Όταν ο Θεός έκανε τον άνθρωπο΄΄καθ' ομοίωσιν΄΄ του, τον προειδοποίησε ότι
δεν έπρεπε να φάει από ένα συγκεκριμένο δένδρο. Του είπε: ΄΄Την μέρα
που θα φας απ' αυτό, θα πεθάνεις εξάπαντος΄΄ (Γέν. β΄, 17).
Κι όμως, ο Αδάμ έζησε πολλά χρόνια αφού έφαγε τον απαγορευμένο καρπό. (Γέν. ε΄, 5). Τι έγινε
λοιπόν; Ψέματα τού είπε ο Θεός; Ή μήπως μιλούσε για ένα άλλο είδος θανάτου, και
όχι για τον γνωστό, βιολογικό μας θάνατο;
Στην Γένεση (β΄ 7), λέει για την δημιουργία τού ανθρώπου: ΄΄Και
ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν
ζώσαν΄΄.
Γιατί άραγε λέει, ΄΄ψυχήν ζώσαν΄΄; Υπάρχει και νεκρή ψυχή;
Κι αν ναι, πότε μία ψυχή είναι νεκρή;
Οι άγιοι πατέρες διδάσκουν ότι το παραπάνω εδάφιο δεν σημαίνει ότι ο Θεός
έδωσε ζωή σε ένα νεκρό σώμα, αλλά ότι έδωσε στον Αδάμ το Άγιο Πνεύμα, που τον
ζωοποίησε πνευματικά.
Όταν λοιπόν ο Αδάμ έφαγε από τον απαγορευμένο καρπό, έχασε το Άγιο Πνεύμα
που τον ζωοποιούσε, και έγινε πλέον΄΄πνευματικά νεκρός΄΄, ΄΄νεκρή
ψυχή΄΄.
Εκεί εντοπίζεται και το νόημα του Χριστιανικού βαπτίσματος που καθιστά τον
άνθρωπο και πάλι ζωντανή ψυχή, όπως ήταν ο Αδάμ πριν από την
πτώση του. Αυτό φαίνεται και στο χωρίο προς Εφεσίους (β΄, 5-6): ΄΄Και ενώ
ήμασταν νεκροί για τα αμαρτήματα, μας ζωοποίησε με τον Χριστό... και μας
ανέστησε μαζί του...΄΄
Αυτά τα λόγια όμως ο απόστολος Παύλος τα λέει χωρίς να έχει πεθάνει ακόμα
σωματικά. Δεν μιλάει λοιπόν για σωματική ανάσταση, αλλά για πνευματική.
΄΄Ή αγνοείτε, ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις
Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; συνετάφημεν ουναυτώ δια τού
βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα ώσπερ
ηγέρθη Χριστός εκ νεκρών δια τής δόξης τού Πατρός ούτως και ημείς εν καινότητι
ζωής περιπατήσωμεν.
Ει γαρ σύμφυτοι
γεγόναμεν τω ομοιώματι τού θανάτου αυτού, αλλά και της αναστάσεως εσόμεθα.
Τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθει, ίνα καταργηθεί το
σώμα τής αμαρτίας, του μηκέτι δουλεύειν ημάς τη αμαρτία... ει δε απεθάνομεν συν
Χριστώ, πιστεύομεν ότι και συζήσωμεν αυτώ΄΄. (Ρωμ. ς΄ 3 - 8).
Με το Άγιο Βάπτισμα, λοιπόν, ο άνθρωπος ανασταίνεται πνευματικά. Αυτό
φαίνεται και στο παρακάτω εδάφιο: (Πράξ. β΄,
38):΄΄Μετανοήσατε φησιν, και βαπτισθήτω
έκαστος υμών επί τω ονόματι Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών υμών, και
λήμψεσθε την δωρεάν τού Αγίου Πνεύματος΄΄.
Αυτό λοιπόν που έχασε ο Αδάμ όταν αμάρτησε, και τον κατέστησε πνευματικά
νεκρό, μπορεί ο άνθρωπος να το λάβει με το Άγιο Βάπτισμα. Πρόκειται για ΄΄την
δωρεάν τού Αγίου Πνεύματος΄΄, για ΄΄την αναγέννηση΄΄, για
την οποία μίλησε ο Κύριος Ιησούς Χριστός στον Νικόδημο (Ιω. γ΄, 3-8): ΄΄Εάν μη τις γεννηθεί εξ ύδατος και
Πνεύματος ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν τού Θεού΄΄.
Πνευματικός
Θάνατος λοιπόν συμβαίνει όταν κάποιος χάνει το Άγιο Πνεύμα, και Πνευματική
Ανάσταση όταν το ξαναπαίρνει.
|
Για τον σωματικό θάνατο δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, μια και τον
γνωρίζουμε όλοι μας. Όπως λοιπόν ο πνευματικός θάνατος είναι ο χωρισμός τής
ψυχής από το Άγιο Πνεύμα, έτσι και ΄΄το σώμα χωρίς πνεύματος είναι
νεκρόν΄΄ (Ιάκ. β΄, 26).
Η λέξη ανάσταση, σημαίνει: ξαναστήσιμο. Για
να ξαναστηθεί όμως κάτι, πρέπει πρώτα να έχει πέσει.
Στην ανάσταση αυτή εκείνο που πέφτει και επιστρέφει στην γη είναι
το σώμα (Εκκλ. ιβ΄,7). Αυτό είναι λοιπόν που ξαναστέκεται στην ανάσταση. Γι'
αυτό κάνουν λάθος κάποιες προτεσταντικές (κυρίως) ομάδες, να
περιμένουν κάτι που το λένε ΄΄ανάσταση΄΄, αλλά δεν πιστεύουν ότι θα λάβουν πάλι
το σώμα τους. Μιλούν αόριστα για κάποιο ΄΄ουράνιο Παράδεισο΄΄, και για την
άνοδό τους στον ουρανό, χωρίς ποτέ να εξηγούν τι είναι αυτό.
Οι Χριστιανοί όμως δεν αρκούνται στην πνευματική ανάσταση τού βαπτίσματος,
αλλά περιμένουν την απολύτρωση τού σώματός τους.
΄΄Και αυτοί οίτινες έχομεν την απαρχήν τού
Πνεύματος, και ημείς αυτοί στενάζομεν εν εαυτοίς, περιμένοντες την υιοθεσίαν,
την απολύτρωσιν τού σώματος ημών. (Ρωμ. η΄,
23).
Οι Χριστιανοί δεν αρκούνται μόνο σε έναν παράδεισο ψυχών, αλλά όπως ο Θεός
προέθετε από την αρχή τής δημιουργίας τού ανθρώπου, και τα σώματα τών ανθρώπων
θα έχουν μέρος σε αυτό τον παράδεισο. Δεν ταλαιπωρήθηκαν και δεν αγωνίστηκαν
μόνο οι ψυχές αλλά και τα σώματα τών Χριστιανών στον αγώνα τους. Ομοίως, δεν
αμάρτησαν μόνο οι ψυχές, αλλά και τα σώματα τών ασεβών. Έτσι, ό,τι θα λάβει η
ψυχή, θα πρέπει να λάβει και το σώμα, είτε αυτό είναι ευλογία, είτε κατάρα. Και
όπως ο Θεός δημιούργησε την γη για κατοικία τού ανθρώπου, σε αυτή την ίδια γη, αλλά ανακαινισμένη, θα κατοικήσει για πάντα ο άνθρωπος (Αποκ. κα',
1-2).
΄΄Και αυτή η κτίση, θα ελευθερωθεί από την
δουλεία τής φθοράς, στην ελευθερία τού φωτός τών παιδιών τού Θεού΄΄(Ρωμ. η΄,21). ΄΄Κατά την υπόσχεση τού Θεού,
καινούργιους ουρανούς και καινούργια γη περιμένουμε΄΄ (Β΄ Πέτρ. γ΄, 13).
Ομοίως με την κτίση, και το σώμα τής αναστάσεως θα είναι άφθαρτο: ΄΄Οι νεκροί θα αναστηθούν άφθαρτοι, και εμείς (οι ζώντες) θα μεταμορφωθούμε (Α΄ Κορ. ιε΄, 52).
Τότε όπως ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήταν στην γη αλλά ταυτόχρονα και στον
ουρανό (Ιω.γ΄, 13), έτσι και οι αναστημένοι Άγιοι, ενώ θα
βρίσκονται στην γη, θα ζούν ως πολίτες τού ουρανού, πράγμα που άλλωστε
συμβαίνει από τώρα. (Εφεσ. β΄, 6. Εβρ. ια΄, 16. ιβ΄,
22-23. Αποκ. κ΄, 4-6).
Στην Αποκάλυψη (κ΄, 4-6), περιγράφει τρεις ομάδες ανθρώπων να
κάθονται σε θρόνους και να βασιλεύουν με τον Κύριο Ιησού Χριστό. Πρόκειται για
εκείνους τους Χριστιανούς που πέθαναν σε διαφόρους διωγμούς, για όσους
Χριστιανούς θα πεθάνουν από το θηρίο και για μια ομάδα που αναφέρεται πρώτη,
και που δεν περιγράφεται. Και οι τρεις αυτές ομάδες, αποτελούν το σύνολο τής
Εκκλησίας, το οποίο λαμβάνει βασιλεία με τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Στα εδάφια αυτά αναγράφεται:
4. Και είδα θρόνους. Και κάθησαν πάνω τους, και κρίση δόθηκε σ' αυτους, και τις ψυχές τών σφαγμένων για την μαρτυρία τού Ιησού και για τον λόγο τού Θεού, και εκείνους που δεν προσκύνησαν το θηρίο, ούτε την εικόνα του, και δεν έλαβαν το χάραγμα στο μέτωπο και στο χέρι τους, και έζησαν και βασίλεψαν μαζί με τον Χριστό χίλια έτη.
5. Οι υπόλοιποι τών νεκρών δεν έζησαν μέχρι να τελειώσουν τα χίλια έτη.
Αυτή (είναι) η ανάσταση η πρώτη. 6. Ευτυχισμένος και άγιος όποιος έχει μέρος στην ανάσταση την πρώτη. πάνω σ' αυτούς, ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσία, αλλά θα είναι ιερείς τού Θεού και τού Χριστού και θα βασιλεύσουν μαζί του τα 1000 έτη΄΄.
4. Και είδα θρόνους. Και κάθησαν πάνω τους, και κρίση δόθηκε σ' αυτους, και τις ψυχές τών σφαγμένων για την μαρτυρία τού Ιησού και για τον λόγο τού Θεού, και εκείνους που δεν προσκύνησαν το θηρίο, ούτε την εικόνα του, και δεν έλαβαν το χάραγμα στο μέτωπο και στο χέρι τους, και έζησαν και βασίλεψαν μαζί με τον Χριστό χίλια έτη.
5. Οι υπόλοιποι τών νεκρών δεν έζησαν μέχρι να τελειώσουν τα χίλια έτη.
Αυτή (είναι) η ανάσταση η πρώτη. 6. Ευτυχισμένος και άγιος όποιος έχει μέρος στην ανάσταση την πρώτη. πάνω σ' αυτούς, ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσία, αλλά θα είναι ιερείς τού Θεού και τού Χριστού και θα βασιλεύσουν μαζί του τα 1000 έτη΄΄.
Τα εδάφια αυτά δεν μιλούν φυσικά για μία μελλοντική κατάσταση σε μία κατά
γράμμα χιλιετή μεσοβασιλεία, όπως κακώς διδάσκουν κάποιες
"Χιλιαστικές" λεγόμενες θρησκείες. Το εδάφιο μιλάει για παρούσες
καταστάσεις, ακόμα και στην εποχή που γραφόταν η Αποκάλυψη. Γι' αυτό λέει στο
εδάφιο 6: ΄΄Όποιος
ΕΧΕΙ (Ενεστώτας) μέρος στην
ανάσταση την πρώτη΄΄.
Πράγματι, γι' αυτή την ανάσταστη μιλούσε ο απόστολος Παύλος, όπως είδαμε,
όταν έγραφε στην επιστολή του προςΕφεσίους (β΄,
5-6): ΄΄Και εμάς που ήμασταν νεκροί για
τα παραπτώματα, μας ζωοποίησε μαζί με τον Χριστό... και μας σήκωσε μαζί του και
μας συνεκάθισε στα επουράνια εν Χριστώ Ιησού.΄΄
Ήδη ο απόστολος Παύλος και οι υπόλοιποι σαν κι αυτόν, είχαν μέρος στην πρώτη
ανάσταση. Στην ίδια ανάσταση έχει μέρος, όποιος λαβαίνει το βάπτισμα τού Αγίου
Πνεύματος, και ως νέος άνθρωπος περπατά σε νέα ζωή.
Η
πρώτη ανάσταση, λοιπόν, είναι η Πνευματική Ανάσταση, και είναι πρώτη, επειδή
προηγείται τής σωματικής.
|
΄΄Και αυτοί οίτινες έχομεν την απαρχήν τού
Πνεύματος, και ημείς αυτοί στενάζομεν εν εαυτοίς, περιμένοντες την υιοθεσίαν,
την απολύτρωσιν τού σώματος ημών. (Ρωμ. η΄,
23).
Συνεπώς, η δεύτερη ανάσταση είναι η σωματική.
Το εδάφιο της Αποκάλυψης (κ΄, 6) όμως λέει γι' αυτούς που μετέχουν στην πρώτη ανάσταση: ΄΄Πάνω
σ' αυτούς, ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσία΄΄.
Εδώ δεν μπορεί να μιλάει για τον σωματικό
θάνατο, επειδή ο απόστολος Παύλος και πλήθος άλλοι που μετέχουν
στην πρώτη ανάσταση έχουν πεθάνει σωματικά. Πρόκειται, λοιπόν, για τον
πνευματικο Θάνατο, για τον θάνατο που είναι ο χωρισμός από το Άγιο Πνεύμα,
όπως συνέβη στον Αδάμ.
Όταν
λοιπόν μιλάμε για την Πρώτη
ανάσταση, εννοούμε την Πνευματική
ανάσταση, που γίνεται όταν οι Χριστιανοί λαμβάνουν το Άγιο Πνεύμα. Δεύτερη ανάσταση είναι η Σωματική ανάσταση, που θα
γίνει στην Παρουσία τού Κυρίου για όλους τους νεκρούς. (Α΄ Κορ. ιε΄, 23). Τέλος, Πρώτος θάνατος είναι
ο Σωματικός, και Δεύτερος οΠνευματικός, ο χωρισμός από το Άγιο
Πνεύμα.
|
