα, στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού" και στην προς Θεσσαλονικείς (Α 5:18):

"ΣΕ ΟΛΑ να ευχαριστείτε^. επειδή αυτό είναι το θέλημα του Θεού για σας εν Χριστώ Ιησού"

Ο Θεός μας λέει να τον ευχαριστούμε ΓΙΑ ΟΛΑ. Ευχαριστούμε συνήθως κάποιον όταν αυτός έχει συμμετοχή σε κάτι που μας αφορά. Πολλοί από μας αρνούμαστε να ευχαριστήσουμε τον Θεό ΓΙΑ ΟΛΑ, γιατί απλώς δεν πιστεύουμε ότι ο Θεός έχει συμμετοχή ΣΕ ΟΛΑ. Αλλά όπως ο Λόγος Του λέει:

(Θρήνοι Ιερεμία, 3:37)
"Ποιος λέει κάτι και γίνεται, χωρίς να το προστάξει ο Κύριος;"

Ακόμα και ο διάβολος δεν μπορεί να πάει πέρα από τα όρια που ο Κύριος έχει θέσει. Έτσι στον Ιώβ (1-2) βλέπουμε ότι δεν μπορούσε ο διάβολος να πειράξει τον Ιώβ αν δεν του δινόταν η άδεια, και επιπλέον δεν μπορούσε να πάει πέρα από αυτή την άδεια. Στο κατά Λουκά ευαγγέλιο (22:31) βλέπουμε ότι "για να κοσκινίσει τους μαθητές σαν το σιτάρι", τους ΖΗΤΗΣΕ! (αρχ.ελλ.: "εξαιτέω" σημαίνει παίρνω με αίτηση, ζητώ ή απαιτώ τι παρά τινός)

Στο κατά Ιωάννη διαβάζουμε ότι δεν μπορούσε κάποιος να αγγίξει τον Χριστό "γιατί δεν είχε έρθει η ώρα του" (Ιωάν.7:30, 8:20). Στην προς Κορινθίους (Α 10:13) λέγεται ότι ο πειρασμός δεν μπορεί να είναι πέρα από την δύναμη μας, όχι γιατί ο διάβολος δεν το θέλει, αλλά γιατί "Ο ΘΕΟΣ δεν θα μας αφήσει". Στο κατά Ματθαίο (4:1) βλέπουμε ότι για να πειρασθεί από τον διάβολο, "ο Ιησούς μεταφέρθηκε στην έρημο ΑΠΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ (δηλαδή τον Θεό)". Όταν ο Ιώβ είπε ότι "τα αγαθά μόνο θα δεχθούμε από τον Θεό, και τα κακά δεν θα τα δεχθούμε;" η Γραφή λέει ότι "ΔΕΝ αμάρτησε ο Ιώβ με τα χείλη του". Όταν πάλι λέει: "Ο Κύριος έδωσε, και ο Κύριος αφαίρεσε, ας είναι ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ", είπε την αλήθεια: "Σε όλα αυτά ΔΕΝ ΑΜΑΡΤΗΣΕ Ο ΙΩΒ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΔΩΣΕ ΑΦΡΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ". Αυτά που είπε ήταν ΣΩΣΤΑ ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΗ.

Αν απορείς, γιατί είσαι ακόμα άνεργος, ή γιατί είσαι ακόμα μόνος, ή γιατί δεν έχεις θεραπευθεί ή γιατί έγινε το άλφα ή το δείνα, κάνε αυτό που ο δίκαιος Ιώβ έκανε: ΔΟΞΑΣΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟ. ΓΙΑΤΙ "ΟΛΑ ΣΥΝΕΡΓΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΑΘΟ Σ΄ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟΝ ΘΕΟ". Αυτό που τώρα μπορεί να θεωρείς βάρος, ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ. Αλλιώς να είσαι σίγουρος ότι δεν θα το είχες. Δόξασε τον Κύριο και εμπιστεύσου Τον. ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕ ΤΟΝ ΣΕ ΟΛΑ. Μπορεί να θεωρείς μερικά από αυτά "κακά" αλλά προηγουμένως διαβάσαμε ότι: "Κανένα κακό δεν θα συμβεί στον δίκαιο" και ΕΙΣΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ (προς Ρωμαίους 3:21-26).

Όπως ο Παύλος έλεγε σε μια παρόμοια περίπτωση, (προς Κορινθίους B 12:7-100:
"Και για να μην υπερηφανεύομαι, εξαιτίας της υπερβολής των αποκαλύψεων, μου δόθηκε ένα σκόλοπας στην σάρκα, ένας άγγελος του σατανά, για να με χτυπάει, για να μην υπερηφανεύομαι. Για το ζήτημα αυτό παρακάλεσα τον Κύριο τρεις φορές για να απομακρυνθεί από μένα^. και μου είπε: Αρκεί σε σένα η χάρη μου^. επειδή μέσα σε αδυναμία η δύναμη μου φανερώνεται τέλεια. ΜΕ ΒΑΘΥΤΑΤΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ, λοιπόν, περισσότερο θα καυχηθώ στις αδυναμίες μου, για να κατοικήσει μέσα μου η δύναμη του Χριστού. ΓΙ΄ ΑΥΤΟ ΑΡΕΣΚΟΜΑΙ ΣΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ, ΣΤΙΣ ΥΒΡΕΙΣ, ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ, ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΓΜΟΥΣ, ΣΤΙΣ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ^. ΕΠΕΙΔΗ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΣ ΤΟΤΕ ΕΙΜΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ".

Ο Παύλος ΚΑΥΧΙΟΤΑΝ στις αδυναμίες του. Οι ύβρεις, οι ανάγκες οι διωγμοί και οι στεναχώριες δεν ήταν για αυτόν παρά ευκαιρίες μέσα από τις οποίες έβλεπε την δύναμη του Θεού. Ο "σκόλοπας στην σάρκα" δεν ήρθε μόνος του. ΤΟΥ ΔΟΘΗΚΕ, για να μην υπερηφανεύεται. Μπορεί να του προκαλούσε πόνο, μπορεί να ήθελε να απαλλαχτεί από αυτόν, αλλά του ήταν απαραίτητος για το αγαθό, κρατώντας τον μακριά από την υπερηφάνεια. Μπορεί ο Παύλος, να απορούσε, πηγαίνοντας τρίτη φορά στον Κύριο γιατί δεν είχε απαντηθεί η προσευχή του τις προηγούμενες δυο φορές. Μπορεί και εμείς να μην καταλαβαίνουμε γιατί κάποιες προσευχές μας απαντήθηκαν αμέσως ενώ άλλες ΟΧΙ, έστω και αν θυσιάσαμε πολύ χρόνο και καρδιά σε αυτές. Το ζήτημα όμως δεν είναι να καταλάβουμε, ΑΛΛΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ. Να πιστέψουμε ότι εφόσον αγαπάμε τον Θεό ΟΛΑ ΣΥΝΕΡΓΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΓΑΘΟ.

Όπως αυτός λέει στον Ησαΐα (55:8):

"Οι βουλές μου δεν είναι βουλές σας, ούτε οδοί σας οι οδοί μου, λέγει Κύριος. Αλλά όσο ψηλοί είναι οι ουρανοί από την γη, έτσι οι οδοί μου είναι ψηλότεροι των οδών σας, και οι βουλές μου των βουλών σας".

(Ιερεμίας 29:11):
"Επειδή εγώ γνωρίζω τις βουλές που βουλεύομαι για σας, λέει ο Κύριος, βουλές ειρήνης και όχι κακού, για να σας δώσω το προσδοκώμενο τέλος".

(Προς Ρωμαίους 1:17):
"Ο δε δίκαιος θα ζήσει ΔΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ".

Αυτό που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε είναι ΠΙΣΤΗ. Πίστη και ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ στον Κύριο. Δεν είναι αναγκαίο να γίνει το δικό μας θέλημα. Αυτό που είναι αναγκαίο είναι να γίνει ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΘΕΛΗΜΑ, που είναι πολύ υψηλότερο από το δικό μας.

2. "Τα πάντα συνεργούν προς το αγαθό". Μερικά παραδείγματα:

Ξεκινάμε με την προς Φιλιππησίους επιστολή (1:12-18):

"Και θέλω να ξέρετε, αδερφοί ότι αυτά που μου συνέβησαν συνέτρεξαν περισσότερο σε πρόοδο του ευαγγελίου^. ώστε τα δεσμά μου έγιναν φανερά σε όλο το πραιτώριο, και σε όλους τους υπόλοιπους^. και οι περισσότεροι των αδερφών εν Κύριο, καθώς πείστηκαν στα δεσμά μου, τολμούν περισσότερο άφοβα να κηρύττουν τον λόγο. Μερικοί μεν εξαιτίας φθόνου και φιλονικίας, μερικοί δε από καλή θέληση κηρύττουν τον Χριστό. Οι μεν κηρύττουν τον Χριστό από αντιζηλία, όχι με καθαρότητα, νομίζοντας ότι προσθέτουν θλίψη στα δεσμά μου^. οι άλλοι, όμως από αγάπη, ξέροντας ότι είμαι ταγμένος σε απολογία του ευαγγελίου. Τι λοιπόν; Πάντως, με κάθε τρόπο, είτε με πρόφαση είτε με αλήθεια, ο Χριστός κηρύττεται, και γι’ αυτό χαίρομαι, αλλά και θα χαίρομαι."

Ο Παύλος ήταν στην φυλακή. Φυσικά μιλώντας κάποιος, θα περίμενε ότι ο χρόνος του εκεί θα ήταν αντιπαραγωγικός για το ευαγγέλιο. Δείτε όμως αυτός τι λέει: "Αυτά που μου συνέβησαν συνέτρεξαν περισσότερο ΣΕ ΠΡΟΟΔΟ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ". "Οι ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ των αδερφών εν Κυρίω... τολμούν ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ άφοβα να κηρύττουν τον λόγο". Όχι απλά τα δεσμά του Παύλου δεν κράτησαν πίσω το έργο του ευαγγελίου αλλά συνέτρεξαν στην ΠΡΟΟΔΟ ΤΟΥ. Αυτά έγιναν πραγματικά ο κινητήριος μοχλός για την περισσότερο τολμηρή κίνηση του Λόγου του Θεού από τους περισσότερους αδερφούς! Μπορεί να φαντάζει αρνητικό για το ευαγγέλιο ότι ο Παύλος ήταν στην φυλακή, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν. Αντίθετα, αυτό συνέδραμε θετικά στο ευαγγέλιο καθώς συνέτρεξε στην πρόοδο του.

Το ίδιο όπως θα δούμε συνέβη με την παρουσία του στο ίδιο μέρος - στην φυλακή δηλαδή - αλλά στους Φιλίππους αυτή την φορά. Έτσι στις Πράξεις (16:22-250 διαβάζουμε:

"Και ο όχλος όρμησαν μαζί εναντίον τους, και οι στρατηγοί, σχίζοντας τα ιμάτια τους, πρόσταζαν να τους ραβδίζουν [τον Παύλο και τον Σίλα]. Και αφού τους έδωσαν πολλούς ραβδισμούς, τους έβαλαν σε φυλακή, παραγγέλλοντας στον δεσμοφύλακα να τους φυλάει με ασφάλεια^. ο οποίος παίρνοντας μια τέτοια παραγγελιά, τους έβαλε στην εσώτερη φυλακή, και έκλεισε τα πόδια τους με ξύλο. Και κατά τα μεσάνυχτα, ο Παύλος και ο Σίλας καθώς προσεύχονταν υμνούσαν τον Θεό^. και τους άκουγαν με προσοχή οι δέσμιοι"

Ο Παύλος και ο Σίλας δεν γόγγυζαν στον Θεό για την κατάσταση τους, αλλά ΤΟΝ ΥΜΝΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΝ Σ΄ ΑΥΤΟΝ. Εξ αιτίας αυτής τους της στάσης, όλοι οι φυλακισμένοι άκουσαν εκείνη την νύχτα ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ τα λεγόμενα τους, τον Λόγο του Θεού μέσα από τους ύμνους και τις προσευχές τους. Θα τον είχαν αλήθεια ποτέ ακούσει αν δεν ήταν κάποιος εκεί να τους τον μιλήσει; Δεν νομίζω. Αλλά ας διαβάσουμε παρακάτω:

(Πράξεις 16:26-34)
"Και ξαφνικά έγινε ένας μεγάλος σεισμός, ώστε σαλεύτηκαν τα θεμέλια του δεσμωτηρίου^. και αμέσως άνοιξαν όλες οι θύρες, και λύθηκαν από όλους τα δεσμά. Και ξυπνώντας ο δεσμοφύλακας και βλέποντας ανοιγμένες τις θύρες τις φυλακής, έσυρε μια μάχαιρα, και επρόκειτο να αυτοθανατωθεί, νομίζοντας ότι οι δέσμιοι είχαν φύγει. Όμως ο Παύλος, έκραξε με δυνατή φωνή λέγοντας: Μη πράξεις τίποτα κακό στον εαυτό σου^. επειδή όλοι είμαστε εδώ. Και αφού ζήτησε φως, πήδησε μέσα, και κατατρομαγμένος, έπεσε μπροστά στον Παύλο και στον Σίλα^. και καθώς τους έβγαλε έξω, είπε: Κύριοι, τι πρέπει να κάνω για να σωθώ; Κι εκείνοι είπαν: Πίστεψε στον Κύριο Ιησού Χριστό, και θα σωθείς, εσύ και η οικογένεια σου. Και του μίλησαν τον λόγο του Κυρίου, και σε όλους αυτούς που ήταν μέσα στο σπίτι του. Και παίρνοντας τους κατά την ώρα εκείνη της νύχτας, έλουσε τις πληγές τους^. και βαπτίστηκε αμέσως αυτός και όλοι εκείνοι που ήταν μαζί του^. και όταν τους ανέβασε στο σπίτι του, τους παρέθεσε τραπέζι, και ευφράνθηκε με ολόκληρη την οικογένεια του, καθώς πίστεψε στον Θεό."

Θα είχαν αλήθεια ποτέ αυτά συμβεί αν ο Παύλος και ο Σίλας δεν ήταν στην φυλακή; Θα βλέπαμε ποτέ τον δεσμοφύλακα και την οικογένεια του στους ουρανούς αν ο Παύλος και ο Σίλας δεν ήταν εκεί; Δεν νομίζω. Εμείς ακούμε φυλακή και εννοούμε κάτι "κακό", αλλά οι βουλές Του δεν είναι βουλές μας αλλά είναι κατά πολύ υψηλότερες από τις δικές μας.

3. Συμπέρασμα

Από τα παραπάνω, που σίγουρα δεν εξαντλούν το θέμα (δες υποσημείωση 2), μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι εφόσον αγαπάμε τον Θεό, κάθε τι το οποίο μπορεί να συμβεί στην ζωή μας, ευχάριστο ή δυσάρεστο, συνεργεί και είναι απαραίτητο για το αγαθό. Πολλοί απογοητεύονται και σκανδαλίζονται όταν "γίνεται θλίψη ή διωγμός για τον λόγο" (Ματθ.13:21). Όμως ακόμα και οι θλίψεις και οι δοκιμασίες, και αυτές ακόμα ΣΥΝΕΡΓΟΥΝ, δουλεύουν μαζί, ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΑΘΟ.

(Προς Ρωμαίους 5:3):
"Και όχι μόνο αυτό, αλλά και καυχόμαστε στις θλίψεις^. γνωρίζοντες ΟΤΙ η θλίψη ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ υπομονή"

(Προς Κορινθίους Β 4:17):
"Επειδή η προσωρινή ελαφριά μας θλίψη ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ, από υπερβολή σε υπερβολή αιώνιο βάρος δόξας".

(Ιάκωβου 1:2-4):
"ΚΑΘΕ ΧΑΡΑ να θεωρήσετε, αδερφοί μου, όταν περιπέσετε σε διάφορους πειρασμούς, γνωρίζοντας ότι η δοκιμασία της πίστης σας ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ υπομονή^. η δε υπομονή ας έχει τέλειο έργο, για να είστε τέλειοι και ολόκληροι, χωρίς να είστε σε τίποτα ελλιπείς".

(Προς Εβραίους 5:8):
"Αν και υιός [μιλάει για τον Χριστό] έμαθε την υπακοή από όσα έπαθε"

Η θλίψη "ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΣΕ ΜΑΣ". Εργάζεται υπομονή. Εργάζεται αιώνια δόξα. Εργάζεται υπακοή. Τίποτα στην ζωή ενός ανθρώπου που αγαπά τον Θεό δεν είναι τυχαίο ή μάταιο. Αντίθετα: "ΟΛΑ ΣΥΝΕΡΓΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΓΑΘΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΓΑΠΟΥΝ"